صراط:اين مطلب را وب سايت بي بي سي از قول ولي رضا نصر كه خود تا همين اواخر از
مشاوران دولت اوباما بوده، مي نويسد و مي افزايد: رفته رفته از دانشوراني
كه زماني تعلق خاطري به گفته هاي باراك اوباما داشتند، كاسته مي شود و
انبان اما و اگرهايشان بر وي فزوني مي يابد.
ولي رضا نصر، رئيس مدرسه مطالعات عالي روابط بين الملل جان هاپكينز يكي از پنج دانشگاه اول آمريكا در زمينه روابط بين الملل از زمره چنين منتقداني است. او كه سمت مشاور ريچارد هولبروك را- فرستاده ويژه اوباما در امور افغانستان و پاكستان- به مدت دو سال داشت، در كتاب تازه منتشر شده اش (ملت كنارگذاشتني) چنين بي پرده سياست خارجي دوره نخست اوباما را به باد انتقاد مي گيرد.
«بي راه نيست اگر بگوييم كه در سياست خارجي آمريكا مشتي مشاور بي تجربه و تنگ نظر كاخ سفيد و سخت ناآشنا با ديپلماسي، زمام سياست خارجي را به تصرف خود درآورند به نحوي كه وزارت امور خارجه در تصميم گيري جايگاهي نداشت... اوباما به عهد و پيمان بسته اش يعني گفت وگو و ديپلماسي وفادار نماند و هيچ مسير روشني براي آن ترسيم نمي كرد. او از اين چشم انداز وظيفه خويش- انتخاب مجدد رياست جمهوري- را درست ادا كرد اما با هزينه اي بس گزاف كه قرباني شدن منافع امنيت ملي آمريكا بود.»
ولي نصر در كتاب خود مي نويسد: اوباما در نسبت با برنامه هسته اي ايران بسيار ناهمخوان عمل كرد. او فشار را در مورد ايران تا آخرين حد ممكن به كاربرد. سياست دوگانه وي- يعني گفت وگو و فشار- تنها يك جنبه داشت، آن هم صرفاً فشار بود يعني مجموعه اي از خرابكاري ها، فشارهاي همه گير اقتصادي و جنگ سايبري.»
بي بي سي معتقد است: گويا ديگر از آن وعده ها كه در كمپين انتخاباتي سال 2009 قرار بود تحقق يابد، هيچ نشاني وجود نداشت. اوباما اندك اندك همان شيوه بوش را در روايتي تكامل يافته و نو احيا و اعاده كرد. در اين روايت، تعامل براساس احترام متقابل جاي خود را به جنگ سايبري داده بود. به نوشته نصر «يكي از بارزترين نشانه ها كه افشاگر يكساني رويكرد دولت اوباما با دولت بوش دارد، انتخاب دنيس راس از سوي اوباما به عنوان هماهنگ كننده امور مناسبات آمريكا و ايران بود. براي ايران چنين انتصابي نشانه اي بود از اينكه اوباما در مذاكره جدي نيست. چنين برداشتي نه تنها براي ايران بلكه براي كشورهاي ديگر نيز پديد آمده بود.
وقتي يكي از مشاوران اردوغان از من پرسيد كه چرا اوباما دنيس راس را انتخاب كرده است قبل از اينكه به من اجازه پاسخ دادن بدهد، گفت: ما سياست اوباما را از روي انتخاب مشاورانش ارزيابي مي كنيم. ما به او اميدي براي ديپلماسي نداريم.
در ادامه اين تحليل آمده است: انتخاب استوارت لوي به سمت قبلي او، نمونه ديگري است كه نشان مي دهد سياست هاي اوباما تا چه اندازه شباهت به سياست هاي بوش داشت. لوي معاون وزارت خزانه داري در امور تروريسم و اطلاعات مالي آمريكا در دولت بوش بود كه كليدي ترين طراح تحريم هاي بين المللي آمريكا عليه ايران بشمار مي رفت. نصر مخالفت خود را با تحريم و رويكرد دولت اوباما چنين بيان مي كند؛ «اما نكته اساسي در مورد تحريم ها اين است كه آنها در واقع راه حل سهل الوصول هستند كه وقتي آدمي هيچ راه حل درست و درماني ندارد، از آنها استفاده مي كند».
بي بي سي با بيان اينكه «برخي مي گويند نهايتا دود تحريم ها در چشم آمريكا خواهد رفت» از قول مشاور پيشين دولت اوباما مي نويسد «علايق و منافع ايران در انرژي هسته اي بسيار عميق تر از آن است كه فشارهاي اقتصادي بتواند مانع دنبال كردن اين علايق شوند.
فشارهاي آمريكا بهترين دليلي است براي قانع كردن مقامات ايراني كه به دنبال بازدارندگي هسته اي برود». باري سياست دوگانه اوباما كه در آن ديپلماسي گمشده ناپيدا و بي نشاني بود، منجر به تغيير رژيم در ايران نخواهد شد.بي بي سي خاطر نشان كرد: كتاب ولي نصر مرثيه اي بر منافع ملي آمريكاست كه عالي ترين مقامات كاخ سفيد نه پرواي آن را داشتند و نه انديشه اش را.
ولي رضا نصر، رئيس مدرسه مطالعات عالي روابط بين الملل جان هاپكينز يكي از پنج دانشگاه اول آمريكا در زمينه روابط بين الملل از زمره چنين منتقداني است. او كه سمت مشاور ريچارد هولبروك را- فرستاده ويژه اوباما در امور افغانستان و پاكستان- به مدت دو سال داشت، در كتاب تازه منتشر شده اش (ملت كنارگذاشتني) چنين بي پرده سياست خارجي دوره نخست اوباما را به باد انتقاد مي گيرد.
«بي راه نيست اگر بگوييم كه در سياست خارجي آمريكا مشتي مشاور بي تجربه و تنگ نظر كاخ سفيد و سخت ناآشنا با ديپلماسي، زمام سياست خارجي را به تصرف خود درآورند به نحوي كه وزارت امور خارجه در تصميم گيري جايگاهي نداشت... اوباما به عهد و پيمان بسته اش يعني گفت وگو و ديپلماسي وفادار نماند و هيچ مسير روشني براي آن ترسيم نمي كرد. او از اين چشم انداز وظيفه خويش- انتخاب مجدد رياست جمهوري- را درست ادا كرد اما با هزينه اي بس گزاف كه قرباني شدن منافع امنيت ملي آمريكا بود.»
ولي نصر در كتاب خود مي نويسد: اوباما در نسبت با برنامه هسته اي ايران بسيار ناهمخوان عمل كرد. او فشار را در مورد ايران تا آخرين حد ممكن به كاربرد. سياست دوگانه وي- يعني گفت وگو و فشار- تنها يك جنبه داشت، آن هم صرفاً فشار بود يعني مجموعه اي از خرابكاري ها، فشارهاي همه گير اقتصادي و جنگ سايبري.»
بي بي سي معتقد است: گويا ديگر از آن وعده ها كه در كمپين انتخاباتي سال 2009 قرار بود تحقق يابد، هيچ نشاني وجود نداشت. اوباما اندك اندك همان شيوه بوش را در روايتي تكامل يافته و نو احيا و اعاده كرد. در اين روايت، تعامل براساس احترام متقابل جاي خود را به جنگ سايبري داده بود. به نوشته نصر «يكي از بارزترين نشانه ها كه افشاگر يكساني رويكرد دولت اوباما با دولت بوش دارد، انتخاب دنيس راس از سوي اوباما به عنوان هماهنگ كننده امور مناسبات آمريكا و ايران بود. براي ايران چنين انتصابي نشانه اي بود از اينكه اوباما در مذاكره جدي نيست. چنين برداشتي نه تنها براي ايران بلكه براي كشورهاي ديگر نيز پديد آمده بود.
وقتي يكي از مشاوران اردوغان از من پرسيد كه چرا اوباما دنيس راس را انتخاب كرده است قبل از اينكه به من اجازه پاسخ دادن بدهد، گفت: ما سياست اوباما را از روي انتخاب مشاورانش ارزيابي مي كنيم. ما به او اميدي براي ديپلماسي نداريم.
در ادامه اين تحليل آمده است: انتخاب استوارت لوي به سمت قبلي او، نمونه ديگري است كه نشان مي دهد سياست هاي اوباما تا چه اندازه شباهت به سياست هاي بوش داشت. لوي معاون وزارت خزانه داري در امور تروريسم و اطلاعات مالي آمريكا در دولت بوش بود كه كليدي ترين طراح تحريم هاي بين المللي آمريكا عليه ايران بشمار مي رفت. نصر مخالفت خود را با تحريم و رويكرد دولت اوباما چنين بيان مي كند؛ «اما نكته اساسي در مورد تحريم ها اين است كه آنها در واقع راه حل سهل الوصول هستند كه وقتي آدمي هيچ راه حل درست و درماني ندارد، از آنها استفاده مي كند».
بي بي سي با بيان اينكه «برخي مي گويند نهايتا دود تحريم ها در چشم آمريكا خواهد رفت» از قول مشاور پيشين دولت اوباما مي نويسد «علايق و منافع ايران در انرژي هسته اي بسيار عميق تر از آن است كه فشارهاي اقتصادي بتواند مانع دنبال كردن اين علايق شوند.
فشارهاي آمريكا بهترين دليلي است براي قانع كردن مقامات ايراني كه به دنبال بازدارندگي هسته اي برود». باري سياست دوگانه اوباما كه در آن ديپلماسي گمشده ناپيدا و بي نشاني بود، منجر به تغيير رژيم در ايران نخواهد شد.بي بي سي خاطر نشان كرد: كتاب ولي نصر مرثيه اي بر منافع ملي آمريكاست كه عالي ترين مقامات كاخ سفيد نه پرواي آن را داشتند و نه انديشه اش را.