صراط: فستیوال کن امسال حال و هوای دیگری دارد، علاوه بر
اینکه اصغر فرهادی با فیلم «گذشته» در آن شرکت می کند؛ حضور بزرگان
سینمایی همچون برادران کوئن، جیم جارموش، سودربرگ و ... تب و تاب این
فستیوال را بیشتر می کند.
تقریبا ۱۰ روز تا افتتاحیه کن مانده است و به همین بهانه تصمیم گرفتیم از همین امروز تا اختتامیه خبرهای مهم کن را در این ستون منتشر کنیم. لابلای خبرهای مربوط به کن، یک مقاله در وال استریت ژورنال منتشر شده که ترجمه، بازنشر و خواندن بخشی از آن خالی از لطف نیست.
مطلب در مورد برخورد تماشاگران با فیلم هایی است که در این جشنواره به نمایش گذاشته می شود.
زمانی که آنها شروع به هو کردن فیلم و کارگردانش در کن می کنند، شما به هیچ زیرنویسی احتیاج ندارید. به راحتی می توانید بفهمید که مخاطبان چه حسی نسبت به فیلم داشته اند و در مورد اینکه آیا فیلم در اکران عمومی با اقبال خوبی مواجه می شود یک پیش بینی درست و حسابی کنید.
این اتفاق آنقدر در کن افتاده که موسسه آکادمی بروکلین یک مجموعه از فیلم های کلاسیکی که در کن نمایش داده شده را پک کرده است و آن را «فیلم هایی که هو شده اند» نام گذاری کرده است. در این مورد دیوید رایلی یکی از برنامه ریزان جشنواره کن خاطره ای را برایم تعریف کرد که درست به همین موضوع مربوط می شود.
«ما باید خیلی سریع در مورد استقبال مخاطبان از فیلم «درخت زندگی» به کارگردانی ترنس مالیک، به تهیه کنندگان خبر می دادیم. خیالمان راحت بود که این یکی از راحت ترین کارهای ممکن است اما زمانی که نمایش فیلم به اتمام رسید، با یک حس دوگانه روبرو شده بودیم. عده ای که عاشق فیلم شده بودند و عده دیگری که فیلم را هو می کردند و اصلا از داستان فیلم راضی نبودند و ما نمی دانستیم که فیلم را باید در چه دسته ای قرار دهیم.»
نکته جالب در مورد این فیلم این بود که فرانسوی ها هم این فیلم را دوست داشتند اما نه به اندازه نیویورکی ها. فکر می کنم که اگر یک نیویورکی بشنود فرانسوی ها فیلم را خیلی دوست ندارند، برخورد خوبی با آنها نخواهد داشت.
مطلب را با این جمله تمام می کنم که فرانسوی ها سلیقه سینمایی شان صفر است، چرا که در سال ۱۹۷۶ فیلم «راننده تاکسی» اسکورسیزی را هو کرده اند! به بیان ساده تر این شاهکار سینمایی را دوست نداشتند!!!
تقریبا ۱۰ روز تا افتتاحیه کن مانده است و به همین بهانه تصمیم گرفتیم از همین امروز تا اختتامیه خبرهای مهم کن را در این ستون منتشر کنیم. لابلای خبرهای مربوط به کن، یک مقاله در وال استریت ژورنال منتشر شده که ترجمه، بازنشر و خواندن بخشی از آن خالی از لطف نیست.
مطلب در مورد برخورد تماشاگران با فیلم هایی است که در این جشنواره به نمایش گذاشته می شود.
زمانی که آنها شروع به هو کردن فیلم و کارگردانش در کن می کنند، شما به هیچ زیرنویسی احتیاج ندارید. به راحتی می توانید بفهمید که مخاطبان چه حسی نسبت به فیلم داشته اند و در مورد اینکه آیا فیلم در اکران عمومی با اقبال خوبی مواجه می شود یک پیش بینی درست و حسابی کنید.
این اتفاق آنقدر در کن افتاده که موسسه آکادمی بروکلین یک مجموعه از فیلم های کلاسیکی که در کن نمایش داده شده را پک کرده است و آن را «فیلم هایی که هو شده اند» نام گذاری کرده است. در این مورد دیوید رایلی یکی از برنامه ریزان جشنواره کن خاطره ای را برایم تعریف کرد که درست به همین موضوع مربوط می شود.
«ما باید خیلی سریع در مورد استقبال مخاطبان از فیلم «درخت زندگی» به کارگردانی ترنس مالیک، به تهیه کنندگان خبر می دادیم. خیالمان راحت بود که این یکی از راحت ترین کارهای ممکن است اما زمانی که نمایش فیلم به اتمام رسید، با یک حس دوگانه روبرو شده بودیم. عده ای که عاشق فیلم شده بودند و عده دیگری که فیلم را هو می کردند و اصلا از داستان فیلم راضی نبودند و ما نمی دانستیم که فیلم را باید در چه دسته ای قرار دهیم.»
نکته جالب در مورد این فیلم این بود که فرانسوی ها هم این فیلم را دوست داشتند اما نه به اندازه نیویورکی ها. فکر می کنم که اگر یک نیویورکی بشنود فرانسوی ها فیلم را خیلی دوست ندارند، برخورد خوبی با آنها نخواهد داشت.
مطلب را با این جمله تمام می کنم که فرانسوی ها سلیقه سینمایی شان صفر است، چرا که در سال ۱۹۷۶ فیلم «راننده تاکسی» اسکورسیزی را هو کرده اند! به بیان ساده تر این شاهکار سینمایی را دوست نداشتند!!!