همانگونه که در بیانیه شماره یک پیش بینی کرده بودیم، مخالفین جریان اصولگرایی ـ که به دلیل ترس از قبول هزینه های شکست قابل تصورشان، چندان علاقه ای به حضور پررنگ در فضای سیاسی کشور ندارند ـ سرانجام در پشت صحنه آقای عارف را به کناره گیری و نقض قسم وادار کردند تا بلکه بتوانند کورسوی امیدی برای فرستادن نامزد مورد حمایت خود به دور دوم انتخابات بیابند و با این تصمیم، تکلیف اصولگرایان نیز روشن شد: وحدت.
کناره گیری عارف و ماندن روحانی پرده ای دیگر از کاندیداتوری هاشمی به جای خاتمی در یک ماه قبل از این است. سران جریان اصلاحات که با واقع بینی و به دلیل نقش پررنگ خود در فتنه 88، از نفرت اکثریت مردم نسبت به خود آگاهند، با جلو انداختن اولیه هاشمی و ثانویه روحانی پروژه ای دو بعدی را کلید زده اند. به این معنی که اگر موفقیتی حاصل شد، زمینه بازگشت سریع آنها به قدرت فراهم شود و اگر شکست خوردند ـ که در نظرشان محتمل تر می نماید ـ هزینه اش را از کیسه هاشمی و یارانش بپردازند.
در همین جا دو نکته قابل توجه است. نخست اینکه حمایت دبیرکل مجمع روحانیون از یک عضو مرکزی جامعه روحانیت، اعتراف عملی جریان دوم خرداد و حامیان فتنه 88 به ناامیدی از صندوقهای رای است که باید با هشیاری اصولگرایان به پایانی همیشگی برای آنها تبدیل شود. نکته دوم سکوت سوال برانگیز جامعه روحانیت مبارز در برابر مطالبه بحق بدنه عظیم جریان اصولگرایی است. انتظار می رود این مجموعه اصولگرا در برابر این حمایت و نیز مواضع ساختارشکنانه یک عضو خود واکنش نشان دهد تا خود را از موضع تهمت برهاند.
هشدار می دهیم که براساس نتایج نظرسنجی های متعدد مراکز معتبر مورد وثوق ـ که هرچه به روز انتخابات نزدیکتر می شویم به واقعیت شبیه تر می شوند ـ با آرایش فعلی که مهمترین مولفه اش تکثر غیرمسوولانه نامزدهای اصولگرا و اتحاد هوشمندانه مخالفین اصولگرایی است، حاصلی جز راهیابی نامزد مورد حمایت جریان دوم خرداد و کارگزاران به دور دوم و در نتیجه تزریق روحیه امید به هواداران آنها برای دور دوم و یاس آفرینی برای بدنه اصولگرایی متصور نخواهد بود.
نتیجه دیگر این سنجه ها این است که اگر اکثر آرای نامزدهای اصولگرا ـ با کنار رفتن همه به نفع یکی که در حال حاضر با اختلاف زیاد در صدر تمام نظرسنجی هاست ـ تجمیع شود، حاصل آن بعلاوه موج اجتماعی مثبت حاصل از این اتحاد، قطعا جریان اصولگرایی را در همین دور اول انتخابات، پیروز خواهد نمود.
تاکید می کنیم راه حل این است که همین امروز به عنوان آخرین فرصت غیرقابل تکرار، سایر نامزدهای اصولگرا ـ که قطعا نزد خود و هوادارانشان اصلحند و نظر ترجیحی ما نیز قبلا بیان شده است ـ با ایثاری خداپسندانه به اتحاد برسند و هریک در این کار مصلحت کلی انقلاب و جریان اصولگرایی را بر خواسته حداکثری خود ترجیح دهند. این تصمیمی است که نشانگر تحلیل درست و مدبر بودن آنها به عنوان یکی از شرایط لازم برای اداره کشور است و عدم اتخاذ این تصمیم تاریخی، موجب سرافکندگی در پیشگاه خداوند و در برابر امت حزب اللهی است که مسببین عدم توفیق جریان اصولگرا را هرگز نخواهند بخشید.