* «کیوان عباسی» مدیر ارشد شبکه فارسی زبان Manoto می باشد. وی متولد مارس 1971 مصادف با اسفند 1349 در سیدنی استرالیا است. پدرش «فریبرز عباسی» از بهائیان بنام ایرانی و مادرش «تهمینه برزگر» از کارکنان وقت سفارت رژیم پهلوی در کانبرا، پایتخت استرالیا بوده است.
وی تا سال 1981، تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مدرسه بهائیان سیدنی گذراند و از طریق پدرش که در رسانه های استرالیایی مشغول بکار بود، آشنایی ضمنی با رسانه داشت تا اینکه به پیشنهاد پسر عموی پدرش «بهروز عباسی» که در صدای VOA مشغول به فعالیت بود، به همراه پدرش برای همکاری با آن شبکه راهی ایالات متحده شد.
در آمریکا توانست مدرک کارشناسی خود را در رشته مدیریت از دانشگاه نیوانگلند دریافت کند اما ضعف مالی پدرش باعث شد تا نتواند به ادامه تحصیل فکر کند؛ تا اینکه به پیشنهاد داییاش «سیروس برزگر» - که پس از انقلاب به اسرائیل پناهنده شده بود – در جریان امتیاز اعطای بورسیه دانشگاه بنگوریون در شهر بئرسبع برای بهاییزادگان ایرانیالاصل قرار گرفت و برای ادامه تحصیل راهی اسرائیل شد. در هنگامه تحصیل در اسرائیل با «مرجان اسکندری» یهودیتبار آشنا شد و در سال 2001 در مشرق الاذکار بهائیان واقع در شهر حیفا، با نامبرده پیوند زناشویی بست.
کیوان کارشناسی ارشد را از دانشگاه بن گوریون و دکترای خود را از موسسه عالی علوم وایزمن دریافت کرد. پس از اتمام تحصیلات در اسرائیل اما کیوان به آمریکا بازگشت و به پیشنهاد پدرش به عنوان مدیر فنی تلویزیون فارسی زبان «آزادی» مشغول بکار شد. سپس همکاری کوتاه مدتی نیز با شبکه فارسی زبان «طپش» نیز داشت که هر دو شبکه فوق الذکر پس از مدتی به دلایل نامعلوم، به فعالیت خود خاتمه دادند.
پس از آن از طریق پدرش با «مایکل کلین» آشنا شد و توانست حمایت او برای اسپانسرینگ و تاسیس شبکه های تلویزیونی اینترنتی HustlerTV در سال 2003 و BebinTV در سال 2006 در کشور کانادا را جلب نماید؛ اما در سال 2008، شکست و تعطیلی همزمان این دو پروژه اعلام گردید چراکه آنطور که انتظار می رفت در جذب جامعه هدف فارسی زبان موفق نبود و توجیهی برای تداوم برنامه سازی نداشت!
کیوان اما سپس به اصرار و پیشنهاد همسر یهودی خود مرجان، به شخصی صاحب نفوذ و ثروتمندی به نام «رهام هارونی» از اعضای سازمان یهودیان ایرانیتبار لندن معرفی می شود. به علاوه و همزمان از طریق عموی خود بهروز عباسی در آمریکا نیز به «حسن اعتمادی» (پدر رها اعتمادی، مجری شبکه منوتو) معرفی می شود و حمایت مادی و معنوی وی را نیز جلب می کند. لازم به ذکر است که حسن اعتمادی پسر عموی «یاسمین اعتماد امینی (همسر رضا [ربع] پهلوی و از اعضای انجمن بهائیان آمریکا)» است.
عباسی با دستیابی به کمک های مالی فراوان، سرانجام در سال 2010 و تنها چند ماه پس از آشوب های درگرفته از فتنه 88، موفق به راه اندازی شبکه فارسی Manoto می شود. در عین حال لازم به یادآوری است که پس از موفقیت نسبی شبکه منوتو در جذب مخاطبان فارسی زبان، این شبکه توانست کمک 55 میلیون دلاری از «رابرت موقر بالیوزی» (پسر حسن موقر بالیوزی، از سرکردگان اصلی و البته درگذشته شورای حکمرانی بهائیان جهان در حیفا) را دریافت نماید!
+ در جمع بندی نهایی و تحلیل کلی از وی می توان گفت، همانطور که از سوابق نامبرده مبرهن است، حقد و کینهاش از جمهوری اسلامی، چه از جهت محیط تربیتی خانوادگی، چه از لحاظ عقیدتی و فرهنگی و نیز از منظر انگیزه های مالی، کاملاً طبیعی و غیرقابل انکار است.
شاید برخی معاندین و مخالفین نظام بصورت تک بُعدی یا موردی و به مرور زمان، به مبارزه علیه نظام برخواسته باشند اما نامبرده گویی از بدو تولد، نفرت از ساختار سیاسی کنونی ایران را مشق کرده است چراکه برآمده از پدری بهایی، مادری یهودی، همسری اسرائیلیتبار است و تمام هستی و اعتبارش را از حامیان بهایی و صهیونیست خویش دارد.
نکته دیگری که باید آن را مدنظر داشت، شکست های فراوان در کارنامه رسانه ای نامبرده است که این موضوع، خود حکایت از بی هنری و نابلدی وی در عرصه مدیا دارد؛ با این حال چگونه می شود که فردی با چنین سوابق ناموفقی، چندی بعد یکی از پربیننده ترین شبکه های اپوزیسیون فارسی زبان را راهبری کند، مساله ای است که پاسخ آن را باید در مقولات مالی و پشتیبانی های اقتصادی جستجو نمود، چه آنکه بر طبق پایش بعمل آمده از این شبکه کمتر از نصف برنامه های آن تولیدی بوده و الباقی گرته برداری یا دوبله شده از برنامه های پربیننده و سرگرم کننده سایر شبکه های اروپایی و آمریکایی است. البته ناگفته نماند که همان برنامه های تولیدی نیز با توجه به خارجی بودن بسیاری از عوامل تهیه و تولید، مخارجی سرسام آور را در پی خواهد داشت که این خود مجدد بر پشتیبانی عظیم مالی از این شبکه صحه می گذارد.
از طرفی، نتایج جستجو درباره نامبرده نشان می دهد که برخلاف ظاهر پر زرق و برق شبکه تحت مدیریتش، وی به شدت بعنوان فردی گوشه گیر و در سایه شناخته می شود به نحوی که نه تنها در نتایج جستجی وب به زبان فارسی هیچ اطلاعات مستند دندان گیری از نامبرده وجود ندارد، بلکه با جستجو به زبان انگلیسی، تنها به تعداد نتایج انگشت شمار پیرامون بیوگرافی ناقص از نامبرده بر خواهیم خورد که این خود نشان از تجربه اندوزی وی در جهت عدم افشای اطلاعات شخصی دارد.
