صراط: اما واقعاً باید این نتیجه را یک ناکامی تلقی کرد؟ برای پاسخگویی به این
سؤال لازم است که رجوعی به نتایج و کارنامه تکواندوی ایران در چند سال
گذشته بیندازیم تا آسان‌تر بتوانیم در مقابل نتیجه تیم ملی تکواندو در
منچستر توصیفی قرار بدهیم. تکواندوی ایران با ثبت چندین عنوان نایب
قهرمانی و یک عنوان قهرمانی در رقابت‌های جهانی در چند سال گذشته همواره
خود را یک مدعی قدرتمند معرفی کرده است. مدعی که در میان رشته‌های ورزشی
کشورمان هم خود را شاگرد اول ورزش ایران می‌داند. این شاگرد اول ورزش ایران
با موفقیت‌های پی‌درپی خود در میادین بین‌المللی آنقدر خوش درخشید تا جایی
که دوستداران این رشته تنها به مدال طلا و کسب سکوی قهرمانی رضایت
می‌دهند. این توقعات در حدی است که مدال نقره محمد باقری معتمد در المپیک
لندن هم از نظر دوستداران و البته منتقدان این رشته رضایتبخش نبود. در این
شرایط که مدال نقره المپیک رضایتبخش نیست، پس به طریق اولی‌تر سه مدال برنز
در یک تورنمنت بین‌المللی «اما سطح بالا و حساس» هم از نظر منتقدان و
دوستداران این رشته پذیرفتنی نخواهد بود و می‌توان این حق را برای منتقدان
در نظر گرفت که از کسب سه مدال برنز در هشت فرصت راضی نباشند و از آن به
عنوان یک ناکامی یاد کنند. حال این سؤال وجود دارد که چرا تکواندوی ایران
با آن عقبه قوی و با این تعداد تکواندوکار کارنامه‌دار و با تجربه در
شیاپ‌چانگ منچستر حرف چندانی برای گفتن ندارد؟ در حالی که تکواندوکاران
کشورمان می‌توانستند امتیازات خوبی را از این رقابت‌ها اندوخته کنند، تنها
توانستند238 امتیاز را در 34 مبارزه انفرادی کسب کنند؟! به نظر می‌رسد برای
پاسخ به این سؤال‌ها هم نیاز است کمی به عقب برگردیم و به نحوه آماده‌سازی
و اردوی تیم ملی نگاهی بیندازیم. تیم ملی تکواندوی کشورمان در شرایطی خود
را برای رقابت در منچستر آماده کرد که تنها 21 روز زمان برای آماده‌سازی در
اختیار داشت، زمان محدود برای مسابقه‌ای سطح بالا. با این شرایط تیم به
سرمربیگری بیژن مقانلو خود را آماده رزم با حریفان کرد. این زمان محدود در
حالی برای آماده‌سازی تیم ملی تکواندو در نظر گرفته شده بود که در این میان
سرمربی تیم ملی تکواندو هم به یکباره برکنار شد.
سرمربی که تیم ملی تکواندو را در رقابت‌های جهانی نایب قهرمان کرد و در کامبیت‌گیمز هم توانست در یک کارگروهی نتایج ارزشمندی به دست بیاورد، اما فدراسیون تکواندو با این عنوان که مأموریت و قرارداد کریمی به پایان رسیده است عذر او را در فاصله سی‌روز مانده به برگزاری مسابقات منچستر خواست. تصمیمی که به قول اهالی فدراسیون در یک خرد جمعی و با رأی شورای فنی صورت گرفت. به هر روی تیم ملی تکواندو با تغییر کادر فنی روبرو شد و کار خود را با سرمربی جدید آغاز کرد. به طور حتم در این نتیجه‌گیری نمی‌توان نوک پیکان انتقادات را به سمت سرمربی تیم گرفت، چرا که زمان او محدود بود و در این زمان محدود نمی‌توان انتظار خلق شگفتی داشت. اگرچه هم سرمربی و هم ملی‌پوشان پیش از اعزام تأکید داشتند که نگرانی بابت تغییرات کادر فنی وجود ندارد و تیم با انگیزه و سرحال است، اما این تیم، شادابی لازم را در رقابت‌های منچستر نداشت. نمونه این اتفاق پیش‌تر هم در تکواندو رخ داده بود؛ زمانی که رضا مهماندوست از تیم ملی تکواندو کنار گذاشته شد. سرمربی که تیم ملی را در مهد تکواندوی جهان «کره جنوبی» قهرمان کرد اما از تیم ملی کنار گذاشته شد و در فاصله کوتاهی تا شروع بازی‌های المپیک فریبرز عسگری را جایگزین او کردند. مربی که در المپیک لندن از دو فرصت، یک مدال نقره را به دست آورد. تیم عسگری هم آن زمان در المپیک لندن شادابی لازم را نداشت یوسف کرمی همیشه آماده، خسته و بی‌حوصله مبارزاتش را شروع کرد و با همین شرایط باخت و حذف شد. مبارزات معتمد هم چنگی به دل نمی‌زد. او نیز مثل همیشه با جسارت مبارزه نکرد. عسگری پس از رقابت‌های جام جهانی آروبا از تیم ملی کنار گذاشته شد و کریمی آمد. باز هم داستان سرخط. گویا قرار است این داستان هرچند وقت یک بار در تکواندو پیاده شود. در فاصله سه سال 4 مربی هدایت تیم ملی تکواندو را برعهده گرفتند. 4 مربی که هر یک از توانایی خاص برخوردار هستند، اما آمدن و رفتن هر کدامشان به نظر می‌رسد، ضربه‌هایی را به تکواندوی ایران می‌زند که شاید پنهان باشد اما در رقابت‌های بین‌المللی می‌توان نتایج آن را به خوبی شاهد بود. با همه این تفاسیر تیم ملی تکواندوی کشورمان اولین فرصت خود را برای رسیدن به المپیک برزیل به این شکل پشت سر گذاشت. حال این تیم برای جبران فرصت از دست رفته باید تمام همت خود را جمع کند، بیژن مقانلو هم حالا زمان بیشتری در اختیار دارد تا شاگردان خود را برای آزمونی دیگر آماده کند. اگرچه آزمون بعدی هم بسیار دشوار است، چرا که میزبان کره است و چشم بادامی‌ها به طور حتم کار را برای میهمانان به خصوص ایرانی‌ها سخت خواهند کرد.
سرمربی که تیم ملی تکواندو را در رقابت‌های جهانی نایب قهرمان کرد و در کامبیت‌گیمز هم توانست در یک کارگروهی نتایج ارزشمندی به دست بیاورد، اما فدراسیون تکواندو با این عنوان که مأموریت و قرارداد کریمی به پایان رسیده است عذر او را در فاصله سی‌روز مانده به برگزاری مسابقات منچستر خواست. تصمیمی که به قول اهالی فدراسیون در یک خرد جمعی و با رأی شورای فنی صورت گرفت. به هر روی تیم ملی تکواندو با تغییر کادر فنی روبرو شد و کار خود را با سرمربی جدید آغاز کرد. به طور حتم در این نتیجه‌گیری نمی‌توان نوک پیکان انتقادات را به سمت سرمربی تیم گرفت، چرا که زمان او محدود بود و در این زمان محدود نمی‌توان انتظار خلق شگفتی داشت. اگرچه هم سرمربی و هم ملی‌پوشان پیش از اعزام تأکید داشتند که نگرانی بابت تغییرات کادر فنی وجود ندارد و تیم با انگیزه و سرحال است، اما این تیم، شادابی لازم را در رقابت‌های منچستر نداشت. نمونه این اتفاق پیش‌تر هم در تکواندو رخ داده بود؛ زمانی که رضا مهماندوست از تیم ملی تکواندو کنار گذاشته شد. سرمربی که تیم ملی را در مهد تکواندوی جهان «کره جنوبی» قهرمان کرد اما از تیم ملی کنار گذاشته شد و در فاصله کوتاهی تا شروع بازی‌های المپیک فریبرز عسگری را جایگزین او کردند. مربی که در المپیک لندن از دو فرصت، یک مدال نقره را به دست آورد. تیم عسگری هم آن زمان در المپیک لندن شادابی لازم را نداشت یوسف کرمی همیشه آماده، خسته و بی‌حوصله مبارزاتش را شروع کرد و با همین شرایط باخت و حذف شد. مبارزات معتمد هم چنگی به دل نمی‌زد. او نیز مثل همیشه با جسارت مبارزه نکرد. عسگری پس از رقابت‌های جام جهانی آروبا از تیم ملی کنار گذاشته شد و کریمی آمد. باز هم داستان سرخط. گویا قرار است این داستان هرچند وقت یک بار در تکواندو پیاده شود. در فاصله سه سال 4 مربی هدایت تیم ملی تکواندو را برعهده گرفتند. 4 مربی که هر یک از توانایی خاص برخوردار هستند، اما آمدن و رفتن هر کدامشان به نظر می‌رسد، ضربه‌هایی را به تکواندوی ایران می‌زند که شاید پنهان باشد اما در رقابت‌های بین‌المللی می‌توان نتایج آن را به خوبی شاهد بود. با همه این تفاسیر تیم ملی تکواندوی کشورمان اولین فرصت خود را برای رسیدن به المپیک برزیل به این شکل پشت سر گذاشت. حال این تیم برای جبران فرصت از دست رفته باید تمام همت خود را جمع کند، بیژن مقانلو هم حالا زمان بیشتری در اختیار دارد تا شاگردان خود را برای آزمونی دیگر آماده کند. اگرچه آزمون بعدی هم بسیار دشوار است، چرا که میزبان کره است و چشم بادامی‌ها به طور حتم کار را برای میهمانان به خصوص ایرانی‌ها سخت خواهند کرد.