طلبه سیرجانی' هرچند نامی نیست که مانند برخی از سیاستمداران و ورزشکاران کشور، شهرتی میان مردم و هوادارانی که برایش هورا بکشند داشته باشد، اما در میان دانشجویان عدالتخواه و دلسوزان انقلاب به چهره‌ای نام آشنا تبدیل شده است.
زندگی طلبه سیرجانی
کد خبر : ۱۸۳۰۱
موفق باشی
ولی افسوس در مملکتی که ادعای علوی دارد مشکلات مردم زیادتر میشود
گرچه اخذ و کسب پاسخ اینگونه پرسشهای بنی اسراییلی ممکن است ابتدا مارا مواجهه به امر مضاحکه یعنی مضحکه کردن ما کند، اما بهر جهت ما هم خواستیم مثل دولتیان حرفی عامه پسند هم بزنیم که به این حالت میگویند Imitation .
حالا ، ما میرزانصراله خان کلام الدوله از صراطیان عزیز درخواست میکنیم چند قدمی مارا در صحن خاطراتمان همراهی فرمایند. ما میرزا نصراله خان کلام الدوله به هنگام شباب و عهد نوجوانی، زمانی که سبزه های پشت لب خودرادر آینه دیواری خانه مان دیدیم، آن پدیده شگرف را به عنوان سبیل به رخ دوستان و همکلاسی ها میکشیدیم که ببینید ما هم سبیل داریم از این به بعد هم در بین جامعه محلی سبیل داران منطقه جایگاهی خاص داریم و از این طریق هرگاه از جایی تاریک عبور میکردیم ، دست بر دهان بودیم و احتمالا اگرکسی مارا میدید فکر میکرد که ما از ترس دست بر دهان نهاده ایم که فریادی یا دادی نکشیم. اما در حقیقت با لمس آن سبزه ها، شجاعت مردانه را در خود تلقین میکردیم. اما با این همه شجاعت، از یک ضرب المثل که مرحوم ابویمان ورد زبانشان بود میترسیدیم. ان مرحوم میفرمود میرزا! تا زندگی داری و زنده هاتی هرگز کسی را میازار. اگه عملی میخواهی مرتکب بشی اول یک سیخ به خودت بزن بعد یک جوالدوز به دیگران. صراتیان عزیز ملاحظه میفرمایید که ما در طول ایام حیات آن ابوی عزیزمان مجبور بودیم در یک جیب یک سیخ و در جیب دیگر یک جوالدوز داشته باشیم. البته ما بقول مهندس بقایی رئیس سازمان گردشگری، ژول ورن نبودیم که خیالبافی فرماییم اما همیشه تصویر خیالی سیخ و جوالدوز جلوی چشمانمان بود.