«پنجاه قدم آخر»، ساخته دفاع مقدسی کیومرث پوراحمد، در یک ساختار مغشوش و درهم و مخلوط در نهایت گنگی و ابهام، روند موفقیت فیلم های دفاع مقدس در جشنواره امسال را متوقف کرد.
فیلم پوراحمد در حین نمایش در سالن برج میلاد، بارها با واکنش های اعتراض آمیز معمول تماشاگران این فیلم مواجه شد. واکنش هایی که تماشای فیلم در این سالن را تبدیل به یک کمدی غمگین کرد. مرثیه ای برای کارگردانی که «اتوبوس شب» را ساخته بود و حالا شخصیت بی ربطی را تعریف می کرد که در موقعیت های بی حسابی و کتابی، بدون تناسب گیر کرده بود. آدم جدید پوراحمد، فرسنگ ها از آدم های گرم و نزدیکی که برایمان در همه این سالها ساخته بود دور بود تا خاطره خوش «قصه های مجید» و «شب یلدا»، امروز به یکباره فرو ریزد.
بی رحم ترین موقعیت پخش یک فیلم در سینمای ایران، اولین نمایش آن در جشنواره فجر در برج میلاد است، اتفاقی که امسال ظاهرا برای نام های بزرگ زیاد خوش یمن نیست. بعد از تجربه طنزآمیز کیمیایی در «متروپل» و بعد از تجربه تقریبا ناموفق و پرابهام «روز رستاخیز» حالا پوراحمد نیز سالن برج میلاد را احتمالا با حال خوشی ترک نخواهد کرد.