صراط: با توجه به اختلافات موجود میان جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا با دولت دموکرات این کشور، آمریکا هم‌اکنون در زمینه سیاست خارجی به ویژه در قبال مسئله هسته‌ای ایران دچار دوگانگی است.
پایگاه اینترنتی «نوول اکونومیست» طی یادداشتی به قلم «ادوارد لوس»نوشت: اختلاف میان کنگره و کاخ سفید در خصوص ایران تاکنون هرگز این قدر شدید نبوده است.
معمولا در صحنه جهانی، کنگره نقش پلیس بد و کاخ سفید نقش پلیس خوب را ایفا می‌کند. به طور مثال هرگاه کنگره تهدیدی را مطرح کرده (مثلا اعمال تحریم علیه چین)، دولت از آن برای گرفتن امتیاز از چین استفاده کرده است.
در واقع می‌توان گفت که آمریکا عملا دو سیاست خارجی متفاوت دارد اما در خصوص مذاکرات هسته‌ای ایران، میراث سیاست خارجی باراک اوباما پیشتر بوده است.
ایران به خوبی از دودستگی و تفرقه جاری در سیاست خارجی آمریکا آگاه است و در عین حال در تصمیمات مربوط به غنی‌سازی اورانیوم، تهران همواره خواستار زمان و فرصت بیشتر است؛ این در حالیست که این وقفه زمانی این بار با تسلط جمهوری‌خواهان بر مجلس سنای آمریکا از ماه ژانویه آینده همزمان می‌شود که این شانس دستیابی به توافق را کاهش خواهد داد.
البته باید توجه داشته باشیم که دیگر بحث پلیس خوب و پلیس بد مطرح نیست. سال گذشته «هری رید» رهبر اکثریت دموکرات‌های کنگره با مخالفت با اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران، از اوباما حمایت کرد اما «مک کونل» رهبر آینده اکثریت سنا دیگر از اوباما حمایت نخواهد کرد و اغلب اعضای انجمن حزبی وی از جمله «جان مک‌کین» رئیس آینده کمیسیون نیروهای ارتش خواستار آن هستند که تا جایی که امکان دارد، تحریم‌های شدیدی علیه ایران اعمال کنند.
البته دردسرهای اوباما تنها به جمهوری‌خواهان محدود نمی‌شود و در حال حاضر ناباوری عمیقی در هر دو جبهه [کنگره و کاخ سفید] آمریکا در خصوص احتمال انعقاد توافق با ایران در زمینه هسته‌ای در جریان است.
این در حالیست که اوباما تاکنون از حق وتو خود برای ممانعت از اعمال تحریم‌های جدید کنگره علیه ایران استفاده کرده تا مانع شکست کامل مذاکرات شود اما هم‌اینک مجلس سنا می‌تواند با اوباما وارد تقابل شود.
مهلت ضرب‌الاجل تعیین شده در توافق سال گذشته ژنو 24 نوامبر (سوم آذر) به پایان رسید اما پابرجا بودن اختلافات موجب شد تا طرفین به دلیل حل نشدن بعضی از مسائل توافق ژنو، مذاکرات و مفاد برنامه اقدام مشترک را به مدت 7 ماه تا نهم تیر 1394 تمدید کنند و قرار شد دو طرف طی چهار ماه به یک چارچوب سیاسی برای توافق جامع دست یابند.
پایگاه اینترنتی «نوول اکونومیست» طی یادداشتی به قلم «ادوارد لوس»نوشت: اختلاف میان کنگره و کاخ سفید در خصوص ایران تاکنون هرگز این قدر شدید نبوده است.
معمولا در صحنه جهانی، کنگره نقش پلیس بد و کاخ سفید نقش پلیس خوب را ایفا می‌کند. به طور مثال هرگاه کنگره تهدیدی را مطرح کرده (مثلا اعمال تحریم علیه چین)، دولت از آن برای گرفتن امتیاز از چین استفاده کرده است.
در واقع می‌توان گفت که آمریکا عملا دو سیاست خارجی متفاوت دارد اما در خصوص مذاکرات هسته‌ای ایران، میراث سیاست خارجی باراک اوباما پیشتر بوده است.
ایران به خوبی از دودستگی و تفرقه جاری در سیاست خارجی آمریکا آگاه است و در عین حال در تصمیمات مربوط به غنی‌سازی اورانیوم، تهران همواره خواستار زمان و فرصت بیشتر است؛ این در حالیست که این وقفه زمانی این بار با تسلط جمهوری‌خواهان بر مجلس سنای آمریکا از ماه ژانویه آینده همزمان می‌شود که این شانس دستیابی به توافق را کاهش خواهد داد.
البته باید توجه داشته باشیم که دیگر بحث پلیس خوب و پلیس بد مطرح نیست. سال گذشته «هری رید» رهبر اکثریت دموکرات‌های کنگره با مخالفت با اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران، از اوباما حمایت کرد اما «مک کونل» رهبر آینده اکثریت سنا دیگر از اوباما حمایت نخواهد کرد و اغلب اعضای انجمن حزبی وی از جمله «جان مک‌کین» رئیس آینده کمیسیون نیروهای ارتش خواستار آن هستند که تا جایی که امکان دارد، تحریم‌های شدیدی علیه ایران اعمال کنند.
البته دردسرهای اوباما تنها به جمهوری‌خواهان محدود نمی‌شود و در حال حاضر ناباوری عمیقی در هر دو جبهه [کنگره و کاخ سفید] آمریکا در خصوص احتمال انعقاد توافق با ایران در زمینه هسته‌ای در جریان است.
این در حالیست که اوباما تاکنون از حق وتو خود برای ممانعت از اعمال تحریم‌های جدید کنگره علیه ایران استفاده کرده تا مانع شکست کامل مذاکرات شود اما هم‌اینک مجلس سنا می‌تواند با اوباما وارد تقابل شود.
مهلت ضرب‌الاجل تعیین شده در توافق سال گذشته ژنو 24 نوامبر (سوم آذر) به پایان رسید اما پابرجا بودن اختلافات موجب شد تا طرفین به دلیل حل نشدن بعضی از مسائل توافق ژنو، مذاکرات و مفاد برنامه اقدام مشترک را به مدت 7 ماه تا نهم تیر 1394 تمدید کنند و قرار شد دو طرف طی چهار ماه به یک چارچوب سیاسی برای توافق جامع دست یابند.