حطیط در این خصوص می‌نویسد: با نزدیک شدن زمان برگزاری کنفرانس ژنو 2 و در سایه درخواست جدید مخالفان سوری از وزارت امور خارجه روسیه برای تشکیل هیات بزرگ برای مشارکت موثر در این کنفرانس، یک دیپلمات شرقی تاکید کرد که بیشتر تلاش‌ها در این مرحله بر موفقیت دست اندرکاران کنفرانس متمرکز شده است و نه مصوبات آن.
این در حالی است که بسیاری از برگ‌های برنده در بحبوحه تماس و مذاکرات از بین رفتند؛ به ویژه که نظام سوریه که تصمیم به مشارکت در این کنفرانس در سطح وزیر خارجه گرفته است، راهبرد و اولویت‌های عملیاتی خود را در این مدت تغییر داده و معقتد است که طرف پیروز جنگ، کسی است که در پایان مذاکرات حرف آخر را بزند.
در همین راستا، دیپلمات مذکور تاکید کرد که بیشتر توجهات و تاکید دست اندرکاران برگزاری این کنفرانس بر روی هویت کشورهای شرکت کننده و نقش آنها در روند گفت‌وگوها و مذاکرات و نیز تاثیر آنها بر روند تصمیم گیری‌ها است؛ به ویژه آن که روسیه به موازات آمریکا و هم پیمانان آن ایفای نقش می‌کند.
در حالی که مسکو سعی در تحقق این هدف اساسی را دارد که حمایت از گروه‌های تروریستی مسلح متوقف شود و اجازه انتقال عناصر تروریستی مسلح به داخل خاک سوریه برای پیوستن به صفوف گروه‌های شورشی در جنگ علیه نظام این کشور داده نشود. در مرحله بعد، باید آتش بس میان دو طرف درگیر برقرار شود و عناصر تروریستی خارجی از سوریه خارج شوند و سپس مساله تشکیل دولت انتقالی مورد بررسی قرار گیرد.
در این میان، اهداف و برنامه‌های کشورهایی هم که هم چنان در خط بحران سوریه ایفای نقش می‌کنند، تغییر کرده است و به عنوان مثال، طرف آمریکایی عزم خود را برای تشکیل جبهه بزرگ برای جنگ با تروریسم و محاصره گروه‌های تروریستی مسلح در سوریه جزم کرده است.
در سوی دیگر، عربستان سعودی سعی در بسیج گروه‌های وابسته به خود برای تحقق پیروزی نظامی در شمال حلب و تشکیل منطقه جغرافیایی جداگانه به منظور اعلان تشکیل امارت اسلامی و اعمال فشار از طریق آن برای تصاحب برخی برگ‌های برنده را دارد و از طرف دیگر، برنامه‌های متعددی را هم برای لبنان تدارک دیده است.
همین مساله باعث ایجاد هرج و مرج سیاسی و امنیتی همه جانبه شده است که می‌تواند باعث بر هم خوردن معادلات و گره خوردن آنها به مساله سوریه شود؛ صرف نظر از اینکه در داخل سوریه چه تحولاتی رقم بخورد و در عرصه بین المللی چه تصمیماتی اتخاذ شود.
یکی از این تصمیمات می‌تواند خارج کردن گروه تروریستی «جبهه النصره» و در کنار آن «داعش» از سوریه در مقابل عدم مشارکت حزب الله در آینده این کشور باشد؛ هر چند که چنین تصمیمی نمی‌تواند باعث ناراحتی حزب الله شود؛ چرا که سوریه و ایران به اندازه کافی اوضاع را زیر نظر دارند.
در همین حال، نظام سوریه توجه چندانی به حوادث مرتبط با کنفرانس ژنو 2 ندارد؛ بلکه کاملا برعکس تمام اهتمام خود را بر روی عرصه نظامی متمرکز کرده است؛ گویی که اصلا قرار نیست، کنفرانسی برگزار شود و یا به طور کامل از نتایج این کنفرانس اطلاع دارد و می‌داند که کنفرانس ژنو 2 باعث نهادینه شدن موجودیت آن به عنوان بازیگر اساسی سوریه و مسئول اصلی مرحله انتقالی منجر به احیای نظام سوریه و شخصیت‌های آن خواهد شد.
دیپلمات شرقی مذکور همچنین نسبت به این مساله نگران است که «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه نقش منجی در جنگ علیه تروریسم را به خود بگیرد و بتواند اعتبار خود را به عنوان یک طرف ناظر بر جنگی که هزینه‌های نظامی و معنوی زیادی برای سوریه به دنبال داشت، احیا کند؛ همان طوری که نشانه‌های این مساله به وضوح در افق کشورهای اروپایی و جامعه بین المللی به چشم می‌خورد و لغو تابعیت شهروندان انگلیسی شرکت کننده در جنگ داخلی سوریه از سوی نظام این کشور یکی از نشانه‌های آن است.
احتمال می‌رود که کشورهای دیگر اروپایی نیز رویکرد مشابهی را اتخاذ کنند و این بدین معنا است که کشورهای اروپایی درصدد نابودی گروه‌های تروریستی مسلح در سوریه و لبنان هستند؛ به ویژه آن که مسکو موفقیت به درج بندی شده است که به موجب آن باید حمایت مالی از گروه‌های تروریستی متوقف شود و این به معنای نابودی تدریجی آنهاست.