با این وجود بازده این طرح آنقدرها كه آنها می‌گفتند نبود و اتفاقا انتقادات به این طرح بسیار بود. حال كه به انتهای دولت دهم رسیده‌ایم فرصتی پیش آمده تا طرح مسكن مهر دقیق‌تر بررسی و بازبینی شود و كارشناسان نظرات خود را آزادانه‌تر عنوان كنند. چندی پیش بیت‌الله ستاریان كارشناس مسكن در گفت‌وگو با یك خبرگزاری از پیشنهاد خود برای تخریب بخشی از مسكن‌مهر سخن گفت.
او اما دلیل این پیشنهاد و همچنین جزئیات آنرا بیان نكرد. در این خصوص با این كارشناس مسكن گفت‌وگو كرده‌ایم.
آنطور كه می‌دانید دولت تبلیغات وسیعی بر مسكن‌مهر انجام داد اما بسیاری از آن وعده‌ها امروز عملی نشده است. به نظر شما دولت آینده باید با طرح مسكن‌مهر چه كند؟
دولت با طرح مسكن‌مهر قصد داشت عدالت مورد نظر خود را كه توجه به قشر فرودست بود در كشور جاری كند. در نگاه دولت به موضوع عدالت و طرق رسیدن به این امر مهم اما اشكالاتی وجود داشت. دولت در عین اینكه براساس قانون اساسی وظیفه تامین مسكن برای تمام اقشار كشور را دارد باید به امور دیگری هم رسیدگی كند. با این وجود اما دولت تمام تمركز خود در قسمت مسكن را بر مسكن مهر گذاشت و تبلیغاتی هم كرد كه در نوع خود عجیب بود و این طرح عمرانی را به یك دست‌آویز سیاسی تبدیل كرد. این در حالی‌است كه دولت باید سیاست‌گذار كل حوزه مسكن باشد و با تمركز بر یك حوزه از دیگر وظایف خود غافل نشود.
فارغ از این مسائل مسكن‌مهر مشكل دیگری هم داشت. آن هم اینكه از نظر كارشناسی فنی پایه‌های ضعیفی داشت.
این ساختمان‌ها در مكان‌های دور افتاده‌ای ساخته شده كه از نظر تامین زیرساخت هم با مشكل زیادی روبه‌روست. همچنین این طرح‌ها اصلا براساس اصول شهرسازی نیست و تبعات بسیاری در آینده در پی خواهد داشت. دولت آینده در اولین قدم باید این طرح را كارشناسی دقیق‌تری كند و تغییرات بنیادین صورت دهد.
شما پیش از این پیشنهاد داده بودید كه بخشی از مسكن‌مهر باید تخریب شود. منظور شما از تخریب چه بود و كدام بخش از مسكن‌مهر با مدنظر دارید؟
به هر حال بخشی از مسكن‌مهر در جاهای غیرقابل قبول ساخته شده و اكنون صاحبان مسكن‌ها در آن ساكنند. با این بخش نمی‌شود كاری كرد و باید سعی كنیم برای آن امكانات زیربنایی بیشتری فراهم كنیم. یعنی برای این واحدها دولت آینده باید بیشتر به فكر تامین امكانات زیربنایی باشد. در این میان مسكن‌های مهر دیگری هم در حال ساخت و اسكلت‌چینی هستند كه در محل‌های نادرستی ساخته شده‌اند. ا
دامه كار در این ساختمان‌ها چیزی جز صرف هزینه‌های بی مورد نیست. به هر حال برای این واحدها هم اگر ساخته شوند باید با دشواری تمام امكانات زیربنایی فراهم كرد و همین موضوع كار را بسیار سخت می‌كند. بنابراین ساده‌تر و به‌صرفه تر است كه این واحدهای نیمه‌كاره را تخریب كرد و هزینه آنرا در بخش‌های دیگری صرف كرد.
به نظر شما این منابعی كه از همین راه به دست می‌آید در كدام حوزه و بخش باید سرمایه‌گذاری شده یا به مصرف برسد؟
ببینید پیش از این هم گفته بودم كه بهتر بود بخشی از هزینه‌ای كه صرف مسكن‌مهر شد را در بافت‌های فرسوده شهری سرمایه‌گذاری می‌كردیم. بافت‌های فرسوده شهری، اعم از بافت فرسوده تهران و دیگر شهرستان‌ها دارای امكانات زیربنایی از پیش آماده شده هستند. یعنی ما در بافت‌های فرسوده‌مان به هیچ عنوان مشكل زیربنایی خاصی نداریم. در بافت فرسوده آب، برق، تلفن و گاز فراهم است.
بنابراین بخش عظیمی از این هزینه صرفه‌جویی می‌شود. از سوی دیگر اگر ما بافت فرسوده را در طرحی به نام مسكن‌مهر به صورت كلان بازسازی و نوسازی می‌كردیم معضلات اجتماعی این محله‌ها را هم دفع می‌كردیم. ما این پول را اما به بیابان‌های بی آب و علف سرریز كردیم و كه هیچ امكانات زیربنایی خاصی هم نداشت.