صراط: حجت‌الاسلام حمید رسایی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی مطلب جدیدی را در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد.
رسایی نوشت: در یکی از جلسات کمیسیون بررسی برجام آقای جلیلی به پیام جالبی از طرف اوباما اشاره کرد که وندی شرمن آن را در مذاکرات قرائت کرد. موضوع مربوط به مذاکرات استانبول2 (فروردین 91) است.
در این مذاکرات وندی شرمن درابتدای جلسه میگوید که «من نه تنها به نمایندگی ازطرف دولت آمریکا دراین مذاکرات بلکه به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا این پیام رئیس جمهور را به شما که نماینده ایران ونماینده ولی فقیه ایران هستید اعلام میکنم.»
آقای جلیلی دوبخش ازاین پیام اوباما را درجلسه بیان کرد: «ماحق ایران را برای استفاده صلح آمیز ازانرژی هسته ای در چارچوبNPT شناسایی میکنیم/ ما اینجانیستیم تا درمذاکرات ایران را مستثنی کنیم»
آقای جلیلی اشاره کرد که گزارش این پیام اوباما که توسط شرمن درمذاکرات قرائت شد، به صورت مفصل و مکتوب به مقامات عالی کشورمان ارائه شد و به عنوان سند رسمی درشورای عالی امنیت ملی موجود است.
انصافا با شنیدن این نکات مشخص می شود که تیم مذاکره کننده قبلی بدون عقب نشینی نه تنها بیانیه نمی خوانده بلکه به معنای واقعی، مذاکره میکرده است. خوب است نحوه برخورد امروز آمریکا با تیم مذاکره کننده را با نحوه برخورد دیروزشان مقایسه کنیم.
آقای عراقچی پذیرش حق غنی سازی را بزرگترین اقدام و گل زده میداند! درحالی که در مذاکرات قبلی خودشان این را پذیرفته بودند البته الان درمذاکرات برجام، این حق را بعد از 25 سال، بعداز بازرسیهای گسترده، بعداز بین بردن زیرساختها و البته با دوشرط به رسمیت میشناسند: ایران باید این اقدامات را بصورت کامل وموفقیت آمیز انجام دهد!
در برجام و قطعنامه پذیرفته ایم که ایران مستثنی باشد! ایران شروطی را برخلاف قوانین بین الملل ومغایرNPT پذیرفته وبرای همین روسیه وقتی میبیند تیم ایرانی حاضر است مستثنی باشد، اصرار میکند که قید شود این روند قابل تسری به کشورهای دیگر نیست! پذیرش استثنا بودن یعنی، پذیرش اینکه حقوقمان کمتر وتکالیفمان بیشتر باشد واستثنا نبودن یعنی حقوق و تکالیف ما مثل بقیه باشد.
آیا این نوع مذاکره دستآورد است یا آن شکل؟ آمریکا از روند تنازل وعقب نشینی وضعف به برکت عقب نشینیهای صورت گرفته به تهاجم و نفوذ تغییر حالت داده است، نکته مهمی که دربیانات رهبری موج می زند.
رسایی نوشت: در یکی از جلسات کمیسیون بررسی برجام آقای جلیلی به پیام جالبی از طرف اوباما اشاره کرد که وندی شرمن آن را در مذاکرات قرائت کرد. موضوع مربوط به مذاکرات استانبول2 (فروردین 91) است.
در این مذاکرات وندی شرمن درابتدای جلسه میگوید که «من نه تنها به نمایندگی ازطرف دولت آمریکا دراین مذاکرات بلکه به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا این پیام رئیس جمهور را به شما که نماینده ایران ونماینده ولی فقیه ایران هستید اعلام میکنم.»
آقای جلیلی دوبخش ازاین پیام اوباما را درجلسه بیان کرد: «ماحق ایران را برای استفاده صلح آمیز ازانرژی هسته ای در چارچوبNPT شناسایی میکنیم/ ما اینجانیستیم تا درمذاکرات ایران را مستثنی کنیم»
آقای جلیلی اشاره کرد که گزارش این پیام اوباما که توسط شرمن درمذاکرات قرائت شد، به صورت مفصل و مکتوب به مقامات عالی کشورمان ارائه شد و به عنوان سند رسمی درشورای عالی امنیت ملی موجود است.
انصافا با شنیدن این نکات مشخص می شود که تیم مذاکره کننده قبلی بدون عقب نشینی نه تنها بیانیه نمی خوانده بلکه به معنای واقعی، مذاکره میکرده است. خوب است نحوه برخورد امروز آمریکا با تیم مذاکره کننده را با نحوه برخورد دیروزشان مقایسه کنیم.
آقای عراقچی پذیرش حق غنی سازی را بزرگترین اقدام و گل زده میداند! درحالی که در مذاکرات قبلی خودشان این را پذیرفته بودند البته الان درمذاکرات برجام، این حق را بعد از 25 سال، بعداز بازرسیهای گسترده، بعداز بین بردن زیرساختها و البته با دوشرط به رسمیت میشناسند: ایران باید این اقدامات را بصورت کامل وموفقیت آمیز انجام دهد!
در برجام و قطعنامه پذیرفته ایم که ایران مستثنی باشد! ایران شروطی را برخلاف قوانین بین الملل ومغایرNPT پذیرفته وبرای همین روسیه وقتی میبیند تیم ایرانی حاضر است مستثنی باشد، اصرار میکند که قید شود این روند قابل تسری به کشورهای دیگر نیست! پذیرش استثنا بودن یعنی، پذیرش اینکه حقوقمان کمتر وتکالیفمان بیشتر باشد واستثنا نبودن یعنی حقوق و تکالیف ما مثل بقیه باشد.
آیا این نوع مذاکره دستآورد است یا آن شکل؟ آمریکا از روند تنازل وعقب نشینی وضعف به برکت عقب نشینیهای صورت گرفته به تهاجم و نفوذ تغییر حالت داده است، نکته مهمی که دربیانات رهبری موج می زند.