صراط:پل ولفوویتز در مصاحبه با خبرنگار این خبرگزاری مدعی شد که حادثه بوستون بی
ارتباط با القاعده نبوده است و با توجه به اینکه به خوبی می‌توان رد پای
القاعده در سوریه را مشاهده کرد، آمریکا باید مستقیماً وارد خاک سوریه شود.
بعد از حادثه 11 سپتامبر با توجه به حضور شما در دولت وقت، این ادعا مطرح شد که هرگز شکستی اطلاعاتی در مقابل حملات تروریستی رخ نمی‌داد در صورتی که اف‌بی‌آی و سی‌آی‌ای اطلاعات خود را به اشتراک گذاشته و همکاری نزدیک‌تری می‌داشتند این حادثه رخ نمی‌داد؛ اکنون سؤال این است که آیا در مورد حادثه بوستون این عدم هماهنگی باردیگر رخ داده است؟
نمی‌توان چنین اتهامی را به جامعه اطلاعاتی آمریکا وارد دانست. درست است که سی‌آی‌ای یا اف‌بی‌آی اطلاعاتی را در مورد پیشینه افرادی که وارد کشور می‌شوند در اختیار دارند که با دیگر آژانس‌ها به اشتراک نمی‌گذارند اما باید دانست که دنیا، دنیای بسیار تاریک و سرشار از شرارت است و نمی‌توان اطمینان حاصل کرد که چنین همکاری نزدیکی به طور قطعی می‌تواند ایجاد شود. باید تأکید کرد که هنوز مسائل بسیاری هست که در مورد تروریست‌ها نمی‌دانیم؛ اینکه ایشان وقتی خارج از کشور هستند چه می‌کنند؛ انگیزه‌های ایشان چیست؟ اما چیزی که با قطعیت می‌توان گفت این است که اگر این حادثه بار دیگر اتفاق بیافتد، متفاوت از حادثه بوستون خواهد بود، باید هر آنچه که می‌توانیم از این رویداد استخراج کرده و عبرت بگیریم و بپذیریم که چنین مشکلاتی یکبار برای همیشه حل نخواهند شد.
نظر شما در مورد این ادعا که این حادثه هیچ ارتباطی به القاعده نداشته است، هر چند که شبیه به اقدامات ایشان و در راستای همان‌ها بود، چیست؟ آیا می‌توان ادعا کرد که با توجه به شباهت اقدام این دو برادر به اقدامات القاعده، وارد فاز جدیدی از جنگ علیه تروریسم شده‌ایم؟
به نظر من بسیار زود است که بگوییم القاعده بخشی از این ماجرا نبوده است. این در حالی است که اخبار سوریه نشان می‌دهد که حداقل بعد از حادثه یازده سپتامبر بزرگترین پایگاه القاعده در سوریه به سر می‌برده است؛ حتی بزرگتر از پایگاه ایشان در افغانستان. چنانکه شاهد بودیم در 11 سپتامبر 2012 حمله‌ای را به سفارت ما در بنغازی ترتیب دادند و بدون هیچ شکی می‌توان رد پای القاعده را در آن به خوبی مشاهده کرد. جدای از اینها گسترش شبکه‌های تروریستی وابسته به القاعده در شمال آفریقا را شاهد هستیم. همه اینها در جریان فعالیت دولت اوباما رخ داده است. بوش با مطرح کردن جنگ علیه تروریسم اقداماتی را در پیش گرفت که به اعتراف بسیاری از صاحب نظران، از جمله رئیس جمهور پیشین، کارتر، موفقیت‌آمیز بوده و مانع بروز چنین حوادثی در سال‌های ریاست جمهوری وی در خاک آمریکا شد. در حال حاضر هیچ اقدامی صورت نگرفته است که خبر از ورود به فاز جدیدی از جنگ علیه تروریسم بدهد، اما به نظر من باید چنین اقداماتی صورت پذیرد.
منابع اطلاعاتی آمریکا اعلان کرده‌اند که مدارکی در دست است که نشان می‌دهد سوریه از تسلیحات شیمیایی استفاده کرده است؛ رئیس جمهور اوباما پیش از این اعلان کرده بود که استفاده از چنین تسلیحاتی به منزله یک خط قرمز است، آیا رژیم اسد از این خط قرمز عبور کرده است، و رئیس جمهور در مورد این ماجرا چه باید بکند؟
این مدارک می‌توانند موثق و صحیح باشند اما من نظر دیگری دارم و آن اینکه خیلی خیلی پیشتر از آنکه این همه انسان کشته شوند، اقدامات رژیم سوریه باید ما را به رنجش می‌انداخت؛ خیلی پیشتر از این از خط قرمز عبور کرده‌ایم و می‌توانستیم از گزینه‌هایی بسیار مؤثرتر پیش از این استفاده کنیم. به نظر من همچنان لازم است عناصری را در اپوزیسیون سوریه پیدا کرده و از ایشان حمایت مؤثر به عمل آوریم؛ همچنین لازم است یک منطقه حفاظت شده در شمال سوریه ایجاد کنیم. من احساس نمی‌کنم که باید وارد خاک سوریه شویم، بلکه یقین دارم باید مستقیماً وارد خاک سوریه شویم. اما باید به خاطر داشته باشیم این اقدامات نظامی باید با تلاش‌های سیاسی همراه باشند تا بالاخره این خونریزی‌ها پایان یافته و رژیم کنونی سوریه سرنگون گردد.
بعد از حادثه 11 سپتامبر با توجه به حضور شما در دولت وقت، این ادعا مطرح شد که هرگز شکستی اطلاعاتی در مقابل حملات تروریستی رخ نمی‌داد در صورتی که اف‌بی‌آی و سی‌آی‌ای اطلاعات خود را به اشتراک گذاشته و همکاری نزدیک‌تری می‌داشتند این حادثه رخ نمی‌داد؛ اکنون سؤال این است که آیا در مورد حادثه بوستون این عدم هماهنگی باردیگر رخ داده است؟
نمی‌توان چنین اتهامی را به جامعه اطلاعاتی آمریکا وارد دانست. درست است که سی‌آی‌ای یا اف‌بی‌آی اطلاعاتی را در مورد پیشینه افرادی که وارد کشور می‌شوند در اختیار دارند که با دیگر آژانس‌ها به اشتراک نمی‌گذارند اما باید دانست که دنیا، دنیای بسیار تاریک و سرشار از شرارت است و نمی‌توان اطمینان حاصل کرد که چنین همکاری نزدیکی به طور قطعی می‌تواند ایجاد شود. باید تأکید کرد که هنوز مسائل بسیاری هست که در مورد تروریست‌ها نمی‌دانیم؛ اینکه ایشان وقتی خارج از کشور هستند چه می‌کنند؛ انگیزه‌های ایشان چیست؟ اما چیزی که با قطعیت می‌توان گفت این است که اگر این حادثه بار دیگر اتفاق بیافتد، متفاوت از حادثه بوستون خواهد بود، باید هر آنچه که می‌توانیم از این رویداد استخراج کرده و عبرت بگیریم و بپذیریم که چنین مشکلاتی یکبار برای همیشه حل نخواهند شد.
نظر شما در مورد این ادعا که این حادثه هیچ ارتباطی به القاعده نداشته است، هر چند که شبیه به اقدامات ایشان و در راستای همان‌ها بود، چیست؟ آیا می‌توان ادعا کرد که با توجه به شباهت اقدام این دو برادر به اقدامات القاعده، وارد فاز جدیدی از جنگ علیه تروریسم شده‌ایم؟
به نظر من بسیار زود است که بگوییم القاعده بخشی از این ماجرا نبوده است. این در حالی است که اخبار سوریه نشان می‌دهد که حداقل بعد از حادثه یازده سپتامبر بزرگترین پایگاه القاعده در سوریه به سر می‌برده است؛ حتی بزرگتر از پایگاه ایشان در افغانستان. چنانکه شاهد بودیم در 11 سپتامبر 2012 حمله‌ای را به سفارت ما در بنغازی ترتیب دادند و بدون هیچ شکی می‌توان رد پای القاعده را در آن به خوبی مشاهده کرد. جدای از اینها گسترش شبکه‌های تروریستی وابسته به القاعده در شمال آفریقا را شاهد هستیم. همه اینها در جریان فعالیت دولت اوباما رخ داده است. بوش با مطرح کردن جنگ علیه تروریسم اقداماتی را در پیش گرفت که به اعتراف بسیاری از صاحب نظران، از جمله رئیس جمهور پیشین، کارتر، موفقیت‌آمیز بوده و مانع بروز چنین حوادثی در سال‌های ریاست جمهوری وی در خاک آمریکا شد. در حال حاضر هیچ اقدامی صورت نگرفته است که خبر از ورود به فاز جدیدی از جنگ علیه تروریسم بدهد، اما به نظر من باید چنین اقداماتی صورت پذیرد.
منابع اطلاعاتی آمریکا اعلان کرده‌اند که مدارکی در دست است که نشان می‌دهد سوریه از تسلیحات شیمیایی استفاده کرده است؛ رئیس جمهور اوباما پیش از این اعلان کرده بود که استفاده از چنین تسلیحاتی به منزله یک خط قرمز است، آیا رژیم اسد از این خط قرمز عبور کرده است، و رئیس جمهور در مورد این ماجرا چه باید بکند؟
این مدارک می‌توانند موثق و صحیح باشند اما من نظر دیگری دارم و آن اینکه خیلی خیلی پیشتر از آنکه این همه انسان کشته شوند، اقدامات رژیم سوریه باید ما را به رنجش می‌انداخت؛ خیلی پیشتر از این از خط قرمز عبور کرده‌ایم و می‌توانستیم از گزینه‌هایی بسیار مؤثرتر پیش از این استفاده کنیم. به نظر من همچنان لازم است عناصری را در اپوزیسیون سوریه پیدا کرده و از ایشان حمایت مؤثر به عمل آوریم؛ همچنین لازم است یک منطقه حفاظت شده در شمال سوریه ایجاد کنیم. من احساس نمی‌کنم که باید وارد خاک سوریه شویم، بلکه یقین دارم باید مستقیماً وارد خاک سوریه شویم. اما باید به خاطر داشته باشیم این اقدامات نظامی باید با تلاش‌های سیاسی همراه باشند تا بالاخره این خونریزی‌ها پایان یافته و رژیم کنونی سوریه سرنگون گردد.
