صراط: انتخابات هیئت رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا و ناکامی نمایندگان کشورمان در کسب آرای لازم در این میدان، یک پیام مهم و زنگ خطری جدی برای ورزش ما داشت؛ دیپلماسی ضعیف فدراسیون‌های ورزشی.
در حالی‌که از مدت‌ها قبل معلوم بود که انتخابات هیئت رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا قرار است در چه تاریخی برگزار شود و مسئولان فدراسیون کشتی می‌دانستند که برای حفظ کرسی به این مهمی (حداقل در سطح آسیا) چه فعالیت‌هایی را باید انجام دهند، باز هم به دلیل بی‌تدبیری یک کرسی بین‌المللی دیگر کشورمان در میادین آسیایی و جهانی از دست رفت. در حالی‌که با تدبیری بهتر می‌شد این کرسی را حفظ کرد.
در این بین نباید از کنار اختلافات داخلی بین مسئولان فدراسیون در معرفی نماینده خود (ابراهیم جوادی) و اکبر میری روشن، عضو سابق هیئت رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا که مورد بی‌توجهی فدراسیون قرار گرفته بود براحتی گذشت؛ به طوری‌که بیشتر انرژی فدراسیون‌نشین‌ها صرف رفع این اصطکاک و درگیری با میری روشن شد و انرژی برای تدبیر در این انتخابات نماند.
مصاحبه‌هایی که طرفین علیه یکدیگر و برای اثبات حقانیتشان انجام می دادند گواه این مدعاست به طوری که هر کدام از طرفین حضور در این انتخابات را حق مسلم خود می دانستند و حاضر نبودند از موضع خود کوتاه بیایند.
چه بهتر بود که فدراسیون کشتی به جای معرفی کاندیدای جدید (موضوعی که در هر فدراسیون تازه به سرکار آمده شاهد آن هستیم) از نفر قبلی حمایت می‌کرد تا به جای انشقاق و تقسیم آرا حداقل نفر قبل با حمایت، آرای بیشتری را برای رسیدن به این سمت کسب می‌کرد تا شاهد عضویت کشورهایی گمنام مانند یمن که شاید اندازه انگشتان یک دست هم کشتی‌گیر نداشته باشد در هیئت رئیسه کنفدراسیون کشتی آسیا نباشیم.
به هر صورت و به قول ضرب‌المثل قدیمی "خودکرده را تدبیر نیست."
یکی دیگر از میادینی که به شدت ورزش ما در آن متضرر شد معرفی امیررضا خادم برای عضویت در هیئت رئیسه فیلا و ناکامی نماینده کشورمان بود. خادم با مشقات فراوانی خود را به لندن در زمان برگزاری بازی‌های المپیک رساند، در نهایت هم با عدم انتخاب چیزی به غیر آه و حسرت برای ورزش ما در بر نداشت تا بار دیگر نمایندگان کشورهای کوچک عربی بر صندلی‌های مهم فدراسیون‌های جهانی تکیه زنند و ما نظاره‌گر باشیم که 4 سال آینده چه خواهد شد.
به هر صورت این فرصت هم از دست رفت و باید 4 سال دیگر برای باز پس‌گیری این کرسی مهم دست به کار شویم که امیدواریم تجربه این روزهای تلخ به یاد مسئولان وقت فدراسیون بیفتد و اجازه حسرت خوردن چند باره را ندهند.