بیماران در این خصوص دل پردردی دارند. آنها هم درد بیماری را تحمل می‌کنند و هم درد فشارهایی که اطرافیان‌شان برای تهیه چنین رقم سنگینی می‌کشند. 100میلیون تومان مبلغی است که بیمار و خانواده‌اش را هم می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان زیر خط فقر ببرد و خانه و ماشین و وسایل شخصی آنها را بگیرد و هم می‌تواند هر بیمار«نداری»را از ادامه درمان منصرف کند. با این حال حوزه سلامت کشور که وظیفه دارد با «مدیریت»،«درایت» و «تدبیر و عقلانیت» گرهی از مشکلات بیماران رفع کند، هر روز خود دشواری‌های جدیدی ایجاد می‌کند.
بعد از چالش جدی که وزیر سابق بهداشت با رئیس دولت بر سر عدم تخصیص ارز مرجع 1226 تومانی پیدا کرد و همین چالش وزیر بهداشت را که به اذعان خیلی‌ها موفق‌ترین وزیر دولت دهم بود از صندلی‌اش دور کرد، سکان هدایت نظام سلامت به دست دکتر طریقت‌منفرد وزیر فعلی بهداشت رسید.
وزیری که از روز به دست گرفتن چنین سمت مهمی، نه تنها نتوانست مشکل تخصیص ارز مرجع را به داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج حل کند بلکه حتی با سوءمدیریت کاری کرد که بیمه‌ها هم پایشان را از بحث مالی تامین داروی این بیماران بیرون بکشند؛ تا اینکه بعد از مشکلات طولانی مدتی که بیماران بر سر تامین مالی داروها تحمل کردند، خود آقای وزیر دیروز بالاخره به حرف آمد، البته حرف آمدنی که خیلی‌ها را متعجب و البته ناامید کرد.
او در اظهاراتی طنزگونه از بیماران خواسته که اگر بعد از 25 اردیبهشت ماه داروی گرانقیمت خریداری کرده‌اند از طریق سامانه 1490، خرید خود را به وزارت بهداشت اطلاع دهند تا مابه‌التفاوت قیمت داروها به آنها بازگردانده شود. اظهاراتی تاسف‌بار که باعث شد هر کسی شک کند که چگونه مدیریت یکپارچه و درستی که این مجموعه بزرگ را سال‌ها به سمت هدف واحد و مناسبی پیش می‌برد امروز به این وضعیت دچار شده که مقام اولش با چنین سخنان غیرکارشناسی صحبت می‌کند.
مگر امکان دارد وزیر بهداشت کشور از بیماران بخواهد به سیستم کمیته امدادی صف بکشند تا بخشی از هزینه‌های دارویی را بازپس بگیرند؟ خوب است آقای وزیر بهداشت قبل از اینکه چنین ولخرجی‌ای از بیت‌المال کند، خودش سری به بیماران بزند تا ببیند دردی که آنها می‌کشند از بی‌پولی است؟ قطعا درمان، به بیماران و خانواده‌هایشان فشار آورده است اما این فقط بخشی از مشکلاتی است که آنها به آن گرفتار شده‌اند.
کاش وزیر بهداشت به جای اینکه این اندازه عجولانه و صرفا جهت پرکردن اوقات اداری آخرین روزهای کاری‌اش چنین سخنانی به زبان می‌راند، با اندکی تعقل بیشتر و تصمیم‌سازی درست می‌توانست تصمیمی بگیرد که مشکل بیماران ریشه‌ای‌تر «درمان» شود. چرا که بیماران عزیز ما سربلند‌تر از آن هستند که «متکدی» پول باشند، آنها این روزها از جناب وزیر کمی، فقط کمی، مسئولیت‌پذیری می‌خواهند.