این به معنای آن نیست که از این به بعد، حزب الله و سوریه تصمیم گرفته اند هر حمله ای که توسط اسرائیل صورت می گیرد را به صورت علنی تایید کنند. اما "حساب باز" بین حزب الله و اسرائیل هم اکنون علنی شده و این مسئله به این سازمان لبنانی مشروعیت دو برابری می دهد.
نخست، اگر حزب الله تصمیم گرفت که به اسرائیل حمله کند، دیگر متهم به شروع کننده جنگ نخواهد شد؛ این حزب می تواند از این حمله صرفا به عنوان یک "تسویه حساب" دفاع کند. دوم، حزب الله می تواند این حمله اسرائیل را برای به دست آوردن حمایت رسمی دولت جهت نگه داشتن تسلیحات خود، که به علت شرکت این سازمان در جنگ سوریه تحت انتقاد فزاینده قرار گرفته، استفاده کند. برای مثال، روز پنج شنبه نبیل قاووق نایب رئیس کمیته اجرایی حزب الله، خواست که دولت جدید لبنان پیشنهاد حمایت از مقاومت را بدهد و آن را به عنوان یک اصل اساسی سیاست خود اعلام کند.
موضع سید حسن نصرالله رهبر حزب الله مبنی بر اینکه این حمله فقط علیه حزب الله نبود بلکه علیه تمامی لبنانی ها بود، برای دولت جدید یک چالشی را ایجاد می کند. این سازمان تلاش دارد دولت لبنان را مجبور کند تا به این حمله که حداقل بعضی وزاری لبنانی آن را تنها حمله به حزب الله می دانند نه علیه این کشور، پاسخ بدهد و برای اسرائیل، تاکتیک جدید حزب الله به این معنی است، که دیگر سیاست " اتاق انکار" نمی تواند چتری فراهم آورد که تحت آن بتواند بدون قبول مسئولیت، و در یک نگاه گسترده بدون ترس از واکنش، حمله ای انجام دهد.
از دیدگاه نظامی، حزب الله توانایی خود برای پاسخ دادن را از دست نداده است. این سازمان هنوز هم می تواند تعداد زیادی راکت و موشک به سمت «اسرائیل» پرتاب کند، همچنان که در گذشته توانسته است. اما امروزه ملاحظات سیاست داخلی و همچنین ملاحضات استراتژیک مرتبط با جنگ سوریه به اقدامات حزب الله جهت می دهند. خواست حزب الله برای نگه داشتن اسرائیل جهت گسترش عملیات نظامی [این رژیم] به طریقی که می تواند کمکی برای شورشیان باشد_ کسانی که هم اکنون در تپه های منطقه قلمون سوریه و در نزدیکی مرز لبنان درگیر نبرد سختی شده اند_ می تواند مهمتر از ترس این سازمان از یک حمله اسرائیل به پایگاه هایش در لبنان باشد.
در همین زمینه ، اعلامیه دیده بان حقوق بشر سوریه جالب است. این گروه که نزدیک به شورشیان در نظر گرفته می شود، گفت که اسرائیل یک پایگاه موشکی حزب الله را در نزدیکی بعلبک هدف قرار داده است. بنابر گفته این گروه، حزب الله از این پایگاه به سمت کوه های قلمون موشک شلیک می کرد. این اعلامیه توسط حزب الله تکذیب شد، اما اسرائیل را به مثابه بازیگری فعال در جنگ داخلی سوریه و در کنار شورشیان نشان می دهد.
این اولین بار نیست که سخنگویان شورشیان درباره کمک های نظامی اسرائیل به نفع خود گزارش داده اند. برای مثال، چند ماه پیش آنها گزارش دادند که اسرائیل به نیروهای شورشیان برای ورود به خاک سوریه از طریق مرز اردن با مختل کردن سیستم ارتباطی ارتش سوریه کمک کرده است. در جریان این اختلال برای فرماندهان محلی ارتش سوریه برقراری ارتباط با مراکز فرماندهی سوریه غیرممکن شد. در اتفاقی دیگر، نمایندگان شورشیان با اعلام اینکه حملات قبلی اسرائیل به نیروهای شورشیان کمک کرده است، ابراز امیدواری کردند که اسرائیل به حملات خود علیه سوریه ادامه دهد.
اسرائیل واقعا چه می خواهد؟
به صورت علنی اسرائیل اصرار دارد که در عملیات های نظامی شورشیان دخالتی ندارد و تنها کمکی که به صورت آشکار اعلام شده ، کمک های بشردوستانه ای است که اسرائیل به شورشیان می دهد_ مداوای پزشکی و کمک های محدود غذایی_ اما بنابر منابع اردنی اسرائیل در جریان هماهنگی آمریکا با اردن قرار گرفته است، جای که نیروهای ارتش آزاد سوریه در حال دیدن آموزش‌های نظامی هستند.
در همین حال، بعضی نمایندگان مخالفان سوریه، اسرائیل را متهم کرده اند که می خواهد رئیس جمهور بشار اسد در قدرت باقی بماند. دولت اسد نیز به نوبه خود، اسرائیل را متهم به کمک به شورشیان می کند تا از این طریق مشروعیت مخالفان را تضعیف کند.
این ابهام درباره استراتژی اسرائیل درباره سوریه تاکنون منجر به این شده است که گروه های رادیکال اسلامگرا از جمله گروه های وابسته به القاعده جبهه دیگری علیه اسرائیل ایجاد نکنند. ترس این گروه ها این است که هر حمله ای علیه اسرائیل، حتی یک حمله غیرعمدی_ می تواند مجوزی برای اسرائیل باشد تا عملیات های نظامی خود را فراتر از حمله به کاروان های موشکی و پایگاه های حزب الله گسترش دهد.
تاکنون این موازنه شکننده به صورت جدی حفظ شده است و اگر حملات اتفاقی و هر از چندگاه در بلندی های جولان را کنار بگذریم، اسرائیل خارج از هدف حمله است اما واژه کلیدی در این جمله "شکننده" است. این توازن هر لحظه می تواند شکسته شود.