صراط: سریال تلویزیونی «خروس» به کارگردانی «سعید آقاخانی» برای پخش در نوروز 92 ساخته شد اما در میانه راه مدیران تلویزیون تصمیم گرفتند این سریال را ماه رمضان به روی آنتن ببرند و در نتیجه بخش‌هایی به سریالی که تصویربرداری آن به پایان رسیده بود، اضافه شد. این سریال در ماه مبارک رمضان هر شب از شبکه دو سیما به روی آنتن می‌رود میزگرد نقد و بررسی این سریال را با حضور کریم اکبری مبارکه، جواد رضویان، مرضیه صدرایی و دانیال معصومی بازیگران سریال و علیرضا ابراهیمی دلیجانی تهیه‌کننده کار برگزار کردکه در ادامه می‌خوانید:
**آقای رضویان درباره حضور خود در سریال خروس بفرمایید. آقای آقاخانی همواره کارهای طنز می‌سازد و شما با این پیش زمینه حضور در سریال را پذیرفتید. آن هم حضور در یک نقش جدی.
رضویان: من این نقش را خودخواهانه پذیرفتم. از این بابت که وقتی نقش اسی را خواندم، دیدم تا به حال جواد رضویان چنین نقشی را در رزومه کاری خود ندارد. ابتدا این فضا را برای خودم خریدم چون نه خودم در کارهای خودم چنین نقشی را ایفا کرده‌ام نه تا به حال به من پیشنهاد شده بود. الان هم که در سریال حضور پیدا کردم، به من گفتند که ما تا به حال شما را در چنین نقشی ندیده بودیم و هر وقت اسم شما می‌آید و در کاری هستی ما دوست داریم بازیت را ببینیم و شاد شویم و بخندیم. در حالی که پیش از این به من می‌گفتند نمیخواهی فراتر به خودت نگاه کنی. نمیخواهی در نقش‌های دیگر ظاهر شوی... حالا که نقش دیگری را بازی کردیم، دوباره یکسری مطالبات دیگر آغاز شد که نمیخواهی ما را بخندانی... نمیخواهی ما را شاد کنی.
**شاید مخاطبان وقتی شما نقش کمدی ایفا می‌کردید، احساس کردند که شما پتانسیل ایفای نقش‌های جدی هم دارید ولی وقتی نقش جدی را بازی کردید، خوششان نیامد و فکر کردند جواد رضویان در نقش‌های جدی باقی بماند بهتر است.
رضویان: من الان واقعا آرزویم این است که یک نقش منفی بازی کنم. داریم پیر می‌شویم و من دوست ندارم ما را فقط در یک نقش بشناسند. نقش‌های دیگر هم تجربه کنیم. شاید اصلا همه اینها به بن بست بخورد. شاید این تجربه به قدری بد باشد که دیگر سمتش نروم و شاید هم خیلی برایم دلچسب بود و کلا تغییر رویه دادم. ولی خودم این تجربه را واقعا تجربه خوبی دیدم. فضای آرام و حرفه‌ای. درست است که شرایط و فضای کار مناسبتی بر کار فراهم بود، ولی افرادی نظیر امیر معقولی شرایط بسیار خوبی را فراهم کردند.
**البته حضور مداوم شما در نقش‌های تکراری یک مسیر را برایتان رقم می‌زند.
رضویان: من اگر نقش دیگری باشد، قطعا قبول می‌کنم.
**یعنی اگر فیلمسازی هم تصمیم بگیرد که شما را برای نقش دیگری جز طنز انتخاب کند، با خود می گوید که امکان ندارد آقای رضویان این نقش را بپذیرد.
رضویان: بله... درست است... شاید این طور باشد.
**شاید خروس شما را به ورود به حیطه کارهای جدی نزدیک‌تر کند.
رضویان: قطعا... شاید نگاهم به کارهای طنز و کمدی و خنده‌دار تغییر کند در بازی کردن. شاید هم برای مخاطب آزاردهنده باشد.
**آقای ابراهیمی زوج زرنگار چطور به ماجرای خروس رسیدند؟
ابراهیمی: انتخاب این زوج کاملا دقیقه ۹۰ بود و خوشحالم که هم پای ستاره های کار دیده شدند. بعضی وقت‌ها برای برخی کارها بازیگران تماس می‌گیرند که در کاری حضور پیدا کنند. ولی خیلی خوشحالم که در این کار آقای آقاخانی انتخاب بسیار درستی در این زمینه داشتند و وقتی که آمدند اول من گفتم که واقعا فکر میکنی این زوج جواب می دهند و آقاخانی گفت که مطمئن باش خیلی خوب خواهد بود و در نتیجه هم همین طور شد. البته ما نمونه‌های این چنینی در دنیای واقعی داریم. ضمن اینکه ما تصمیم داشتیم فیلم عروسی این زوج را هم در فیلم داشته باشیم و مخاطب ببیند اما متاسفانه کمی فرصت این اجازه را به ما نداد.
**دانیال معصومی چطور وارد کار خروس شد؟
معصومی: این کار، کار دوم من است و پیش از این در فیلم سینمایی ضد گلوله بازی کردم که آقای آقاخانی نقش پدرم را ایفا کردند. من آنجا نقش کمی داشتم و آقای کیایی در این سریال هم گفتند که بازی کن. روز اولی که آقای رضویان را دیدم خیلی خوشحال شدم. بعضی وقت‌ها هم مدام می خندیدم و سکانس‌ها را خراب می کردم.
**خانم صدرایی، شما به عنوان بازیگری که به تازگی از تئاتر وارد حیطه تلویزیون شده، در سریال تهران پلاک یک نقش یک مادر را ایفا کردید، در سریال خروس هم همین‌طور. فکر نمی‌کنید با این شیوه انتخاب در دایره بازی نقش‌های مشابه که مادر یک خانواده است، باقی می‌مانید؟
صدرایی: خیلی از این بابت ناراحت نیستم. برای یک بازیگر الویت‌هایی که برای دعوت پیش می‌اید، ابتدا کارگردان و گروه است. من توسط آقای ابراهیمی به کارگردان معرفی شدم و شانس دیگری که داشتم، آقای رضویان بودند که من با مهمانان ویژه به کارگردانی آقای رضویان همکاری کردم. برایم مایه افتخار بود حضور در این سریال.
**فشردگی کار مناسبتی برای شما سخت نبود؟
صدرایی: خوشبختانه من حضورم در حدی نبود که شامل حال این فشردگی شوم.
**کارکرد مادر به نظر شما درست انجام شد؟
صدرایی: ما یک خانواده سنتی را می‌بینیم که شاید مادر خیلی حضور پررنگی ندارد ولی قطعا سایه‌اش در کار حضور دارد. این مادر به عنوان مدیر و مدبر وجود دارد و در نبود پدر ستون خانواده است و به زعم خود تلاش می‌کند برای بیرون آمدن پدر.
**آقای ابراهیمی چرا اسم خروس را برای سریال انتخاب کردید؟
ابراهیمی: وقتی طرح سریال را ارائه دادیم، اسم آن «عشق فیلم» بود. به خاطر اینکه دو برداشت می‌شد، یکی فردی به نام اسماعیل کیا که عشق سینما بوده و نشده که به خواسته‌هایش برسد و دوم ستاره که پدرش برای جلوگیری از خروج کشورش هزینه می‌کند تا نرود. یک اسم دم دستی بود که شاید مناسب برای سریال نبود. در اولین نشستی که با مسعود صباح داشتیم، روی اسم هم صحبت کردیم و با توجه به اینکه خروس که همان تن پوش یوسف تیموری است و کمک‌هایی که کامران به اسی می‌کند، ما تصمیم گرفتیم اسم خروس را که تک سیلابی است و بامسما برای کار انتخاب کنیم. ما چند سال پیش که کار تبلیغاتی انجام می‌دادیم به همه چیز فکر می‌کردیم و فکر کردم که اگر بخواهیم برای سریال کار تبلیغاتی انجام دهیم چطور باید پیش برویم. به همین دلیل در نهایت به اسم خروس رسیدیم. یک نکته هم بگویم که متاسفانه ما در شرایطی هستیم که برخی حاضرند چک سفید امضا بدهند تا در یک کار بازی کنند اما امسال جواد رضویان جزو سرمایه‌های این کشور هستند و انصافا کارشان را به خوبی بلدند. من در شرایطی این سریال را ساختم که گاز شبکه دو قطع بود.
رضویان: ما می‌خواستیم یک سریال را شروع کنیم که به تعویق افتاد. یک عزیزی تشریف آورد و خیلی سفت و محکم گفت یک بخشی از پول سریالتان را می‌دهم و شما نقش اولتان را به من بدهید. من هم گفتم که ما نیستیم. ما درست است که از کم شروع کردیم. ما با ۷ هزار تومان دست مزد وارد شدیم. پول دادند بازی کردیم. قرار نبود پول بدهیم بازی کنیم. قطعا کسی که هزینه می‌کند برای بودن معلوم نیست چه نیتی دارد.
**خوب تست می‌گرفتید شاید بازی‌اش جواب می‌داد.
رضویان: من تا به حال از کسی تست نگرفته‌ام.برای کارهای کوتاه شاید ولی نه کارهای بلند. این کارها تعارف برنمی‌دارد.
**شما دوره طلایی بازیگریتان را با آقای مدیری سپری کردید، به نظرتان اگر دوباره با ایشان همکاری کنید،به آن دوران طلایی برمی‌گردید؟
رضویان: بله. شک نکنید.من یکی از شاگرد تنبل‌های آقای مدیری بودم. او کاپیتان سردمدار طنز تلویزیون است. یکی از ادعا کننده هی این جنس برنامه ایشان است و احساس می کنم در کنار هم قرار گرفتن ما پس از ۸ الی ۹ سال دوری اتفاق خوشایندی در وهله اول برای من است. روزهای سختی کنار هم بودیم ولی تجربیات خوبی با هم داشتیم. کارهایی به واسطه روز پخش بودن داشتیم ولی الان که پشت سرم نگاه می‌کنم، می بینم که این کارها هنوز نو و قابل دفاع و جذاب است و لحظه شماری می کنم برای کار کردن با ایشان. من هیچ مشکلی با آقای مدیری ندارم و او را خیلی دوست دارم.