صراط: حجت الاسلام سیدمحمد سادات منصوری رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی
سازمان تبلیغات اسلامی درباره سبک زندگی گفت: سبک
زندگی انسانها در حوزه اجتماعی و فرهنگی و حوزه خصوصی شان به عوامل مختلفی
بستگی دارد؛ مثلا یک بخشی از آن مربوط به یادگیرهای های دوران کودکی و
نوجوانی در محیط خانواده و یا جامعه و مدرسه است و یک بخشی از آن مربوط به
تحصیلات و بخشی از آن به تعاملات فرهنگی که با جوامع دیگر پیدا می کند و
بخش عمده آن به مسائل اعتقادی و دینی برمی گردد. منظور از اعتقادات دینی
این است که اعتقادات حقیقی انسانها نه اعتقاداتی که تنها بر زبان جاری می
شود و اعتقادات و پذیرش عقلی آن در عمل آنها آشکار است.
وی با تأکید بر نقش دولتها در حوزه سبک زندگی مردم تصریح کرد: روایت معروف "الناس علی دین ملوکهم" را اگر بخواهیم بررسی کنیم، تفاسیر مختلفی برداشت می شود؛ شاید فقط منظور این باشد که دین خود پادشاهان را مردم اش می پذیرند یعنی اگر حاکمان یک کشوری مسیحی، یهودی و یا مسلمان باشند، اغلب مردم یواش یواش به این ادیان روی می آورند. اما باید این را نیز توجه کنیم که یک دین اعلام شده و یک دین عمل شده داریم یعنی ما باید حوزه زبانی را از حوزه عمل در بحث دینداری تفاوت بگذاریم.
این استاد دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: اگر کسانی بر مردمی حکومت می کنند و دولتمردان آن جامعه محسوب می شوند زبانی یک دینی را اعلام کنند اما عملا از دین دیگر و یا از روش دیگری پیروی کنند یعنی تعارض در گفتار و رفتار پیش می آید یقینا این مسئله به مردم جامعه نیز سرایت می کند یعنی نه تنها اعتقادات حقیقی مردم را دچار تزلزل می کند، بلکه آنها را به نفاق می کشاند چون می بینند دولتمردانشان از یک جور دین زبانی خوششان می آید و مرتب آن را در سخنرانی ها و اصطلاحاتشان به کار می برند ولی عملا دوست ندارند نه خودشان و نه دیگران عمل کنند. لذا مردم برای اینکه دل دولتمردان را به دست آورند و از این ناحیه به اهداف مادی شان برسند سعی می کنند همانی که دولتمردانشان دوست دارند باشند، یعنی ظاهرا همان حرفها را بزنند ولی ممکن است با عقاید واقعی شان فاصله داشته باشد و این می شود "بیماری نفاق".
حجت الاسلام سادات منصوری افزود: این بیماری نفاق ممکن است کاملا زندگی فردی را پوشش دهد و گاهی خودش نیز متوجه نمی شود، چون عادت کرده است، ظاهر رفتارش جوری نشان می دهد که در عمل به لوازم آن به هیچ وجه پایبند نیست و این در واقع از بین رفتن دین است. بر این اساس سبک زندگی مربوط به اعتقادات واقعی مردم است و حتما باید از سوی دولتمردان روشی اتخاذ شود که قول و کردارشان با هم سازگار باشد یعنی اگر به چیزی اعتقاد ندارند، نگویند و اگر اعتقاد دارند واقعا بدان عمل کنند چون بیماری خطرناک نفاق همه مردم را دچار می کند.
رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی تأکید کرد: وقتی ما صحبت از سبک زندگی می کنیم تنها ظاهر زندگی و آپارتمان و نشست و برخاست و لباس پوشیدن و غیره نیست، بلکه سبک زندگی حقیقت نگری است و اینکه مردم حقیقتی را پذیرفته باشند و بر اساس آن حقیقت زندگی شان را آرایش دهند. سبک زندگی باید از باطن به ظاهر سرایت کند نه اینکه تنها رویه زندگی باشد و زیربنای آن خالی باشد چون به محض اینکه شرایط تغییر کند تمام این رویه ها از بین می رود و اگر در جای دیگری زندگی کنند نه تنها فرهنگ خود را از دست می دهند بلکه به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد.
سادات منصوری در پایان در مورد مطالباتی که در حوزه سبک زندگی از نامزدهای ریاست جمهوری انتظار می رود، گفت: اگر دولتی به اسم دولت اسلامی می آید واقعا اسلامی عمل کند، اگر خلف وعده حرام است برای همه حرام است به ویژه برای دولتمرد، و اگر دولتمردی وعده‌ای داد و عمل نکرد در واقع آموزش عملی به جامعه می دهد که شما مردم همینجوری عمل کنید. اگر تخریب، بی احترامی، تهمت و غیبت مؤمن حرام است، برای هرکسی حرام است به ویژه برای کسی که در سطح بالای ریاست جامعه باشد، و اگر این فرد عملا تخریب و تهمت و... بزند این به جامعه اش می آموزد که هر وقت منافع تان به خطر افتاد به تخریب و تهمت و بی حرمتی دست بزنید تا به نتیجه تان برسید. عدم فاصله بین گفتار و کردار، مطالبه مردم از ریاست جمهوری آینده و زمینه اصلاح سبک زندگی جامعه ایران به شمار می رود.
وی با تأکید بر نقش دولتها در حوزه سبک زندگی مردم تصریح کرد: روایت معروف "الناس علی دین ملوکهم" را اگر بخواهیم بررسی کنیم، تفاسیر مختلفی برداشت می شود؛ شاید فقط منظور این باشد که دین خود پادشاهان را مردم اش می پذیرند یعنی اگر حاکمان یک کشوری مسیحی، یهودی و یا مسلمان باشند، اغلب مردم یواش یواش به این ادیان روی می آورند. اما باید این را نیز توجه کنیم که یک دین اعلام شده و یک دین عمل شده داریم یعنی ما باید حوزه زبانی را از حوزه عمل در بحث دینداری تفاوت بگذاریم.
این استاد دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: اگر کسانی بر مردمی حکومت می کنند و دولتمردان آن جامعه محسوب می شوند زبانی یک دینی را اعلام کنند اما عملا از دین دیگر و یا از روش دیگری پیروی کنند یعنی تعارض در گفتار و رفتار پیش می آید یقینا این مسئله به مردم جامعه نیز سرایت می کند یعنی نه تنها اعتقادات حقیقی مردم را دچار تزلزل می کند، بلکه آنها را به نفاق می کشاند چون می بینند دولتمردانشان از یک جور دین زبانی خوششان می آید و مرتب آن را در سخنرانی ها و اصطلاحاتشان به کار می برند ولی عملا دوست ندارند نه خودشان و نه دیگران عمل کنند. لذا مردم برای اینکه دل دولتمردان را به دست آورند و از این ناحیه به اهداف مادی شان برسند سعی می کنند همانی که دولتمردانشان دوست دارند باشند، یعنی ظاهرا همان حرفها را بزنند ولی ممکن است با عقاید واقعی شان فاصله داشته باشد و این می شود "بیماری نفاق".
حجت الاسلام سادات منصوری افزود: این بیماری نفاق ممکن است کاملا زندگی فردی را پوشش دهد و گاهی خودش نیز متوجه نمی شود، چون عادت کرده است، ظاهر رفتارش جوری نشان می دهد که در عمل به لوازم آن به هیچ وجه پایبند نیست و این در واقع از بین رفتن دین است. بر این اساس سبک زندگی مربوط به اعتقادات واقعی مردم است و حتما باید از سوی دولتمردان روشی اتخاذ شود که قول و کردارشان با هم سازگار باشد یعنی اگر به چیزی اعتقاد ندارند، نگویند و اگر اعتقاد دارند واقعا بدان عمل کنند چون بیماری خطرناک نفاق همه مردم را دچار می کند.
رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی تأکید کرد: وقتی ما صحبت از سبک زندگی می کنیم تنها ظاهر زندگی و آپارتمان و نشست و برخاست و لباس پوشیدن و غیره نیست، بلکه سبک زندگی حقیقت نگری است و اینکه مردم حقیقتی را پذیرفته باشند و بر اساس آن حقیقت زندگی شان را آرایش دهند. سبک زندگی باید از باطن به ظاهر سرایت کند نه اینکه تنها رویه زندگی باشد و زیربنای آن خالی باشد چون به محض اینکه شرایط تغییر کند تمام این رویه ها از بین می رود و اگر در جای دیگری زندگی کنند نه تنها فرهنگ خود را از دست می دهند بلکه به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد.
سادات منصوری در پایان در مورد مطالباتی که در حوزه سبک زندگی از نامزدهای ریاست جمهوری انتظار می رود، گفت: اگر دولتی به اسم دولت اسلامی می آید واقعا اسلامی عمل کند، اگر خلف وعده حرام است برای همه حرام است به ویژه برای دولتمرد، و اگر دولتمردی وعده‌ای داد و عمل نکرد در واقع آموزش عملی به جامعه می دهد که شما مردم همینجوری عمل کنید. اگر تخریب، بی احترامی، تهمت و غیبت مؤمن حرام است، برای هرکسی حرام است به ویژه برای کسی که در سطح بالای ریاست جامعه باشد، و اگر این فرد عملا تخریب و تهمت و... بزند این به جامعه اش می آموزد که هر وقت منافع تان به خطر افتاد به تخریب و تهمت و بی حرمتی دست بزنید تا به نتیجه تان برسید. عدم فاصله بین گفتار و کردار، مطالبه مردم از ریاست جمهوری آینده و زمینه اصلاح سبک زندگی جامعه ایران به شمار می رود.