شنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ساعت :
۱۲ فروردين ۱۳۹۲ - ۱۳:۳۵

رئیس جمهور کدام مردم؟

تصمیم گرفته بودم تحت تاثیر جو حاکم و غالب قرار نگیرم و حالا حالا ها چیزی در باره انتخابات ریاست جمهوری ننویسم اما اگر شما موفق شدید در دید و بازدیدهای عید چیزی درباره سیاست نگویید من هم موفق شدم که به عهدم وفادار بمانم. مگر می شود؟ هرطرف سر می چرخانی سخن از انتخابات است. گویی هیچ چیزی در زندگی ما ایرانیان مهم تر از انتخابات وجود ندارد.
کد خبر : ۱۰۲۸۴۸
به گزارش صراط،شاید بگویید این انتخابات حقیقتا سرنوشت ساز است و اهمیت دادن به آن بی وجه نیست. در این صورت باید از شما بخواهم کمی حافظه تاریخی تان را به کار بیندازید و ببینید در کدام دوره این گونه نبوده. از دوره ای که ابوالحسن بنی صدر بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زد تا دوره ای که محمود احمدی نژاد رییس دولت دهم شد کدام دوره بوده که انتخابات ریاست جمهوری برای ما ایرانیان حکم بازی "مرگ و زندگی" را نداشته؟ گاهی اوقات فکر می کنم این مردم خیلی زیرک تر از آنیند که من و امثال من فکر می کنیم . آن ها با به ظاهر جدی گرفتن این ماجرا ،همه را ،به ویژه فرادستان را سرکار گذاشته اند. آن ها می خواهند سرگرم باشند و چه چیزی مهیج تر از سیاست. درست مثل هیجانی که برسرآبی و قرمز از خودشان نشان می دهند. نمی دانم. این ها چیزهایی است که گاهی اوقات به ذهنم خطور می کند. دلیل درست و درمانی برای رد و اثباتشان هم ندارم. شناخت مردم این سرزمین کار بسیار دشواریست. پس بهتر است که با بگذاریم و بگذریم  آنچه طرح شد را ابتر باقی بگذاریم. منتهی گمان می کنم ذکر این نکته چندان بیراه نباشد که : اهمیت انتخابات ریاست جمهوری نباید مسوولین را از مسائل مهم و اساسی غافل کند. این روزها مردم با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند که بدیهی ترین آن ها تورم کافرپرور، ناامنی اجتماعی هول آور، بهداشت و درمان بی دروپیکر و مصیبت های بی شمار دیگر است که هر منصفی بدان معترف است. بزرگ ترها همزمان که به فکر انتخابات پرشور هستند به فکر حل معضلات بی شمار این مردم همیشه در صحنه و حماسه ساز هم باشند. نگویند فعلا موقع انتخابات هست و پرداختن به مشکلات بماند برای بعد از انتخابات. الحمدلله در این سرزمین همواره بازار انتخابات گرم است و اصلا شاید یکی از دلایل تلنبار شدن این همه مشکل ، همین به تعویق انداختن رسیدگی به مشکلات مردم به پس از انتخابات باشد. دیگر این که حواستان باشد که اگر همه فکر و ذکرتان مشغول رسیدن به کرسی ریاست جمهوری باشد و از مردم غافل شوید شاید اصلا دیگر مردمی وجود نداشته باشد که شما بخواهید بر آن ها ریاست کنید. فتامل جدا.