صراط:مهدی طالقانی گفت: وزیر شعار تکبیر گفتن را از مسجد هدایت شروع کرد و در
پاسخ به پیرمردی که گفت: آقا محمود، بلال زمانه ماست» گفت: آقا! فرق من با
بلال این است که او چهره‌اش سیاه بود و قلبش سفید و من بر عکس هستم!
مهدی طالقانی فرزند آیت‌آلله طالقانی در مورد محمود مرتضایی‌فر معروف به وزیر شعار اظهار داشت: برای نخستین بار آقای مرتضایی‌فر را در سال 47 و 48 در مسجد هدایت دیده بودم. ایشان در خیابان لاله‌زار نو مغازه‌ای داشتند و برای اقامه نماز به مسجد هدایت می‌آمدند.
وی افزود: مرتضایی‌فر تکبیر گفتن را از مسجد هدایت آغاز کرد پدرم اگر خواست که کسی را دعوت کند از وجود ایشان استفاده می‌کرد و مرحوم پدر زمانی که می‌خواست آقای هاشمی رفسنجانی را برای مسجد هدایت دعوت کند نامه را به آقای مرتضایی‌فر دادند.
طالقانی ادامه داد: آقای مرتضایی‌فر وقتی نامه را به آقای هاشمی رفسنجانی دادند آمدند به آقای طالقانی گفتند: «ایشان خیلی جوان هستند» که پدرم گفتند: «عیبی ندارد شما فقط نامه را برسانید».
طالقانی ادامه داد: اوائل انقلاب آقای مرتضایی‌فر و آقازاده ایشان در دفتر ما بودند و آنجا به اصطلاح کمک می‌کردند و بعد از آمدن حضرت امام (ره) به مدرسه علوی رفتند و آقازاده ایشان تا پایان کار دفتر با ما همکاری می‌کردند.
فرزند آیت‌الله طالقانی ادامه داد: آقای مرتضایی‌فر یک بار که در حال گفتن اذان بود، پیرمردی پیش آمد و شانه او را بوسید و خطاب به پدرم گفت: «آقا محمود، بلال زمانه ماست.» پدر با لبخندی گفتند: «بلال سیاه چرده بود، آقا محمود ما، سفید و خوب چهره است.» آقای مرتضایی در پاسخ گفتند: «آقا! فرق من با بلال این است که او چهره‌اش سیاه بود و قلبش سفید و من بر عکس هستم!».
مهدی طالقانی فرزند آیت‌آلله طالقانی در مورد محمود مرتضایی‌فر معروف به وزیر شعار اظهار داشت: برای نخستین بار آقای مرتضایی‌فر را در سال 47 و 48 در مسجد هدایت دیده بودم. ایشان در خیابان لاله‌زار نو مغازه‌ای داشتند و برای اقامه نماز به مسجد هدایت می‌آمدند.
وی افزود: مرتضایی‌فر تکبیر گفتن را از مسجد هدایت آغاز کرد پدرم اگر خواست که کسی را دعوت کند از وجود ایشان استفاده می‌کرد و مرحوم پدر زمانی که می‌خواست آقای هاشمی رفسنجانی را برای مسجد هدایت دعوت کند نامه را به آقای مرتضایی‌فر دادند.
طالقانی ادامه داد: آقای مرتضایی‌فر وقتی نامه را به آقای هاشمی رفسنجانی دادند آمدند به آقای طالقانی گفتند: «ایشان خیلی جوان هستند» که پدرم گفتند: «عیبی ندارد شما فقط نامه را برسانید».
طالقانی ادامه داد: اوائل انقلاب آقای مرتضایی‌فر و آقازاده ایشان در دفتر ما بودند و آنجا به اصطلاح کمک می‌کردند و بعد از آمدن حضرت امام (ره) به مدرسه علوی رفتند و آقازاده ایشان تا پایان کار دفتر با ما همکاری می‌کردند.
فرزند آیت‌الله طالقانی ادامه داد: آقای مرتضایی‌فر یک بار که در حال گفتن اذان بود، پیرمردی پیش آمد و شانه او را بوسید و خطاب به پدرم گفت: «آقا محمود، بلال زمانه ماست.» پدر با لبخندی گفتند: «بلال سیاه چرده بود، آقا محمود ما، سفید و خوب چهره است.» آقای مرتضایی در پاسخ گفتند: «آقا! فرق من با بلال این است که او چهره‌اش سیاه بود و قلبش سفید و من بر عکس هستم!».