صراط:
به ایمانم عطا كن برقراری
به جانم مهرشان را استواری
به خاك تیره‌ام دادی چو مسكن
به نور مهرشان كن خانه روشن
مگر زین خاكدان چون سر برآرم
رخی رخشنده‌تر از خور برآرم
چنان تابد به روز واپسینم
كه روشن پیش پای خود ببینم
توسّل را چو دستاویز جستم
لب ازگفتار بی‌اندیشه بستم
نماید دستگیری فضل عامش
به قرب جمله خاصان كرامش
الهی ما همه شرمندگانیم
ز جرم بیشمار خود هراسان
به درگاهت كریما عذر خواهیم
ترحّم كن به مشتی ناسپاسان