صراط: معاون سابق نخست وزیر انگلیس طی یادداشتی با اشاره به حملات پاریس نوشت، «آزادی بیان مجوزی برای بیان هر چیزی به هر کسی نبوده و در واقع باید تعادلی میان حقوق افراد مختلف و بیان دیدگاه‌های مختلف وجود داشته باشد».
یادداشت پری اسکات که امروز(یک‌شنبه) در روزنامه میرور منتشر شد ادامه می‌دهد، کشتار خبرنگاران و هنرمندان نشریه فکاهی «شارلی ابدو» در سراسر جهان محکوم شد؛ میلیون‌ها نفر نیز با برگزاری اعتراضات گسترده علیه نقض آزادی بیانی نشریه شارلی ابدو اعتراض کردند.
«راه‌پیمایی پاریس با حضور رهبرانی از کشورهای متعدد جهان در حالی برگزار شد که همگان شعار می‌دادند «من شارلی» هستم تا از آزادی بیان دفاع کنند در حالی که همین سیاسیون در کشورهای خود در موضوع آزادی کارنامه عملکرد ضعیفی دارند».
پری اسکات تاکید می‌کند تیراندازی‌های پاریس هشداری به کشورهای قدرتمند است اما باید بدانیم مرزی بین مقابله با تروریسم و نقض آزادی‌های مدنی وجود دارد.
وی نوشت؛ «ترس من از این است که حملات پاریس به اشتباه به عنوان حمله به آزادی بیان القا شود در حالی که آزادی بیان محور مشخصی و مسلمی در قانون ندارد. برای مثال در خود فرانسه قانون آزادی بیان هر نوع اظهار نظری در مورد مساله هولوکاست و ضد یهود را ممنوع می‌داند».
این نماینده اسبق نخست وزیر انگلیس به آزادی بیان در کشور خودش اشاره می‌کند و می‌نویسد، در خود انگلیس نیز آزادی بیان بدین معنا نیست که فردی به دلیل توهین و تبعیض علیه نژادی و گروهی به دادگاه فرا خوانده نشود.
«در واقع آزادی بیان به معنای مجوز دادن برای بیان هر چیزی به هر کسی نیست. باید توازنی میان حقوق افراد و بیان دیدگاه‌ها وجود داشته باشد».
«بنابراین باید انتظار داشت، کاریکاتورهایی که به حضرت محمد (ص) توهین می‌کنند منجر به اقدامات تلافی جویانه شوند.
گرچه با رسانه‌های انگلیسی اختلاف نظر دارم اما از مدیران رسانه‌ای که کاریکاتورهای شارلی ابدو را بازنشر نکردند تشکر می‌کنم.
دلیل تشکر من از رسانه‌ها غیر قانونی بودن بازنشر کاریکاتورها نیست بلکه به این دلیل از این رسانه‌ها سپاسگزارم، کاریکاتورهایی که احساسات مسلمانان بسیاری را جریحه‌دار می‌کرد باز نشر نکردند.
نباید از مسلمانان بخواهیم به خاطر آزادی بیان به مطالبی که به آنها توهین می‌کند، اعتراض نکنند».
وی در ادامه با اشاره به بعضی کاریکاتورهای شارلی ابدو در توهین به مسلمانان می‌افزاید، هیچ جنبه جذابی در این کاریکاتورها وجود ندارد و ادامه می‌دهد «به نظر من این آزادی بیان نبوده بلکه آزادی رنجاندن دیگران است».
پری اسکات یادآور می‌شود، همین نشریه شارلی ابدو، «ماریس سینت» کاریکاتوریست قدیمی خود را به دلیل اظهارات ضد یهودی‌اش در سال 2009 اخراج کرد.
«بنابراین می‌بینیم که در خود نشریه شارلی ابدو هم وقتی مساله توهین به مردم در پیش باشد، بعضی به بعضی دیگر ارجحیت دارند. نژاد، کسوت و رنگ پوست ما هرچه باشد، عدم تحمل دیگران و تعصب غلط است؛ بنابراین درک آن‌که چرا بسیاری از مسلمانان نیز از چنین توهین‌هایی ناراحت می‌شوند ممکن است».
وی در ادامه می‌نویسد، «مداخلاتمان در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه را با این ایده غربی «دموکراسی» مانند همین آزادی بیان توجیه می‌کنیم. جنبش‌های عربی هم توسط اخوان المسلمین در مصر در انتخابات دموکراتیک به قدرت رسید اما ژنرال‌های تحت حمایت غرب در مصر دولت دموکرات اخوان المسلمین را برکنار کردند. پس اجازه دارید تا زمانی دموکراسی داشته باشید که این دموکراسی، خواست ماست. اما بایدکمتر ستم کنیم، به اقدامات نظامی کمتر و نگرانی کمتری برای اعمال ارزش‌های غربی به دیگران نیاز داریم. اگر با مسلمانان در مسیری که خودشان پیش می‌روند همراهی بیشتری نشان دهیم، جهان جای بهتری خواهد بود».
پری اسکات یادآور می‌شود، دخالت‌های غرب در دیگر کشورها هیچ دموکراسی برقرار نکرده و هیچ خشونتی را پایان نداده است.
«ما میلیون‌ها نفر را به دلیل ناامنی که خودمان با ابزار و شعله‌های اسلام هراسی بر افروختیم، بر کنار کردیم».
نگوییم «من شارلی هستم» بهتر است بگوییم «من انسان هستم».
یادداشت پری اسکات که امروز(یک‌شنبه) در روزنامه میرور منتشر شد ادامه می‌دهد، کشتار خبرنگاران و هنرمندان نشریه فکاهی «شارلی ابدو» در سراسر جهان محکوم شد؛ میلیون‌ها نفر نیز با برگزاری اعتراضات گسترده علیه نقض آزادی بیانی نشریه شارلی ابدو اعتراض کردند.
«راه‌پیمایی پاریس با حضور رهبرانی از کشورهای متعدد جهان در حالی برگزار شد که همگان شعار می‌دادند «من شارلی» هستم تا از آزادی بیان دفاع کنند در حالی که همین سیاسیون در کشورهای خود در موضوع آزادی کارنامه عملکرد ضعیفی دارند».
پری اسکات تاکید می‌کند تیراندازی‌های پاریس هشداری به کشورهای قدرتمند است اما باید بدانیم مرزی بین مقابله با تروریسم و نقض آزادی‌های مدنی وجود دارد.
وی نوشت؛ «ترس من از این است که حملات پاریس به اشتباه به عنوان حمله به آزادی بیان القا شود در حالی که آزادی بیان محور مشخصی و مسلمی در قانون ندارد. برای مثال در خود فرانسه قانون آزادی بیان هر نوع اظهار نظری در مورد مساله هولوکاست و ضد یهود را ممنوع می‌داند».
این نماینده اسبق نخست وزیر انگلیس به آزادی بیان در کشور خودش اشاره می‌کند و می‌نویسد، در خود انگلیس نیز آزادی بیان بدین معنا نیست که فردی به دلیل توهین و تبعیض علیه نژادی و گروهی به دادگاه فرا خوانده نشود.
«در واقع آزادی بیان به معنای مجوز دادن برای بیان هر چیزی به هر کسی نیست. باید توازنی میان حقوق افراد و بیان دیدگاه‌ها وجود داشته باشد».
«بنابراین باید انتظار داشت، کاریکاتورهایی که به حضرت محمد (ص) توهین می‌کنند منجر به اقدامات تلافی جویانه شوند.
گرچه با رسانه‌های انگلیسی اختلاف نظر دارم اما از مدیران رسانه‌ای که کاریکاتورهای شارلی ابدو را بازنشر نکردند تشکر می‌کنم.
دلیل تشکر من از رسانه‌ها غیر قانونی بودن بازنشر کاریکاتورها نیست بلکه به این دلیل از این رسانه‌ها سپاسگزارم، کاریکاتورهایی که احساسات مسلمانان بسیاری را جریحه‌دار می‌کرد باز نشر نکردند.
نباید از مسلمانان بخواهیم به خاطر آزادی بیان به مطالبی که به آنها توهین می‌کند، اعتراض نکنند».
وی در ادامه با اشاره به بعضی کاریکاتورهای شارلی ابدو در توهین به مسلمانان می‌افزاید، هیچ جنبه جذابی در این کاریکاتورها وجود ندارد و ادامه می‌دهد «به نظر من این آزادی بیان نبوده بلکه آزادی رنجاندن دیگران است».
پری اسکات یادآور می‌شود، همین نشریه شارلی ابدو، «ماریس سینت» کاریکاتوریست قدیمی خود را به دلیل اظهارات ضد یهودی‌اش در سال 2009 اخراج کرد.
«بنابراین می‌بینیم که در خود نشریه شارلی ابدو هم وقتی مساله توهین به مردم در پیش باشد، بعضی به بعضی دیگر ارجحیت دارند. نژاد، کسوت و رنگ پوست ما هرچه باشد، عدم تحمل دیگران و تعصب غلط است؛ بنابراین درک آن‌که چرا بسیاری از مسلمانان نیز از چنین توهین‌هایی ناراحت می‌شوند ممکن است».
وی در ادامه می‌نویسد، «مداخلاتمان در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه را با این ایده غربی «دموکراسی» مانند همین آزادی بیان توجیه می‌کنیم. جنبش‌های عربی هم توسط اخوان المسلمین در مصر در انتخابات دموکراتیک به قدرت رسید اما ژنرال‌های تحت حمایت غرب در مصر دولت دموکرات اخوان المسلمین را برکنار کردند. پس اجازه دارید تا زمانی دموکراسی داشته باشید که این دموکراسی، خواست ماست. اما بایدکمتر ستم کنیم، به اقدامات نظامی کمتر و نگرانی کمتری برای اعمال ارزش‌های غربی به دیگران نیاز داریم. اگر با مسلمانان در مسیری که خودشان پیش می‌روند همراهی بیشتری نشان دهیم، جهان جای بهتری خواهد بود».
پری اسکات یادآور می‌شود، دخالت‌های غرب در دیگر کشورها هیچ دموکراسی برقرار نکرده و هیچ خشونتی را پایان نداده است.
«ما میلیون‌ها نفر را به دلیل ناامنی که خودمان با ابزار و شعله‌های اسلام هراسی بر افروختیم، بر کنار کردیم».
نگوییم «من شارلی هستم» بهتر است بگوییم «من انسان هستم».