بعد از آن بود که دولت دهم شهر جدید پرند را به عنوان پایتخت اداری ایران در نظر گرفت و حتی ۴۰۰ هکتار از زمین‌های مجاور مسکن‌مهر در این منطقه را برای ساخت وزارتخانهها جانمایی کرد اما این امر محقق نشد.
حالا اما زمزمه‌های 3 تکه شدن تهران در راستای همان سیاست‌های تمرکززدایی رنگ و بوی جدی به خود گرفته است. طرحی که به موجب آن تهران به 3 استان جداگانه تبدیل خواهد شد. بنا بر این طرح، شهرستان‌های جنوب استان تهران با مرکزیت ورامین و شهرستان‌های غرب استان تهران با مرکزیت شهریار به استان تبدیل خواهند شد.
برای اولین بار اما سید حسین نقوی حسینی، نماینده مردم ورامین در مجلس بود که صحبت از تشکیل استان خرداد (جنوب تهران) به میان آورد.
حالا نیز شهرستان‌های غرب استان تهران در تب و تاب استقلال افتاده‌اند. زیرا شهروندان و مسئولان این شهرها بر این باورند که اکنون بیشترین توجه به سمت تهران بزرگ معطوف شده‌است و به شهرستان‌های این استان اهمیت چندانی داده نمی‌شود.
به عبارت دیگر، چه با تشکیل استان خرداد یا با تقسیم تهران به 3 استان، به زعم پیشنهاد دهندگان این طرح، هر حال مردم استان تهران از این تقسیم راضی‌اند و آن را تلاشی برای رفع محرومیت‌های خود می‌دانند.
در واقع کاستن از بار جمعیتی، ترافیکی و سایر مشکلات تهران، دور کردن این کلانشهر از ازدحام و شلوغی و البته وجود محرومیت‌های جدی در بسیاری از شهرستان‌های این استان از دلایل اصلی تکه تکه کردن تهران است.
پیش از این نیز نماینده شهرستان‌های شهریار، ملارد و قدس گفته بود با تقسیم تهران دیگر نیازی به انتقال پایتخت نیست، زیرا این طرح هزینه کمتری برای دولت خواهد داشت و همچنین مدیریت تهران با بیش از 12 میلیون جمعیت کار بسیار مشکلی است.
گروسی این چنین افزوده بود که با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، موضوع تقسیم استان تهران به منظور رشد و توسعه متوازن این استان مجددا مطرح و رئیس‌جمهور، وزیر کشور و استاندار تهران نیز موافقت خود را با این طرح اعلام کردند.
به این ترتیب به نظر می‌رسد باید منتظر چندتکه شدن پایتخت بود اما سوال اصلی اینجاست که آیا موضوع تقسیمات کشوری آنقدر ساده است که با طرح یک پیشنهاد به نتیجه برسد؟ آیا این طرح آنقدر کامل هست که مشکلات را کم کند و بر آنها نیافزاید؟