به عنوان مثال می‌توان به بازی اخیر تراکتورسازی و پرسپولیس اشاره کرد که گزارشگر تبریزی با نظرات جانبدارانه و یک طرفه علیه پرسپولیس، اعصاب بینندگان سایر شهرها را به‌هم ریخت.
متاسفانه مدتی است گزارش بازی‌های شهرستان‌ها بالاجبار! به گزارشگران همان استان واگذار می‌شود، بی‌آنکه صداوسیما دقتی در نحوه گزینش این افراد و بی‌طرفی آنان داشته باشد.
این در حالی است که گزارشگران تهرانی از عادل فردوسی‌پور گرفته تا مزدک میرزایی، جواد خیابانی، پیمان یوسفی، محمدرضا احمدی و حتی علیرضا علیفر حق جانبداری از تیم‌های محبوب خود را ولو در دیدارهای خارجی ندارند!
این دوگانگی را چطور می‌توان ارزیابی کرد؟ آیا مسئولان صداوسیما که این همه در قبال گزارش‌های تهرانی‌ها مته به خشخاش می‌گذارند، نظارتی بر همتایان شهرستانی آنان دارند؟
اگر مسئولان امر یک بار دیگر نگاهی به بازی تراکتورسازی و پرسپولیس تهران بیاندازند، خودشان متوجه همه چیز خواهند شد. بدیهی است یک گزارشگر حق ندارد در احساس و هیجان فرو غلطد و باید عدالت را رعایت کند اما گزارشگر تبریزی بازی مورد اشاره مثل یک هوادار دو آتیشه، مسابقه دو تیم را گزارش کرد که البته برای اولین‌بار هم نبود!
منبع: رادنیوز