صراط: به نقل از پایگاه خبری "میرور"، مجموعه ای از فاجعه بارترین پدیده های
طبیعی از جمله زمین لرزه، سقوط شهاب سنگ و سونامی در راه است و این مطلبی
برخلاف چیزی است که ناسا اعلام می کند.
به عقیده سازمان قضایی آمریکا روند طبیعی زندگی ادامه خواهد داشت، زیرا کره زمین پیشتر نیز برخوردهای فاجعه بار مشابه را تجربه کرده است.
نظریه پردازان این توهم توطئه تاریخ دقیقی برای آخرالزمان نداده اند، اما برای روزهای 22 تا 28 ماه سپتامبر (شهریور و مهر) جاری اعلام آماده باش کرده اند.
پروفسور رابرت والش، مدیر اجرایی تحقیقات در دانشگاه مرکزی لنکشایر انگلیس، در گفت وگو با نشریه "دیلی میرور" با تاکید بر اهمیت این پدیده گفت: ممکن است متوجه نباشید ولی همه روزه صدها تن از مواد معلق فرازمینی به سطح کره زمین برخورد می کنند. با این حال، این نخاله ها در قالب سنگ های ریز متعدد به سویمان نشانه می روند، بخش عمده ای هم در جو زمین تبدیل به پودر می شوند. در گذشته، مواد معلق در فضا با قطر 10 کیلومتر سابقه برخوردهای مخربی را با کره زمین داشته است. پس باید آن را جدی گرفت.
وی در ادامه با اشاره به حادثه انفجار شهاب سنگی در آسمان "چلیابینسک" سیبری در ماه فوریه (بهمن و اسفند) سال 2013 میلادی، افزود: موج انفجار حاصل به قدری بود که شیشه های خانه و مغازه ها فرو ریخت و صدها مصدوم بر روی دستمان گذاشت. حال اگر اتفاقی مشابه این بار با سنگ چند برابر بزرگتر و در مرکز شهر بیجینگ، توکیو یا نیویورک رخ بدهد، شمار تلفات غیرقابل محاسبه خواهد بود.
اما شاید این سوال پیش بیاید که مگر ممکن است شهاب سنگ به این بزرگی را ناسا یا هر کدام از سازمان های فضایی دیگر نبینند؟ پاسخ یک کلمه است. خیر. ناسا عقیده دارد که اگر شهاب سنگی در راه زمین باشد، تا کنون باید دیده می شد. در واقع بسیاری از سازمان های فضایی برای محافظت از زمین پاسبان هایی را در فضا معلق نگه داشته اند.
اما شهاب سنگ هایی که مد نظر پروفسور رابرت والش است، در خارج از کمربند اصلی سیاره ها قرار دارد. سنگ های عظیم الجثه ای که سرعتشان تا 51 کیلومتر بر ثانیه می رسد.
راه های مختلفی برای تلاش در منحرف کردن آن وجود دارد. به عقیده پروفسور والش یک "رویکرد هالیوودی" هست که آن را به محض رویت منفجر کنیم، که احمقانه ترین راه حل هم به نظر می رسد چراکه تکه های آن به قدری بزرگ خواهند بود که دردی را دوا نمی کند. شاید بتوان آن را به عنوان چاره آخر در نظر داشته باشیم.
وی در ادامه افزود: چاره دیگر تغییر مسیر دادن است. مثلاً با فضاپیما آن را از مسیرش منحرف کنیم. فضاپیماهای بدون سرنشین با جرم بالا را می توان در مدار حرکتی شهاب سنگ رها کرد تا با استفاده از نیروی گرانشی تغییر مسیر دهد. فرود بر روی شهاب سنگ تجربه ای بود که آژانس فضایی اروپا با سفینه "روزتا" بدست آورد. این پروسه ده سال طول کشید. ما یک هفته فرصت داریم.
دیلی میرور در گزارش خود می‌افزاید، باور اینکه آخرالزمان نزدیک است بد نیست، تا زمانی که ما را حریص تر نکند و کسب و کار را تخته نکنیم. شاید این سبب شود تا قدم های بزرگتری را برداریم و ریسک پذیر باشیم. دسته ای که از پیش بینی های پایان جهان فراری هستند، باید به طور عقلانی افکار منفی خود را به چالش بکشند.
کاملاً منطقی است که مقداری آب، کنسرو و پتوهای نجات برای مواقع اضطراری آماده داشته باشیم.
منبع: میزان
به عقیده سازمان قضایی آمریکا روند طبیعی زندگی ادامه خواهد داشت، زیرا کره زمین پیشتر نیز برخوردهای فاجعه بار مشابه را تجربه کرده است.
نظریه پردازان این توهم توطئه تاریخ دقیقی برای آخرالزمان نداده اند، اما برای روزهای 22 تا 28 ماه سپتامبر (شهریور و مهر) جاری اعلام آماده باش کرده اند.
پروفسور رابرت والش، مدیر اجرایی تحقیقات در دانشگاه مرکزی لنکشایر انگلیس، در گفت وگو با نشریه "دیلی میرور" با تاکید بر اهمیت این پدیده گفت: ممکن است متوجه نباشید ولی همه روزه صدها تن از مواد معلق فرازمینی به سطح کره زمین برخورد می کنند. با این حال، این نخاله ها در قالب سنگ های ریز متعدد به سویمان نشانه می روند، بخش عمده ای هم در جو زمین تبدیل به پودر می شوند. در گذشته، مواد معلق در فضا با قطر 10 کیلومتر سابقه برخوردهای مخربی را با کره زمین داشته است. پس باید آن را جدی گرفت.
وی در ادامه با اشاره به حادثه انفجار شهاب سنگی در آسمان "چلیابینسک" سیبری در ماه فوریه (بهمن و اسفند) سال 2013 میلادی، افزود: موج انفجار حاصل به قدری بود که شیشه های خانه و مغازه ها فرو ریخت و صدها مصدوم بر روی دستمان گذاشت. حال اگر اتفاقی مشابه این بار با سنگ چند برابر بزرگتر و در مرکز شهر بیجینگ، توکیو یا نیویورک رخ بدهد، شمار تلفات غیرقابل محاسبه خواهد بود.
اما شاید این سوال پیش بیاید که مگر ممکن است شهاب سنگ به این بزرگی را ناسا یا هر کدام از سازمان های فضایی دیگر نبینند؟ پاسخ یک کلمه است. خیر. ناسا عقیده دارد که اگر شهاب سنگی در راه زمین باشد، تا کنون باید دیده می شد. در واقع بسیاری از سازمان های فضایی برای محافظت از زمین پاسبان هایی را در فضا معلق نگه داشته اند.
اما شهاب سنگ هایی که مد نظر پروفسور رابرت والش است، در خارج از کمربند اصلی سیاره ها قرار دارد. سنگ های عظیم الجثه ای که سرعتشان تا 51 کیلومتر بر ثانیه می رسد.
راه های مختلفی برای تلاش در منحرف کردن آن وجود دارد. به عقیده پروفسور والش یک "رویکرد هالیوودی" هست که آن را به محض رویت منفجر کنیم، که احمقانه ترین راه حل هم به نظر می رسد چراکه تکه های آن به قدری بزرگ خواهند بود که دردی را دوا نمی کند. شاید بتوان آن را به عنوان چاره آخر در نظر داشته باشیم.
وی در ادامه افزود: چاره دیگر تغییر مسیر دادن است. مثلاً با فضاپیما آن را از مسیرش منحرف کنیم. فضاپیماهای بدون سرنشین با جرم بالا را می توان در مدار حرکتی شهاب سنگ رها کرد تا با استفاده از نیروی گرانشی تغییر مسیر دهد. فرود بر روی شهاب سنگ تجربه ای بود که آژانس فضایی اروپا با سفینه "روزتا" بدست آورد. این پروسه ده سال طول کشید. ما یک هفته فرصت داریم.
دیلی میرور در گزارش خود می‌افزاید، باور اینکه آخرالزمان نزدیک است بد نیست، تا زمانی که ما را حریص تر نکند و کسب و کار را تخته نکنیم. شاید این سبب شود تا قدم های بزرگتری را برداریم و ریسک پذیر باشیم. دسته ای که از پیش بینی های پایان جهان فراری هستند، باید به طور عقلانی افکار منفی خود را به چالش بکشند.
کاملاً منطقی است که مقداری آب، کنسرو و پتوهای نجات برای مواقع اضطراری آماده داشته باشیم.
منبع: میزان