مراسم ضیافت شام صالحی با سیمباراش ممبنگگوی همتای زیمبابوه ای
به اتفاق وزیر امور خارجه کشورمان سفری پنج روزه به سه کشور زیمبابوه(حراره)، کومور(مورونی) و نامیبیا(ویندهوک) داشتیم. در قسمت نخست این سفرنامه، حراره و تمام حواشی آن گزارش خواهد شد و در سفرنامه بعدی به سراغ کومور و نامیبیا می رویم.
پنجشنبه 13 تیر سفر ده ساعته مان به قاره سیاه آغاز شد، در بین راه برای سوختگیری در فرودگاه آدیس آبابا پایتخت اتیوپی به زمین نشستیم، نخستین استقبال کننده ما هوای بسیار بهاری و خنک آدیس آبابا بود! بعد از یک ساعت استراحت، به سمت حراره پایتخت زیمبابوه حرکت کردیم. درختان آدیس آبابا آدم را یاد کیش می اندازد و جنوب کشور!
اختلاف ساعت حراره با تهران دو و نیم ساعت بود، هنوز ساعت 5 نشده باید به غروب خورشید سلام می کردیم! این روزها حراره به شدت در حال آماده شدن برای انتخابات ریاست جمهوری است، رابرت موگابه رئیس جمهور زیمبابوه از 20 سال پیش تاکنون رئیس جمهور این کشور است و برای خود دفتر حزب zanu pf را تشکیل داده است.
ماجرای دلارهای زیمبابوه
زیمبابوه همزمان با ایران بیش از 30 سال است برای جدایی کشورش از استعمار انگلیس انقلاب کرده و در این انقلاب پیروز شده است، این کشور سالهاست زیر شلاق تحریمهای اتحادیه اروپا قرار دارد، تحریمها در این کشور به قدری بالا گرفت که هر نیم ساعت یک بار ارزش پول کشورشان را که " زیم دلار " به آن می گویند، کاهش می یافت! برای مثال مردمان زیمبابوه مجبور بودند برای خرید یک نان مبلغ 3 میلیون تومان پول بدهند و ارقام دیگر در ماشین حسابها جایی نداشتند! اما از سال 2009 دولت این کشور تصمیم گرفت با زیم دلار خداحافظی کرده و به جای آن دلار را جایگزین کند که این امر تاثیر نسبتاً خوبی در روند زندگی مردمان زیمبابوه به وجود آورد.
با یکی از اعضای سفارت ایران در این کشور که صحبت می کردم، می گفت دانشگاهها در زیمبابوه طی شدت گرفتن تحریمها به طور کامل تعطیل شدند، اما بعد از آنکه تحریمها اندکی کاهش یافت دانشگاهها بار دیگر جان گرفتند و دانشجویان به کلاس و درسشان بازگشتند، ناگفته نماند که در زیمبابوه هیچ دانشجوی ایرانی حضور ندارد.
خانه هایی که در حراره مشاهده می کردیم بیشتر به جا مانده از انقلاب 30 سال گذشته این کشور است و مردمان این کشور کمتر برای ساخت خانه تلاش کردند، بنابراین خانه ها هنوز علیرغم گذشت سالها پابرجا مانده اند هر چند گذر بیشت از ربع قرن، آنها را کمی سست کرده است.
به گفته یکی از ایرانیهای مقیم زیمبابوه، مردمان این کشور علاقه ای به داشتن کسب و کار ندارند و زیاد در بخش صنعت خود را وارد نمی کنند، بیشتر علاقه دارند در خانه های مرفهین زندگی کرده، برایشان کار کنند تا مجبور نباشند قبوض آب و برق پرداخت کنند.
در مورد نظافت شهر حراره باید بگویم باز هم تحریمها حرف نخست را می زنند، گفته می شود تا پیش از شروع تحریمها شهر هم تمیز بود! اما تحریمها حتی توان نظافت را هم از مردم و دولت گرفته است. با این حال شهر تا حدی تمیز به نظر می رسید ولی نه آن نظافتی که من و شمای ایرانی انتظار آن را داشته باشیم.
یکی از خیابانهای شهر حراره
آرامگاه قهرمانان ملی زیمبابوه
99 تن از قهرمانان ملی زیمبابوه که برای جدایی کشورشان از انگلیس به شهادت رسیده اند، در مکانی که در پایین تصاویر آن درج شده، آرمیده اند. در میان این شهدا برخی افراد ناپدید شدند و عده ای دیگر نیز در سنین جوانی به شهادت رسیده اند. عکسهای هر کدام از این جدایی طلبان بالای مقبره شان حکاکی شده است.
شیرهای گرسنه و میمونهای شیطان آفریقایی
به گزارش مهر، آفریقا را به شیرها، زرافه ها و پلنگهایش هم می شناسند، در شهر حراره یک جنگل محافظت شده برای شیرها در نظر گرفته شده است، یادآوری می شود که زیمبابوه به سنگهایش نیز معروف است، سنگهای عظیم و غول پیکری که بدون دخالت انسان به طرز زیبایی کنار هم قرار گرفته اند و در گوشه و کنار شهر یا حومه می توان تعداد زیادی از این سنگها را که روی هم نیز قرار گرفته اند، مشاهده کرد.
در یک بعد از ظهر، شیرهای گرسنه به سمت ماشین غذا حمله کرده و منتظر بودند انسانها غذایشان را که متشکل از گوشت گاو و الاغ بود در اختیارشان قرار دهند، در این میان شیرهای نر و ماده برای به دست آوردن بهترین طمعه گاه با یکدیگر دعوا می کردند.
شیرهای گرسنه در انتظار لقمه ای گوشت گاو یا الاغ
مردمان زیمبابوه
قبیه ای زندگی کردن یکی از هزار ذهنیت ما از مردمان آفریقاست، در حالیکه آنان در کشورهایی تمام یا نیمه صنعتی زندگی می کنند، البته به وضوح می توان در بخش یا حومه شهر نمادی از زندگی فقیرانه مردمانش را شاهد بود.
تصاویر زیر گویای گوشه ای از زندگی مردمان زیمبابوه است.
مادری که در حومه شهر فرزندش را به پشت گرفته
اکثر مردمانی که در حومه زندگی می کنند، شغل خاصی ندارند و دست فروشی می کنند، نزدیک همان محل دست فروشی هم اصول زندگی می کنند.
دست فروشان حراره نزدیک مدرسه پولدارها مشغول به کار هستند
قسمت شهری زیمبابوه، در عکسهای زیر به وضوح مشخص است، به طور طبیعی وقتی غریبه های سفید پوست در شهرشان رفت و آمد می کنند، دست از کارشان می کشند و فقط نظاره گر می شوند، اگر دوربین به دست باشید که حتی اصرار به عکس گرفتن هم دارند.
ماجرای یخچال ایرانیها در زیمبابوه
روابط ایران و زیمبابوه بسیار مطلوب و رضایت بخش است، به گونه ای که وقتی وزرای خارجه دو کشور با یکدیگر قدم بر می داشتند دستانشان در دست هم بود، روابط ایران و زیمبابوه به حدی نزدیک است که حتی ایران به این کشور چندین یخچال به عنوان هدیه اعطا کرده است، یکی از این یخچالها را در اتاق رئیس دفتر یک مقام مسئول زیمبابوه ای مشاهده کردیم.
زیمبابوه کشور یکی از عجایب هفتگانه
آبشار ویکتوریا که بعد از آبشار نیاگارا بلندترین آبشار جهان نام گرفته یکی از عجایب هفت گانه جهان به شمار می آید که در کشور زیمبابوه قرار دارد. ویکتوریا که یکی از مناطق توریستی زیمبابوه است در منطقه ای حفاظت شده قرار دارد و سرمنشا آن رود زامبزی است.
ویکتوریا بزرگترین پرده آبی دنیا است که با عرض 1700 متر و ارتفاع 108 متر عظیم ترین جریان سقوطی آب را به نمایش می‌گذارد. عرض این رود پیش از رسیدن به آبشار بیش از 2000 متر و با عمق بیش از 8 متر است.
اردیبهشت پر آبترین فصل آن است که در آن زمان دبی رود به 3 هزار مکعب می‌رسد، این منطقه را لوینکیسون اسکاتلندی در سال 1855 کشف کرده و آن را به افتخار ملکه انگلیس، ویکتوریا نام نهاد.
بومیها ویکتوریا را " دودی که غرش می کند"، نامیده اند
فشار آبی که از پرده آبی ویکتوریا نشات می گیرد به قدری است که بخشهایی از جنگلهای دره مقابل آبشار چهار فصل سال را شاهد قطرات آب هستند، به همین دلیل گردشگران باید پیش از ورود به این منطقه حتما کاور و دمپایی بپوشند.
زامبزی که ویکتوریا از آن سرچشمه می گیرد چهارمین رود بزرگ دنیا پس از رودخانه های نیل، کنگو و نیجر است که طول آن به 2600 کیلومتر می‌رسد. این رود از شمال غرب زامبیا سرچشمه می‌گیرد و در مرز مشترک زامیبا و زیمبابوه جریان می‌یابد که در این منطقه آبشار ویکتوریا را تشکیل می‌دهد.
اسب آبی و تمساح از جمله حیوانات موجود در این رودخانه هستند. تایگر فیش که ماهی معروف زیمبابوه است نیز در این رودخانه وجود دارد. این ماهی جزو نمادهای کشور زیمبابوه به شمار می آید.
اسبهای آبی یک تنی هر چهار دقیقه یک بار برای تنفس روی آب می آمدند
این تمساح خواب آلود رود زامبزی را عکاسان و خبرنگاران از خواب بیدار کردند
بفرمایید کرم ابریشم با طعم پیاز
اصولاً برای مردمان زیمبابوه غذای حلال و حرام یکی است، گوشت خوک یکی از غذاهای هر روزی است که در هتلها سرو می شود، در یکی از این هتلها که مناسب گردشگران ساخته شده، دو ظرف کرم، ماهی های بند انگشتی و گوشت خوک سرو می شد. گردشگران یا پولدارها در ظرفهای مخصوص لعابی با دست غذا می خوردند و سپس خدمتکار هتل، در یک ظرف مخصوص دست مهمانان را با آب می شستند.
ظرفی از کرم آبریشم و ماهی
یکی از غذاهای معروف زیمبابوه ایها، " سادزا " نام دارند، که ترکیبی از آرد ذرت است، این غذا مثل شیربرنج خودمان است غلیط تر و بی نمک تر است که در هتلها هم سرو می شود. میوه های زیمبابوه را نباید از یاد برد، پشیونها، موزها و آناناسهای این کشور بسیار لذیذ هستند.
زیمبابوه ایها در کل مهربان و خوش خنده هستند و اگر سری به این کشور بزنیم قطعاً با خاطره ای خوش از مردمانش باز می گردیم.