" فروش پارك پرديسان، شايعه يا واقعيت؟" عنوان يادداشتي است كه در روزنامه تهران امروز دوشنبه منتشر شده است. متن این یادداشت را در زیر می خوانید:
" جلسه شورای اسلامی شهر تهران بودم. با توجه به غیر علنی بودن جلسه از بیان جزئیات آن معذور هستم اما موضوع پارک پردیسان و فروش احتمالی بخش‌هایی از آن توسط سازمان محیط زیست و صحبت‌های چند نفر از اعضای شورای شهر، حدود نیم ساعتی از زمان جلسه را به خود اختصاص داد.
من شخصا اعتقاد دارم تخریب فضای سبز و باغ‌ها و درختان و احیانا تغییر کاربری آنها به هر بهانه‌ای و با هر بازدهی، کار صحیحی نیست. این فضا می‌خواهد پارک پردیسان باشد یا می‌خواهد یک باغ در شمال شهر باشد کلا اشتباه محض است. این شهر با وجود گسترش بسیار خوب سرانه فضای سبز در سال‌های اخیر هنوز در میان آهن قراضه‌ها و تکه‌های آجر و سیمان محبوس است و این گیاهان و درختان زیبا در هر نقطه شهر، بارقه‌های زندگی زیبای انسانی را با خود به ارمغان می‌آورند. اشتباه محض است که با محاسبات عددی و ریاضی فضای سبزمان را از بین ببریم تا مقداری ارزش افزوده به دست بیاوریم...
قرار نبود کار این بوستان به اینجا برسد. پردیسان قرار بود و قرار است محیط زیست طبيعی ایران بزرگ را در دل خود جای دهد تا شهرنشینان دور از هیاهو و دود و شلوغی به آنجا پناه بردند و ایران بزرگ را از نزدیک در اندازه کوچک‌تر به تماشا بنشینند. آن مقطعی که در زمان ریاست آن خانم بزرگوار، چندین ساختمان در دل پارک پردیسان 275 هكتاری ساختند و ساختمان مرکزی سازمان محیط زیست و موزه و ساختمان مجلل جلسات را به آنجا آوردند قطعا خطا کردند؛ چرا که همان مقطع هم با تعاریف علمی یک بوستان طبیعی فکر می‌کردند تا 10درصد مساحت پارک را می‌توانند ساختمان بسازند که ای‌کاش نمی‌ساختند.
ای‌کاش همان ساختمان اجاره‌ای خیابان استاد نجات‌اللهی را به گونه‌ای حفظ می‌کردند و پای آجر و سیمان و ماسه را به بوستان پردیسان باز نمی‌کردند. آن مقطعی که در زمان ریاست یک خانم بزرگوار دیگر، به واسطه وجود همین ساختمان‌ها، عده‌ای به هر دلیل و منطقی، سیرک خلیل عقاب را در پارک پردیسان راه‌اندازی کردند تا عده‌ای به تماشای شکنجه شدن حیواناتی بروند که از قضا توسط همین سازمان باید محافظت شوند باز هم در مورد پردیسان خطا کردند. این مقطع هم اگر قرار است بخش‌هایی از پارک پردیسان به بخش خصوصی واگذار شود تا فعالیت‌های علمی و تفرجی و پژوهشی که بایستی طبق طرح پارک پردیسان در اراضی این پارک اجرا شود، انجام گردد چون قاعدتا مستلزم ورود ماسه و سیمان و گچ و آجر است حتی اگر در حد چند ساختمان باشد باز هم خطای محض است.
البته ما واقعا نمی‌دانیم قرار است چه اتفاقی در پردیسان رخ دهد و فکر می‌کنیم شفاف‌سازی موضوع توسط مدیران سازمان محیط زیست کشور امری بسیار ضروری باشد. می‌خواهم پیشنهادی مطرح کنم. فارغ از آنکه فروش پردیسان شایعه است یا قرار است رنگ واقعیت به خود بگیرد. در هر دو حالت، اگر استادان محیط زیست و به ويژه اساتیدم در مقطع کارشناسی که الفبای محیط زیست را به من آموختند و از جمله تعریف پارک ملی را به من یاد دادند از این اظهارنظر من دلخور نمی‌شوند و آن را به‌حساب عدم اطلاع من از تعریف اولیه پارک ملی نمی‌گذارند، پیشنهاد می‌دهم با توجه به شرایط خاص شهر تهران از نظر آلودگی هوا و کمبود اراضی شبیه پارک پردیسان، ترتیبی اتخاذ شود تا با محوریت سازمان محیط زیست کشور، پارک پردیسان به پارک ملی تبدیل شود و گروهی از دانشگاهیان شروع به تطبیق حداقل شرایط آن با تعریف پارک ملی كنند."