صراط:رایزنی‌ها
برای چینش کابینه حسن روحانی در شرایطی شدت گرفته که بسیاری از اهالی
رسانه به همان میزان که نگران ترکیب تیم سیاسی و اقتصادی روحانی باشند، در
خصوص تیم فرهنگی دولت روحانی بحث و نظر در میان است اما آنچه خروجی این
گفت‌وشنودها پیش آورده، انتخاب احتمالی گزینه‌ای روحانی برای تکیه بر کرسی
وزارت فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم است تا شاهد حضور سومین وزیر فرهنگ و ارشاد روحانی در طول سه دهه اخیر باشیم.
به گزارش «تابناک»، ماه‌های پیش رو برای دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی، مقطع زمانی حساسی است؛ دوره‌ای که ترکیب تیم سیاست گذاری و اجرایی دولت یازدهم مشخص خواهد شد و جهت‌گیری‌های چهار سال آتی روحانی را در حوزه‌های مختلف قابل تشخیص و پیش‌بینی دقیق‌تری می‌سازد و می‌توان آهسته آهسته قضاوت جامع تری درباره دورنمای دولت تدبیر و امید داشت.
درباره تیم سیاسی به خصوص تیم هسته‌ای و همچنین تیم اقتصادی دولت یازدهم مباحث مختلفی مطرح می‌شود اما حساسیت‌ها حداقل در سطح رسانه‌ها و افکارعمومی و به خصوص جریانات اصلاح طلب متوجه وزارت فرهنگ و ارشاد و نهادهای فرهنگی اینچنینی است؛ نهادهایی که از بی‌تدبیری متولیانش در هشت سال اخیر، اهالی فرهنگ آسیب‌های باورنکردنی را متحمل شده اند و هم‌اکنون نیز دغدغه نخست‌شان توقف این خسارات و بازگشت اعتدال است.
در چنین اوضاعی، طرح گزینه علی مطهری یکی از معدود حامیان پارلمانیِ روحانی در انتخابات ریاست جمهوری برای تصدی پست وزارت فرهنگ و ارشاد با نقدهای شدیدی همراه شد که در مواردی نیز از سوی رسانه‌های اصلاح طلب علنی شده و با برشمردن آرای دکتر مطهری، ورود وی به این نهاد را به نوعی خلاف مشی اعتدال خوانده‌اند، چرا که به زعم اصلاح طلبان برخلاف مواضع معتدل سیاسی مطهری، مواضع فرهنگی این نماینده مجلس بعضاً حتی از جریانات تندرو نیز فراتر رفته و عملیاتی شدن چنین دیدگاه‌هایی چندان با اعتدال سازگاری ندارد.
البته تصور می‌شود گزینه مطهری به همان دلیل که گزینه احمد مسجدجامعی برای تصدی مسئولیت در دولت روحانی بکار گرفته نمی‌شود، خارج از دولت خواهد ماند و این دو احتمالاً مهره‌های کلیدی دولت در شورای شهر و مجلس خواهند بود و بنابراین احتمالاً وزیر را می‌بایست از میان دیگر گزینه‌ها انتخاب کرد؛ گزینه‌‌هایی که اکثراً با چراغ خاموش پیش می‌روند و به همین دلیل اکثراً به عنوان گزینه‌های بالقوه باقی مانده اند و البته قریب به اتفاقشان یک ویژگی دارند و آن ویژگی، روحانی بودن است.
به گزارش «تابناک»، ماه‌های پیش رو برای دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی، مقطع زمانی حساسی است؛ دوره‌ای که ترکیب تیم سیاست گذاری و اجرایی دولت یازدهم مشخص خواهد شد و جهت‌گیری‌های چهار سال آتی روحانی را در حوزه‌های مختلف قابل تشخیص و پیش‌بینی دقیق‌تری می‌سازد و می‌توان آهسته آهسته قضاوت جامع تری درباره دورنمای دولت تدبیر و امید داشت.
درباره تیم سیاسی به خصوص تیم هسته‌ای و همچنین تیم اقتصادی دولت یازدهم مباحث مختلفی مطرح می‌شود اما حساسیت‌ها حداقل در سطح رسانه‌ها و افکارعمومی و به خصوص جریانات اصلاح طلب متوجه وزارت فرهنگ و ارشاد و نهادهای فرهنگی اینچنینی است؛ نهادهایی که از بی‌تدبیری متولیانش در هشت سال اخیر، اهالی فرهنگ آسیب‌های باورنکردنی را متحمل شده اند و هم‌اکنون نیز دغدغه نخست‌شان توقف این خسارات و بازگشت اعتدال است.
در چنین اوضاعی، طرح گزینه علی مطهری یکی از معدود حامیان پارلمانیِ روحانی در انتخابات ریاست جمهوری برای تصدی پست وزارت فرهنگ و ارشاد با نقدهای شدیدی همراه شد که در مواردی نیز از سوی رسانه‌های اصلاح طلب علنی شده و با برشمردن آرای دکتر مطهری، ورود وی به این نهاد را به نوعی خلاف مشی اعتدال خوانده‌اند، چرا که به زعم اصلاح طلبان برخلاف مواضع معتدل سیاسی مطهری، مواضع فرهنگی این نماینده مجلس بعضاً حتی از جریانات تندرو نیز فراتر رفته و عملیاتی شدن چنین دیدگاه‌هایی چندان با اعتدال سازگاری ندارد.
البته تصور می‌شود گزینه مطهری به همان دلیل که گزینه احمد مسجدجامعی برای تصدی مسئولیت در دولت روحانی بکار گرفته نمی‌شود، خارج از دولت خواهد ماند و این دو احتمالاً مهره‌های کلیدی دولت در شورای شهر و مجلس خواهند بود و بنابراین احتمالاً وزیر را می‌بایست از میان دیگر گزینه‌ها انتخاب کرد؛ گزینه‌‌هایی که اکثراً با چراغ خاموش پیش می‌روند و به همین دلیل اکثراً به عنوان گزینه‌های بالقوه باقی مانده اند و البته قریب به اتفاقشان یک ویژگی دارند و آن ویژگی، روحانی بودن است.
دکتر حسام الدین آشنا نخستین شخصی است که در میان گزینه های جدی مطرح است. حسام الدین آشنا که در سالهای اخیر بیشتر در کسوت یک چهره علمی با کت و شلوار دیده می‌شود، یک روحانی دارای سوابق علمی، سیاسی و امنیتی است که چندان به حضور در سطح نخست رسانه‌ها رغبت نشان نداده و جزو چهره‌های حاضر در پس پرده است. او که رنگ و نماد و البته مستندهای حسن روحانی را طراحی و توسط نزدیکانش پیاده سازی کرده بود، جزو معدود امام صادقی‌های حاضر در تیم روحانی است.
البته داماد آیت الله دری نجف آبادی پیش از اینها برای اهل سیاست آشنا بود و علاوه بر مسئولیت امنیتی، به عنوان چهره‌ای صاحب تحلیل مورد اشاره قرار می‌گرفت. اگرچه حجت الاسلام و المسلمین آشنا برای وزارت فرهنگ و ارشاد در گمانه زنی‌ها مطرح شده اما درباره پست‌های حساس دیگری نیز عطف به سوابقش، سخنانی در گرفته و باید دید در نهایت او در این دولت پست خواهد گرفت و امام صادقی‌ها به این دذولت نیز راه خواهند یافت یا همانگونه که چند سال پیش تاکید کرده بود در هیچ وزارتخانه یا نهاد دولتی عضو یا کارمند نخواهد داشت.
پس از آشنا، حجت الاسلام محمدعلی زم دیگر گزینه‌ای است که برای تصدی وزارت فرهنگ و ارشاد معرفی می‌شود. او جزو چهره‌های نوگرا و عملگرا است که سابقه ریاست حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی را داشته و البته جزو نویسندگان فعالی است که فعالیت‌های اجرایی، نتوانسته از این بخش غافلش نماید. او در سالهایی که مسئولیت رسمی نداشت، با تشکیل صنف سینمایی و تاسیس موسسه سینمایی، چندین فیلم نیز تولید کرد که «دموکراسی تو روز روشن» مشهورترین آنها بود و البته همین فیلم منجر به انتقادات شدیدی از او شد.
زم در حوزه هنری نشان داد جزو مدیران عملگرا است که به این باور رسیده فرهنگ بدون اقتصاد، نمی‌تواند گامی به پیش بردارد و با رئالیسم سیاسی که حسن روحانی در پیش گرفته و شرایط وخیم اقتصادی که بر حوزه فرهنگ حاکم است، رویکردهایش سازگاری دارد. او در دوره حضور در حوزه هنری، تولیدات فراوانی در این مجموعه داشت که البته به زعم برخی نگاه اقتصادی بر حوزه هنری بیش از حد حاکم شده بود اما مگر می‌توان ارتباط تنگاتنگ فرهنگ و اقتصاد را در عصر حاضر نادیده انگاشت؟ زعم برای اهالی فرهنگ گزینه ایده‌آلی است و امید با فضای بازفرهنگی با او بیشتر وجود دارد اما آیا پشتوانه سیاسی دیگر گزینه‌ها بر او نخواهد چربید؟
سومین گزینه برای این وزارتخانه، حجت الاسلام و المسلمین تیمور علی‌عسگری از چهره‌های اصلی طیف هاشمی است. مشاور پارلمانی حسن روحانی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، پیش از این در مجلس هفتم نماینده مردم مشهد بود و در جریان انتخابات نیز برنامه‌های انتخاباتی روحانی را در مشهد پی می‌گرفت و در رای اول شدن حسن روحانی در مشهد که زادگاه و نقطه تمرکز قالیباف و جلیلی بود، نقش اساسی داشته است.
علی عسگری هرچند چهره‌ای معتدل تعبیر می‌شود اما حکم هندوانه دربسته را دارد و درباره رویکردهای فرهنگی‌اش آنچنان شناختی نزد افکارعمومی وجود دارد و مواضعش را تنها می‌توان در قالب وبلاگش پی گرفت که بیشتر بر جنبه‌های سیاسی تاکید دارد تا جنبه‌های فرهنگی و در واقع در حوزه اجرایی و عمل گرایی، نمی‌توان سنجش مشخصی درباره سطح توانایی وی برای تغییر این نهاد تنیده شده در کاغذبازیها و ساختارهای تودرتو داشت اما به هر صورت، این روحانی جزو گروه انتخاب کابینه است و باید دید در نهایت خودش در کابینه قرار خواهد گرفت؟
حجت الاسلام و المسلمین رسول جعفریان چهارمین گزینه‌ای است که این ایام نامش شنیده می‌شود. رئیس پیشین کتابخانه مجلس، در این حوزه منشاء آثار فراوانی بوده و کیفیت عملکردش در احیای و ارتقای جایگاه این نهاد، آنچنان برجسته بود که پس از خداحافظی اش از این نهاد، گزینه های مسئولیت‌های متفاوتی شمرده شود و در همین هفته‌های اخیر نیز احتمال رفتن او به کتابخانه ملی مطرح شده و ظاهراً برخی از منتقدان این نهاد نیز در محافل خصوصی از چنین اتفاقی استقبال کرده اند اما ظاهراً تجربه این مورخ و پژوهشگر که نشان داده توان کار اجرایی با کیفیت بالا را دارد، ممکن است در حوزه‌ای حساس تر مورد بهره برداری قرار گیرد.
جعفریان دیگر گزینه‌ای است که احتمال حضورش در وزارت فرهنگ و ارشاد قطعی شده و چهارمین نام روحانی است که برای این مسئولیت نامش پیش کشیده شده و البته بسیاری از اهالی فرهنگ که با وی برخورد داشته اند، از روی کار آمدن این روحانی میانه رو استقبال می‌کنند و البته چنین انتصاب‌هایی میتواند رابطه مجلس و دولت نزدیک تر شود. البته جعفریان چهره‌ای است که علاقه‌ای به مدیریت با کمترین هزینه را ندارد و اساساً مدیریت هزینه در شیوه عملش بر مدیریت درآمد می‌چربد که این موضوع نیز شاید به اقتضائات حوزه فرهنگ بازگردد.
به هر صورت چنین تصور می‌شود، پس ناصر میناچی، عباس دوزدوزانی، حجت الاسلام عبدالمجید معادیخواه، حجت الاسلام سیدمحمد خاتمی، دکتر علی لاریجانی، مصطفی میرسلیم، عطاء الله مهاجرانی، احمد مسجد جامعی، محمدحسین صفار هرندی و سیدمحمد حسینی، احتمالاً سومین روحانی بر کرسی وزارت فرهنگ و ارشاد تکیه می‌زند؛ اتفاقی که میتواند منجر به آرامش نسبی در این مجموعه شود و یکی از پاشنه‌ها آشیل دولت بعدی که احتمالاً همچون دولت‌های هاشمی و خاتمی از سوی جریانات فرهنگی حاکم در این هشت سال و منتقدان در سالهای پیش رو با نقدهای شدیدی همراه می‌شود، را پوشش خواهد داد.
