صراط:در سه سال اخیر و درست در زمانی که سینماها در اصفهان یک به یک به کام تعطیلی می رفت، استدلال مدیرانی که حکم به تعطیلی سینماها می دادند تنها یک چیز بود و آن اینکه، سینماهای اصفهان در روزگار کنونی نمی تواند هزینه های جاری خود را تامین نماید و به همین دلیل ساده می بایست تعطیل شوند.بنابراین سینماها یک به یک تعطیل شدند تا در نهایت، شمار سینماهای کلان شهر اصفهان، امروز به مانند یک شهرستان معمولی باشد و طبق آمارهای رسمی، در اصفهان به ازای هر 500 هزار نفر، تنها یک سینما وجود داشته باشد.
این آمارها اما زمانی می تواند واقعی باشد که سینماهای این شهر، که این روزها در بدترین شرایط کمی خود به سر می برند، هم پای سایر کلانشهرها عمل کرده و دل شهروندان اصفهانی به این خوش باشد که حالا که تعداد سینماهای اصفهان این قدر کم است لااقل آنها از نعمت تماشای فیلم های خوب و به روز برخوردار باشند اما این روند عملا محقق نشده و بنابراین سینماها در اصفهان با طول مدت اکران ها قدیمی خود، آمار برای هر 500 هزار نفر یک سینما را از دست داده باشند چرا که با طولانی شدن مدت اکران هر فیلم، شمار کمتری به سینماها می روند حال آنکه این آمار در شرایط تازگی اکران انجام شده است.
با این حال وقتی نگاهی به آمار اکران فیلم ها در سال 92 بیندازیم در می
یابیم که در این سال تا به امروز که 27 آبان ماه است، 40 فیلم در سراسر
کشور به روی پرده رفته اند که از این 40 فیلم، 17 فیلم نتوانسته اند در
اصفهان اکران شوند.اتفاقی که مطمئنا خوشایند نیست و می تواند منجر به
تاثیرات سوئی بر مبانی فرهنگی این شهر بگذارد.
اما چه دلایلی موجب شدند تا سینماها در اصفهان نتوانند تمامی فیلم ها را
به اکران برسانند؛ در آسیب شناسی این اتفاق، به 3 مورد بسیار مهم بر می
خوریم :
1-اکران هم زمان یک فیلم در دو سینما
متاسفانه ها سینماداران اصفهان با یکدیگر اتحاد چندانی ندارند.سینما قدس که شخصی است، سینماهای ساحل و خانواده در دست ایران فیلم است و سینما سپاهان هم به حوزه هنری تعلق دارد.عجیب آنجاست که این 3 مدیر نمی توانند با یکدیگر تعامل چندانی داشته باشند به گونه ای که بارها یکی از مدیران نسبت به مدیر دیگر معترض بوده که زودتر از وی با دفتر پخش فیلمی در تهران هماهنگ کرده و فیلمی که سینمای او می بایست اکران می کرده را آن مدیر برای سینمای خود ردیف کرده است.همین عزلت نشینی مدیران سینمایی در اصفهان در اینکه نتوانسته اند با راه اندازی بورس فیلم، مخاطبان بیشتری را به سینماهای شهر بکشانند سبب شده تا در بسیاری از موارد، یک فیلم در دو سالن اصفهان به روی پرده برود درست مانند روزهای پیش از تاسوعا و عاشورا که فیلم "هیس، دخترها فریاد نمی زنند" هم زمان در دو سالن سینما قدس و سینما سپاهان برای چند ماه به روی پرده رفته بود یا "دربند" که همز مان در دو سینمای سپاهان و قدس در حال اکران بود و در این میان، فیلم های جدید که اکران می شدند و هم فیلم هایی که در گذشته فرصت اکران در اصفهان را پیدا نکرده بودند، نمی توانستند به این واسطه رنگ پرده را به خود ببینند و در نتیجه تکرار چنین وضعیتی، حال به روزی رسیده ایم که تنها در اکران سال 92، تا به امروز که 8 ماه از سال طی شده است، 17 فیلم هنوز در اصفهان به روی پرده نرفته و مطمئنا با ادامه این روند از سوی سینماداران اصفهانی، این رقم تا پایان سال، به مرز 30 فیلم نیز می رسد چرا که روند اکران فیلم در شش ماه دوم سال و بالاخص در سه ماهه پایانی، بیشتر شده و در نتیجه فیلم های بیشتری قربانی این تحکم غیرمنطقی سینماداران اصفهانی می شوند.ضمن اینکه خبرهایی رسیده مبنی بر اینکه طی روزهای آینده فیلم "نازنین" هم زمان در دو سینمای ساحل و خانواده به روی پرده می رود !
2- اصرار سینمادار بر اکران فیلمی که از کف فروش نیفتاده
همان گونه که در مثال بالا بدان پرداخته شد، فیلم "هیس، دخترها فریاد نمی
زنند" که اکران آن از یک هفته مانده به عید فطر شروع شده، هنوز هم در
اصفهان از سوی سینما قدس به روی پرده است و سینما سپاهان نیز از چند روز
قبل، این فیلم را برداشته است یعنی این فیلم از 9 مرداد تا پایان آبان ماه
در اصفهان به روی پرده بوده و با این تفکری که بر مدیران سینمادار در
اصفهان حاکم است، احتمال ادامه اکران این فیلم در آذر ماه نیز وجود
دارد.بهانه سینماداران اصفهانی برای تداوم اکران یک فیلم، نیفتادن کف فروش
آن فیلم و مخاطب محور نبودن فیلم های جدید اکران است حال آنکه بر فرض که
"هیس، دخترها فریاد نمی زنند" در طول اکران 4 ماهه اش در اصفهان از کف
نیفتاده باشد که امری عجیب است اما آیا در میان فیلم هایی که هنوز نتوانسته
اند در اصفهان اکران شوند، فیلمی نبوده که بتواند کف فروش فیلم "پوران
درخشنده" را برای آن سینما حفظ کند؟بر فرض که فیلمی نبوده که بتواند کف
فروش را برای این سینما حفظ کند، آیا روال فرهنگی که مدیران سینمایی را
متعهد می نماید سالن داری کنند این گونه ایجاب می کند که در شهری که تنها 4
سینما دارد، یک فیلم را به مدت 4 ماه به روی پرده نگاه دارند خوب با این
حال اگر نگاه مدیران سینمایی در اصفهان صرفا و صرفا مالی است که اگر آن
سینمادار اقدام به فروش سینما به مدیر دیگری نماید و تنها از محل سود بانکی
پول فروش سینما روزگار بگذراند که بیشتر می تواند جنبه مالی کار خود را
ارتقاء ببخشد.این پارادوکس تامل آور باید در اصفهان حل شود وگرنه نمی توان
با این 4 سینما، رونق چندانی را برای اکران در نظر گرفت.
بعد از تعطیلی 5 روزه سینماها، تمام سینماهای کشور دارای اکران های جدیدی شدند اما سهم اصفهان از این وضعیت، تنها تغییر اکران 1 سینما بود که مدیریت آن سینما نیز چون دولتی است گویا مجبور به این کار شدند.در این میان وضعیت سینما قدس که هنوز پس از 4 ماه "هیس، دخترها فریاد نمی زنند" و سینما خانواده که پس از دو ماه و نیم، فیلمی چون "جا به جا" را برای اکران خود حفظ کرده اند، وخیم تر از سینما ساحل است که تنها یک ماه "به خاطر پونه" را به اکران درآورده و حقیقتا ارزش این فیلم، مدت زمان اکران بیشتری به نسبت یک ماه است.
3- تعداد کم سالن در شهر
دلیل نخست چرایی عدم اکران 17 فیلم سال 92 در اصفهان را در پایان می
آوریم.تعداد سینماهای تعطیل اصفهان امروز 3 برابر سینماهای فعال آن است و
جالب تر آن که، برخی از این سینماهای غیرفعال، دارای همه چیز از جمله پرده
اکران، صندلی های سالن انتظار و سالن نمایش و . . . نیز می باشند اما بی
تفاوتی مدیران ذیربط اصفهانی در فعال کردن این سینماها، امری بسیار عجیب
است که حتی ارائه گزارش های این چنینی و آوردن نام آنها نیز، آنان را مجاب
به انتشار بیانیه یا توضیحیه ای نمی کند تا در این میان تنها بازنده اصلی،
مردمی باشند که دیگر سینما را از یاد برده اند چرا که سینما، تنها محفلی
برای نمایش فیلم نیست؛ بسیاری از کارهای فرهنگی در این محیط انجام می شود؛
سینما که نباشد این جریان سازی فرهنگی در اصفهان که امروزه به مانند صدها
سال محدود به بنایای تاریخی شده، صورت نمی گیرد و صدایی نیز از کسی بلند
نمی شود و احتمالا در ماه های آتی، باز هم باید شاهد خروج سینمایی از
گردونه فعالیت بود.
مجموعه این سه عامل در اصفهان سبب شده اند تا فیلم هایی چون "بشارت به یک شهروند هزاره سوم"، "گناهکاران"، "آزادراه"، "آقای الف"، "کلاس هنرپیشگی"، "زن، مرد، زندگی"، "گلوگاه"، "بازنشسته ها"، "بزرگ مرد کوچک"، "یک مرد، یک شهر"، "زبان مادری"، "578 روز انتظار"، "خاک و مرجان"، "نازنین"، "ترنج"، "تنهای تنهای تنها" و "عملیات مهد کودک" در اصفهان به روی پرده نروند.
وضعیت وخیم سینماهای اصفهان، به مانند زخمی است که حالا دیگر عفونی شده است و می تواند ضربات مهلکی را بر پیکره فرهنگی این شهر تاریخی و صنعتی وارد آورد.این اتفاق، امر یک طرفه ای نیست؛ هم نیت شخص سینمادار باید تغییر پیدا کند و هم مدیران شهری باید آستین ها را بالا بزنند.این اتفاق که روز به روز در حال نزدیکی به قهقرای فرهنگی در اصفهان است، نه تنها هیچ حالت ایستایی ندارد بلکه همان گونه که مشاهده می کنید، روز به روز در حال تعمیق بیشتر و اسف بارتر کردن وضعیت فرهنگی شهر است؛ لذا باید از تمام مسئولان و مقامات ذیربط و غیرذیربط شهری و استانی که نسبت به مسائل جزء و کلان فرهنگی استان و مرکز استانشان، دغدغه و دلسوزی ولو اندکی دارند، تقاضا نمود تا با دخالت مستقیم و غیرمستقیم خود بر این ناهنجاری، اصفهان را به روزهای خوش سینمایی نه چندان قدیمی اش بازگردانده و سهم قابل توجهی در تنویر فرهنگی مردم شهر و رقابت سینماهای اصفهان با دیگر کلان شهرها داشته باشند.
