گروه سیاسی - عبدالعلی علی عسکری، مدیرعامل یکی از غول های پتروشیمی جهان و پولدارترین شرکت بورسی ایران شد.
به گزارش پایگاه خبری صراط، علی عسکری رئیس سابق رسانه ملّی، از سوی رئیس هیئت مدیره شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس به عنوان مدیرعامل این شرکت منصوب شد.
بلافاصله پس از انتشار این خبر، سیل انتقادات و اعتراضات اصحاب رسانه و فعالین مجازی نسبت به ناصواب بودن این انتصاب در سطح رسانه ها و شبکه های اجتماعی به ویژه توئیتر روانه شد. نکته جالب توجه آنکه در طول ساعات گذشته، بسیاری از این محتواهای منتشر شده، توسط فعالین مجازیِ منتسب به جبهه انقلاب تولید و بازنشر شده است؛ فعالینی که در موارد کاملاً مشابه، همچون انتصاب بحث برانگیز علیرضا زاکانی به عنوان شهردار تهران، زبان به تحسین و تمجید آن گشودند.
فارغ از منطقی یا غیرمنطقی بودن انتصاب علی عسکری به مدیرعاملی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس، سؤالات ذیل شایسته بسی تأمّل و پاسخ مقتضی است
۱. چرا آن عزیزانی که بابت این انتصاب گریبان خویش را چاک نموده و فریاد وااسلاما سرداده اند، در قبال برخی انتصابات عجیب و غریب و تأسف بار دولت سیزدهم سکوت نموده و با تجویز نسخه "صبر استراتژیک" به جامعه، راه هرگونه اعتراض و انتقاد سازنده را مسدود نمودند؟!
۲. چرا آن دلسوزانی که بنا به ضرورت ایجابی، در طول ۲۴ ساعت گذشته مفسّر و مبیّن بیانیه راهبردی گام دوم انقلاب اسلامی و حامیِ سرسختِ جوانان متخصص و متعهد شده اند، پس از شهردار شدن مسئله دار، حاشیه برانگیز و غیرقانونیِ علیرضا زاکانی -با مدرک تحصیلی پزشکی هسته ای- سکوت پیشه نموده و زبان به چَه چَه و بَه بَه گشودند؟!
و اما اصلی ترین سؤالات افکار عمومی در قبال این انتصاب که وزیر محترم نفت باید هرچه سریعتر به آنها پاسخ دهد این است:
۱. با کدام منطق و استدلال، رئیس سابق رسانه ملّی به جمع نامزدهای پُست مدیرعاملی هلدینگ خلیج فارس اضافه شد؟!
به عبارت دیگر، عبدالعلی علی عسکری با کدام سابقه، تجربه و نیز تخصّص مرتبط با حوزه پتروشیمی، به این سِمَت خطیر منصوب شده است؟!
۲. اصلی ترین مؤلفه دخیل در انتصاب علی عسکری کدام بوده است؟! شایستگی یا رانت؟!
مخلص کلام آنکه یک بام و دو هوا بودن برخی از نظرات، تحلیل ها و قضاوت ها در قبال انتصابات مدیران ارشد، جای بسی تعجّب و تأسف است. امید آنکه فرمایش حکیمانه "قولوا الحق ولو علی انفسکم" از پیامبر رحمت (ص)، سرلوحه تصمیم و عمل آحاد جامعه به ویژه صاحب منصبان و صاحب منبران گردد و شایسته سالاریِ راستین و احتراز از هرگونه قبیله گرایی، تعصّب، تحجّر، انسداد و خودبرتربینی در انتخاب و انتصاب مدیران، منتج به ارتقاء سامانه تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور و نهایتاً اعتلای ایران اسلامی مان گردد.
