۰۵ آبان ۱۴۰۰ - ۱۵:۵۲

قرار است پای خارجی‌ها به نیروگاه‌سازی ایران باز می‌شود؟

با توجه به رشد متوسط ۵ درصدی مصرف سالانه برق و کسری تراز برق، تعجیل دولت در اجرای طرح‌های نیروگاهی ضرورت دارد، اما اجرای تفاهم‌نامه احداث ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید در بخش صنعت با ابهامات زیادی روبه‌رو است.
کد خبر : ۵۷۴۸۲۳

با وجود آنکه وزارتخانه‌های نیرو و صنعت با امضای یک تفاهنامه توافق کردند تا سه سال دیگر عملیات ساخت ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید برای صنایع به پایان برسد. آمار‌ها نشان می‌دهد که در صورت بهره برداری از ۳۵۰۰ مگاوات ظرفیت اسمی جدید در بخش نیروگاهی و ادامه خشکسالی فراگیر سال آبی پیش رو، در تابستان سال ۱۴۰۱ حدود ۱۴ تا ۱۵ هزار مگاوات با کمبود برق در زمان پیک مصرف مواجه خواهیم شد و در صورت ادامه شرایط بر همین منوال، سال به سال بر تراز منفی برق افزوده می‌شود.

قرار است پای خارجی‌ها به نیروگاه‌سازی ایران باز می‌شود؟

به گزارش تسنیم، این در حالی است که هنوز اطلاعاتی از نحوه ساخت نیروگاه‌های جدید از سوی هیچ یک از وزارتخانه‌های صنعت و نیرو منتشر نشده است. این موضوعی است که ظرف چند روز گذشته واکنش رئیس کمیته اقتصاد انرژی مجلس را نیز در پی داشت به طوری که او از وزیر نیرو خواست تا برنامه هایش را برای تامین برق مورد نیاز کشور اعلام کند.

به دنبال کمبود شدید برق در تابستان امسال، برق واحد‌های تولیدی از جمله تولید کننده‌های سیمان و فولاد قطع شد تا برق بخش خانگی تامین شود؛ این موضوع زیان‌های سنگینی به این صنایع تحمیل کرد. آمار‌ها نشان می‌دهد در تابستان امسال در لحظه پیک با کمبود بی‌سابقه ۱۱.۹ هزارمگاواتی مواجه بوده ایم. امسال حداکثر نیاز مصرف اصلاح شده در پیک روز، به بیش از ۶۷ هزارمگاوات رسید در حالی است که حداکثر قدرت تأمین شده در لحظه پیک ۵۵.۱ هزار مگاوات بود، این نشان می‌دهد که کشور با کمبود شدید برق مواجه است و باید هرچه سریعتر نیروگاه‌های جدید ساخته شود.

بر همین اساس دو وزارت خانه نیرو و صنعت مهرماه امسال تفاهم کردند که با سرمایه گذاری ۷ میلیارد دلاری، ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید برای تامین برق صنایع و احتمالا با سرمایه گذاری خود این شرکت‌ها تا ۳ سال دیگر ساخته شود. آن طور که اعلام شده عملیات ساخت این نیروگاه‌ها در سال ۱۴۰۳ به پایان می‌رسد. چنانچه اجرای این پروژه‌ها تاخیر نداشته باشد، می‌توان امیدوار بود تا سه سال دیگر ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید به ظرفیت صنعت برق ایران اضافه شود.

از سوی دیگر تا کمتر از ۹ ماه دیگر با حدود ۱۴ تا ۱۵ هزار مگاوات کمبود در زمان پیک مصرف مواجه ایم. افزایش متوسط ۵ درصدی مصرف برق در هر سال ضرورت تعجیل دولت برای ساخت نیروگاه‌های جدید را نشان می‌دهد. این موضوعی است که ظرف چند روز گذشته واکنش مجتبی توانگر، رئیس کمیته اقتصاد انرژی کمیسیون اقتصادی مجلس را نیزدر پی داشت، به طوری که او با ارسال نامه‌ای به وزیر نیرو، خواستار ارائه برنامه عملیاتی این وزارتخانه برای تامین برق پایدار تابستان ۱۴۰۱ شد. در نامه این عضو کمیسیون انرژی مجلس آمده: " در صورتیکه روند رشد اوج بار مصرفی همچون سال‌های اخیر تقریباً ۵ درصد درنظر گرفته شود، پیک مصرف سال ۱۴۰۱ به رقم ۷۰.۳ هزارمگاوات بالغ خواهد شد؛ بنابراین در صورت تداوم وضع موجود در تأمین حداکثر توان، کمبود برق در زمان اوج مصرف سال ۱۴۰۱ به رقم ۱۵.۲ هزارمگاوات معادل ۲۱.۶ درصد از مصرف مشترکین در زمان پیک خواهد شد. بی‌شک برای جبران این میزان کمبود برق در کشور، احتیاج به برنامه‌ریزی دقیق و قابل اجرا با پیگیری مستمر در بازه زمانی موجود تا خردادماه سال ۱۴۰۱ احساس می‌شود. " وی از وزیر نیرو خواسته است برنامه زمان‌بندی شده و عملیاتی برای تأمین پایدار برق در تابستان ۱۴۰۱ را اعلام کند، چرا که برای جبران این میزان کمبود باید برنامه ریزی دقیقی انجام شود. با وجود اعلام چنین هشدار‌هایی از سوی کارشناسان و نمایندگان مجلس تاکنون برنامه زمان بندی مشخصی برای ساخت نیروگاه‌های جدید از جمله ساخت ۱۰ هزار مگاوات نیروگاه جدید اعلام نشده و حتی مشخص نیست کار ساخت این نیروگاه از چه زمانی، توسط چه پیمانکارانی و با صرف چه منابعی آغاز خواهد شد.

احتمال رایزنی شرکت‌های صنعتی سرمایه گذار در احداث این نیروگاه‌های جدید با شرکت‌های خارجی تأمین کننده کالا و واردات تجهیزات نیروگاهی مشابه ساخت داخل، محل تأمین مالی اجرای پروژه‌های نیروگاهی و احتمال سپردن صفر تا صد ساخت و تأمین تجهیزات نیروگاه‌های جدید به شرکت‌های چینی در پی استفاده از فاینانس و ... به ابهامات این تفاهم‌نامه ۱۰ هزارمگاواتی افزوده است.

از دیگر ابهامات این تفاهم‌نامه، تأمین سوخت نیروگاه‌های جدیدالاحداث است، با وجود اینکه وزارت نفت از کمبود گاز در پاییز و زمستان امسال خبر داده و احتمال تشدید تراز منفی گاز در سال‌های آینده وجود دارد، مشخص نیست سوخت نیروگاه‌های جدید با چه برنامه‌ریزی و از چه محلی قرار است در سال‌های آتی تأمین شود؟