او روند گزینش اساتید را در دانشگاه‌ها نامطلوب ارزیابی و بیان کرد: شایسته‌سالاری در انتخاب اساتید رشته‌ی معماری در دانشگاه‌ها بسیار کم‌رنگ شده است.
این استاد دانشگاه افزود: عاملی که باید در تدوین یک سند مورد توجه قرار گیرد، وضع نابسامان تراکم در شهرهاست، به‌گونه‌ای که می‌توان این ادعا را داشت که کشور ما با «تراکم» در حال خفه شدن است.
محمدمهدی محمودی نیز که مدرک D.P.L.G. معماری از U.P.A تولوز - فرانسه دارد و عضو هیئت علمی و استادیار دانشکده‌ی معماری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران است، با اشاره به روش تدریس اشتباه رشته‌ی معماری در دانشگاه‌ها، اظهار کرد: مرگ معماری و شهرسازی ایران همزمان با آکادمیک کردن این رشته در کشور اتفاق می‌افتد. فاصله گرفتن معماران از جامعه و بیش از حد باور داشتن به خود، یک آسیب جدی در معماری امروز است، به‌طوری که معماران از سال 1317 تا امروز به دو دسته تقسیم شده‌اند؛ معمارانی که به معماری گذشته باور دارند و افراطی‌اند و معمارانی که با سفر به غرب، معماری آنجا را بدون توجه به فرهنگ و جغرافیا، در شهرهای این مرز و بوم پیاده می‌کنند.
او افزود: باید قبول کرد که ما معماران و شهرسازان، در به‌وجود آوردن اوضاع معماری امروز مقصر هستیم. خودمان بناهایی را می‌سازیم که عمرشان کوتاه‌تر از خودمان است و این، در معماری جای تأسف دارد.
در ادامه‌ی این نشست، رضا بهبهانی (دارای مدرک دکتری در رشته‌ی معماری از دانشگاه فلورانس ایتالیا) گفت: معماری به اوضاع جامعه وابسته است و شمایل یک جامعه را می‌سازد.
علی‌اکبر صارمی هم که مدرک دکتری در رشته‌ی معماری از دانشگاه پنسیلوانیا آمریکا دارد و عضو کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران است، اظهار کرد: پرداختن به کمیت در ساخت‌وساز از مسوولیت‌های دولت است، ولی کیفیت در دست نخبگان معمار. هنر معماری نباید در دست حکومت باشد. همچنین در آموزش نیز دولت می‌تواند در کمیت آموزش مانند تعداد واحدهای دانشگاهی دخالت کند، ولی در امر کیفیت، آموزش باید سیاست آزادی در علم را در راهکارهای خود قرار دهد، چراکه کیفیت آموزش نباید برعهده‌ی دولت باشد. فروش شهر با سند طرح تفصیلی باید بازنگری شود، چون امری غیرقانونی است که باید مقابل آن ایستاد.
حسین شیخ زین‌الدین، کارشناس ارشد رشته‌ی معماری از دانشکده‌ی هنرهای زیبا دانشگاه تهران، نیز در بخش دیگری از این نشست، نگاه به تمدن معماری را در آینده‌ی معماری غیرقابل انکار دانست و گفت: ورود مفاهیم مدرن در تمدن ایران عامل اختلاف‌های بسیار در زمینه‌های مختلف جامعه به‌شمار می‌رود. اصل «تکنیک» با توجه به معماری تاریخی ایرانی، مهم‌ترین اصلی بود که معمار بی‌سواد آن زمان را به بزرگ‌ترین معمار تبدیل کرد، به‌طوری که آثارش مورد استقبال معمارهای امروزی است. بنابراین باید بدانیم مهم‌ترین اصل در معماری، تکنیک درست است که معماران باید بیش از هر چیز به آن بها دهند.
نادر ناصرالمعمار، کارشناس ارشد معماری نیز در این نشست گفت: پرداختن به نقش آموزش در معماری که عامل خلاقیت و فکر کردن در این زمینه است، از سوی مدیریت‌های شهری بسیار مهم است. همچنین اصلاحات در آموزش نیز که نقطه‌ی اشتراک تمام معماران در این نشست بود، از ارکان مهم شرایط مطلوب معماری آینده است.
او افزود: توجه بیش از پیش دولتمردان به معماری و درک درست معماری امروز همراه واگذاری تصمیم‌گیری‌های نهایی به‌دست افراد متخصص در حوزه‌ی معماری، یکی دیگر از ارکان مهم رسیدن به شرایط مطلوب معماری است.
شانزدهمین نشست از سلسله نشست‌های معماری به همت بنیاد معماری انقلاب اسلامی و مشارکت موسسه مطالعات راهبردی معماری ایران برگزار شد. علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می‌توانند به آدرس www.adap.ir یا www.tarfa.ir مراجعه کنند.