صراط: دانشجوی دکترای هسته‌ای گفت: صنعت هسته‌ای پیشرفت و امنیت کشور است و پذیرش پروتکل الحاقی امنیت و عزت ملی را نابود می‌کند.
محمدحسین قائدشرف در تجمع دانشجویان معترض به نتیجه مذاکرات لوزان در مقابل مجلس شورای اسلامی گفت: در ابتدا لازم می‌دانم از تیم مذاکره‌کننده که زحمات بسیاری را کشیده‌اند قدردانی کنم. من اینجا هستم تا به عنوان عضو کوچکی از دانشجویان هسته‌ای و فیزیک هسته‌ای و بخشی از جامعه دانشجویی نکاتی را در باب مسائل فنی یادآوری کنم.
وی تاکید کرد: حتما در نیروگاه‌های هسته‌ای زباله‌های بی ارزش و کم ارزشی نیست بلکه در بسیاری از کشورها خود بخش گسترده‌ای را شامل می‌شود.
قائدشرف تاکید کرد: اگر همچنان مسئولان دیپلماسی می‌خواهند این مواد را از کشور خارج کنند حداقل آن را به قیمت مناسب بفروشند.
وی ادامه داد: در طی چند روز اخیر شاهد بودیم که افراد گوناگونی با شوق و هیجانی گسترده از ادامه فعالیت چند هزار سانتریفیوژ سخن گفته‌اند و آن را ادامه حیات صنعت غنی‌سازی نامیدند که این درست نیست و بزرگنمایی این اعداد کوچک در نگاه مردم به دور از صداقت است.
این فعال دانشجویی تصریح کرد: مسئولان مذاکره‌کننده گفته‌اند که هیچ ماده شکاف‌پذیری در فردو وجود نخواهد داشت با این حساب فردو نه یک مرکز هسته‌ای بلکه تبدیل به یک مرکز مطالعه فیزیک نظری خواهد شد.
این دانشجوی دکترای هسته‌ای تصریح کرد: حذف زیرساخت‌های یک مرکز صنعتی با تعطیل کردن آن تفاوت فاحشی دارد. برای درک این مسئله نیازی نیست که فردی دانش هسته‌ای گسترده داشته باشد.
وی در ادامه در رابطه با موضوع آب سنگین اراک نیز گفت: شاید بتوان گفت مهم‌ترین مسئله از دیدگاه دانشجویان و نخبگان هسته‌ای نیروگاه اراک است و تصمیماتی که برای آن در لوزان گرفته شده است ما را دچار مشکل خواهد کرد. در مسئله اراک ما باید شاهد چه مقدار تاخیر و هدررفت چه مقدار سرمایه کشور باشیم.
وی افزود: اراک نمونه تحقیقاتی یک راکتور هسته‌ای بود که در شرایط ظالمانه تحریم‌ها توسط متخصصین داخلی ساخته شد و امید ما در مسئله هسته‌ای آن بود که پس از فعالیت موفقیت‌آمیز آن راکتور اراک تبدیل به نمونه کوچکی برای دستیابی ایران به توان ساخت نیروگاه‌های قدرت کاملا بومی شود.
وی تصریح کرد: اگر امروز بنا است در صنعت هسته‌ای کشور اتفاق سال 82 مجددا تکرار شود و چیزی عاید کشور نشود باید کمی بیشتر تامل کنیم.
وی در خاتمه اظهار داشت: امیدواریم اندوه و غمی که امروز در دانشکده‌های مهندسی هسته‌ای شاهد آن هستیم، در دانشگاه‌های هوافضا و در زمینه موشکی شاهد نباشیم. هدف صنعت هسته‌ای پیشرفت کشور بود.
محمدحسین قائدشرف در تجمع دانشجویان معترض به نتیجه مذاکرات لوزان در مقابل مجلس شورای اسلامی گفت: در ابتدا لازم می‌دانم از تیم مذاکره‌کننده که زحمات بسیاری را کشیده‌اند قدردانی کنم. من اینجا هستم تا به عنوان عضو کوچکی از دانشجویان هسته‌ای و فیزیک هسته‌ای و بخشی از جامعه دانشجویی نکاتی را در باب مسائل فنی یادآوری کنم.
وی تاکید کرد: حتما در نیروگاه‌های هسته‌ای زباله‌های بی ارزش و کم ارزشی نیست بلکه در بسیاری از کشورها خود بخش گسترده‌ای را شامل می‌شود.
قائدشرف تاکید کرد: اگر همچنان مسئولان دیپلماسی می‌خواهند این مواد را از کشور خارج کنند حداقل آن را به قیمت مناسب بفروشند.
وی ادامه داد: در طی چند روز اخیر شاهد بودیم که افراد گوناگونی با شوق و هیجانی گسترده از ادامه فعالیت چند هزار سانتریفیوژ سخن گفته‌اند و آن را ادامه حیات صنعت غنی‌سازی نامیدند که این درست نیست و بزرگنمایی این اعداد کوچک در نگاه مردم به دور از صداقت است.
این فعال دانشجویی تصریح کرد: مسئولان مذاکره‌کننده گفته‌اند که هیچ ماده شکاف‌پذیری در فردو وجود نخواهد داشت با این حساب فردو نه یک مرکز هسته‌ای بلکه تبدیل به یک مرکز مطالعه فیزیک نظری خواهد شد.
این دانشجوی دکترای هسته‌ای تصریح کرد: حذف زیرساخت‌های یک مرکز صنعتی با تعطیل کردن آن تفاوت فاحشی دارد. برای درک این مسئله نیازی نیست که فردی دانش هسته‌ای گسترده داشته باشد.
وی در ادامه در رابطه با موضوع آب سنگین اراک نیز گفت: شاید بتوان گفت مهم‌ترین مسئله از دیدگاه دانشجویان و نخبگان هسته‌ای نیروگاه اراک است و تصمیماتی که برای آن در لوزان گرفته شده است ما را دچار مشکل خواهد کرد. در مسئله اراک ما باید شاهد چه مقدار تاخیر و هدررفت چه مقدار سرمایه کشور باشیم.
وی افزود: اراک نمونه تحقیقاتی یک راکتور هسته‌ای بود که در شرایط ظالمانه تحریم‌ها توسط متخصصین داخلی ساخته شد و امید ما در مسئله هسته‌ای آن بود که پس از فعالیت موفقیت‌آمیز آن راکتور اراک تبدیل به نمونه کوچکی برای دستیابی ایران به توان ساخت نیروگاه‌های قدرت کاملا بومی شود.
وی تصریح کرد: اگر امروز بنا است در صنعت هسته‌ای کشور اتفاق سال 82 مجددا تکرار شود و چیزی عاید کشور نشود باید کمی بیشتر تامل کنیم.
وی در خاتمه اظهار داشت: امیدواریم اندوه و غمی که امروز در دانشکده‌های مهندسی هسته‌ای شاهد آن هستیم، در دانشگاه‌های هوافضا و در زمینه موشکی شاهد نباشیم. هدف صنعت هسته‌ای پیشرفت کشور بود.