حوادث ماه‌های اخیر در منطقه، در عین سریع‌بودن، بسیار عبرت‌آموز است؛ هرچند عبرت‌گیرندگان آن اندک هستند. از جمله عبرت‌های بزرگ، حضور آمریکا در شمال شرق سوریه و حمایتی بود که از گروه‌ها و شبه‌نظامیان کُرد به عمل آورد.
به گزارش فارس کردهای سوریه حساب زیادی روی آمریکا باز کرده بودند که بتوانند با حفظ مناطق نفتی و شرق فرات به سوی خودمختاری حرکت کنند؛ هرچند پشت‌شان به آمریکا گرم بود و مقامات سعودی از جمله «سامر السبهان» وزیر مشاور دولتی سعودی در امور کشورهای عربی نیز با سفر به شمال سوریه و نقض حاکمیت این کشور، آمریکا را در این اقدام همراهی کردند، اما سرانجام دیدند که آمریکا طی یک توافق با ترکیه، چطور پاسخ کُردها را داد.
توافق آمریکا با ترکیه برای سرکوب کُردها در نوار مرزی شمالی سوریه سبب شد که شخصیت‌های مختلفی از کردهای سوریه، آمریکا را خائن توصیف کنند. هنوز مدت زیادی از گله‌مندی کردهای سوریه نگذشته است اما تحرکاتی که برخی مقامات کُرد در کردستان عراق می‌کنند، حاکی از آن است که آنها اصلاً متوجه اتفاقات پیرامون خود نیستند. آنها هنوز به آمریکا دلگرم هستند و حاضرند با رئیس جمهور آمریکا دیدار کنند، دست بدهند و عکس یادگاری بگیرند حتی وقتی که آمریکا عزت و حاکمیت آنان را زیر پا گذاشته است.
به خودی خود این دیدارها در عرف دیپلماتیک رایج است و ایرادی ندارد اما زمانی که نظامیان آمریکایی که با ادعای دفاع از عراق در خاک این کشور حاضر شده‌اند، یک فرمانده ارشد عراقی را در خاک خودش «ترور» می‌کنند و رئیس جمهور آمریکا با افتخار خبر این ترور را اعلام می‌کند و آن را بر عهده می‌گیرد، معلوم نیست چرا رئیس جمهور عراق دو هفته بعد، با او دیدار می‌کند و با او دست می‌دهد. این دیدار در عرف دیپلماتیک چه معنایی دارد؟ آیا رئیس جمهور عراق هم معتقد است که آمریکا یک تروریست را ترور کرده نه فرمانده نظامی عالی‌رتبه نیروهای مسلح عراق را؟
احزاب کُرد در عراق فراموش نکرده‌اند رئیس جمهور عراق با حمایت چه کسی به حزب اتحادیه میهنی بازگشت و رئیس جمهور شد و خود رئیس جمهور نیز فراموش نکرده است. پس چطور دو هفته بعد از آنکه آمریکا، شخص «حامی» رئیس جمهور عراق را ترور می‌کند، آقای رئیس جمهور بدون توجه به خون حامی خود، با دستان خونی رئیس جمهور آمریکا دست می‌دهد؟ نه در عرف دیپلماتیک بلکه در هر عرفی، این اقدام رئیس جمهور عراق معنای بدی دارد و عاقبت نیکی هم در پی نخواهد داشت.
آقای رئیس جمهور عراق در پیام مکتوب اخیر خود به پارلمان که در آن اعلام کرد حاضر است استعفا کند، شرایط کشورش را در سایه اعتراض مردمی «شرایط تاریخی حساس» توصیف و اعلام کرد که به مطالبه مردم متعهد است. حال همین مردم امروز جمعه قرار است «میلیونی» در بغداد علیه حضور نظامی آمریکا تظاهرات کنند. رئیس جمهور عراق باید ببیند که دیدار او با رئیس جمهور تروریست، کمی زود نبود؟
آقایان رؤسای (جمهور) عراق و کردستان عراق، خیلی زود با دونالد ترامپ دست دادند، دست ترامپ هنوز آغشته به خون شهیدی است که به اذعان مسعود بارزانی، این شهید اولین کسی بود که به ندای کمک اربیل هنگام هجوم شدید داعش لبیک گفت و کُردها را در مقابل تروریسم کمک کرد حال آنکه همین آمریکا تا مدتی صرفا وعده کمک داد و عملا کمکی نکرد.
با وجود مخالفت صریح چهار کشور در منطقه، تجزیه بخشی از عراق هرگز محقق نخواهد شد حتی اگر آمریکا حامی این ایده باشد. کسانی که دلشان را به این نکته خوش کرده‌اند، باید تحولات عبرت‌آموز منطقه را بدقت دنبال کنند. تجربه نشان داده که حمایت آمریکا در نهایت توخالی از آب درخواهد آمد. کردهای شرق و شمال سوریه اکنون این نکته را بخوبی دریافته‌اند که در حال نزدیک‌شدن به دمشق هستند.
این نکته را برخی کشورهای منطقه که حامی جنگ نظامی آمریکا علیه ایران بودند هم الان بخوبی درک می‌کنند؛ همان کسانی که بعد از فهمیدن این نکته و ناامیدی از جنگ نظامی علیه ایران، اکنون روی بُعد چهارم نبرد تمرکز کرده و در حال اجرای طرح‌های «نمرود» و «عنکبوت» برای آشوب داخلی هستند تا با بهره‌برداری از مشکلات و اعتراضات مردم، امور جاری چند کشور منطقه را مختل کنند و -به زعم خود- تمرکز یک کشور دیگر را بکاهند و سرانجام نتیجه آن را از درخت مذاکره بچینند.
مردم عراق نشان خواهند داد که دست‌دادن با قاتل فرماندهان عراقی و محور مقاومت که با تروریسم و تکفیر مبارزه کردند، اقدام درستی نبوده و نخواهد بود و قطعاً باید مسئولیت آن را بپذیرند.