کم نیستند مسئولین رده بالایی که که هرازگاه و به بهانه های گوناگون، تهدید به افشاگری کرده و فاز «بگم؛ بگم» برمی دارند! از محمود احمدی نژاد و حسن روحانی گرفته تا آملی لاریجانی و اخیراً اسحاق جهانگیری، همه و همه سخن از اسرار مگویی به میان می آورند که علی الظاهر برملا کردن آن هزینه هایی بسیاری را به ملت و کشور تحمیل خواهد کرد.
در افواه عمومی رسم است که وقتی کار به تهدید لسانی طرف مقابل می رسد، فرد مهاجم با تکیه کلام «نگذار دهانم باز شود!»، حریف را به سکوت وا می دارند و این درحالیست که اتفاقاً در اکثر مواقع، گوینده هیچ ناگفته ای ندارد که برملا کردن آن هزینه ساز باشد و تنها برای رجزخوانی و لاف زنی است که از این عبارت بعنوان سپر حفاظتی شان بهره می برد!
در همین رابطه، اخیراً اسحاق جهانگیری (معاون اول روحانی) بجای پاسخگویی درباره دلایل محکومیت برادرش، با رجزخوانی سیاسی و دعوت منتقدین دولت به سکوت، اظهار داشته است: «الان نمی خواهم درباره ظلم‌هایی که صورت گرفت تا دولت نتواند کار خود را انجام دهد، صحبت کنم. حرف‌های ناگفته زیادی دارم که اگر زمانی لازم شود بازگو خواهم کرد.»! به علاوه، چندی پیش نیز حسن روحانی در واکنش به منتقدین دولت گفته بود: «وقت این کار را نداریم که به حاشیه‌ها بپردازیم اما جواب ندادن ما به آنها به معنای پاسخ نداشتن ما به این موارد نیست و گفتنی ها بسیارند.»!
این درحالیست که رهبر معظم انقلاب بعنوان عالی ترین مقام کشور، بارها و به دفعات درخصوص لزوم آگاه سازی مردم از تمامی مناسبات درون حاکمیتی تاکید داشته و می فرمایند: «من به خود مسئولین هم این را گفته‌ام؛ مسئولین باید بیایند مردم را از جزئیات و واقعیات مطلع کنند؛ ما چیز محرمانه نداریم، چیز مخفی نداریم. این مصداق همدلی با مردم است.»
متاسفانه سالیانی است جناح های سیاسی و بالاخص سیاسیون ذی نفوذ با توسل به مشی نخ نما شده «بگم؛ بگم»، از آن بعنوان مستمسکی در جهت پیشبرد چانه زنی های خود، سوء استفاده کرده و بی کفایتی و ناکارآمدی هایشان را پشت این سنگر خودساخته مخفی می کنند! در این بین، ناگفته پیداست که اگر سیاسیون، اسرار مگویی را در سینه دارند که افشا نمودن آن، گره از مشکلات بیشمار مردم باز می کند، حقیقتاً بر هر ثانیه سکوتشان، نامی بجز خیانت نمی توان گذاشت؛ اما اگر چیزی برای گفتن نداشته و تنها برای مطامع حزبی و باندی، ژست رازدانی به خود می گیرند، شایسته است تا لااقل مردم را بازیچه جنگ های زرگری خویش قرار ندهند!
