«دولتی را روی کار آوردیم که مجبوریم صورتمان را با سیلی سرخ کنیم.» این سخنان رییس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان است که از مردم عذرخواهی می‌کند، البته تنها او منتقد این روز‌های دولت نیست، عده‌ای از اصلاح‌طلبان برای شانه خالی کردن از زیر اشتباهات دولت به انتقاد از رییس‌جمهوری و کابینه‌اش روی آورده‌اند و برخی حتی پا فراتر گذاشته و خود را در کانون مطالبات مردم از دولت قرار می‌دهند.
به گزارش صبح نو از سال۹۲، اصلاح‌طلبان همواره حامی روحانی و دولتش بودند، البته گاهی در دولت یازدهم نسبت به عملکرد او انتقاد‌هایی مطرح می‌کردند، زمانی که آقای ابراهیم اصغرزاده یکی از فعالان سیاسی این جریان، دولت روحانی را به «رحم اجاره‌ای» تشبیه کرده و گفته بود: «چند وقت پیش به دوستانی به‌شوخی گفتم این رحم اجاره‌ای برای پرورش یک نطفه است.» بعد از اظهارات اصغرزاده، این اصطلاح چندبار دیگر از سوی برخی اصلاح‌طلبان به‌عنوان صفت یا ضمیر درباره دولت یازدهم به کار برده شد.
همچنین، آقای محمدرضا تاجیک، مشاور رییس‌جمهوری در دوره اصلاحات، دولت روحانی را دولت «گرفتار» و «پوپولیست» و صادق زیباکلام آن را دولتی «یک‌میلیونی» و «تصادفی» خواند. حجاریان نیز آن زمان در اظهارنظری، دولت یازدهم را «دولت حسینقلی‌خانی» خطاب کرده و وجود دولت روحانی را مدیون و مرهون جریان اصلاحات دانسته بود.
اما این انتقادات تغییری در اصل ماجرا ایجاد نمی‌کند، اصلاح‌طلبان در دو انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم تمام‌قد در حمایت از روحانی ایستادند، و حتی در انتخابات یازدهم آقای «محمدرضا عارف»، کاندیدای که هویت اصلاح‌طلبی را یدک می‌کشید، مجبور کردند تا به خاطر روحانی از انتخابات کنار بکشد. در انتخابات دوازدهم هم همین رویه به‌طور هدفمند و برنامه‌ریزی شده‌ای انجام شد و کاندیدای اصلاح‌طلب، آقای «اسحاق جهانگیری» نقش کاندیدای پوششی حسن روحانی را بازی کرد و به نفع وی کنار رفت.
برخلاف این انتقادات، اما اصلاح‌طلبان در انتخابات سال۹۶، به حمایت خود از روحانی ادامه داده و در کنار او ماند، اما عمر این حمایت‌ها در سالگرد پیروزی تدبیر امید در انتخابات ۹۶، به پایان رسید، اصلاح‌طلبان همواره در هر موقعیتی که دولت در تنگنا قرار گرفت و عملکرد آن زیر ذره‌بین منتقدان رفته است، برای فرار از هزینه‌های دولت و عبور از روحانی اقدام کرده‌اند، به‌همین منظور هم از ابتدای سال جاری و بعد از عدم تحقق وعده‌های انتخاباتی دولت تدبیر و امید، اصلاح‌طلبان بعد از پنج‌سال حمایت از روحانی زبان به انتقاد گشودند و حتی برخی از او روی گردان شدند.
انتقادها تنها به اصلاح‌طلبان و رویگردانی سلبریتی‌ها ختم نشد بلکه روزنامه‌های اصلاح‌طلب که در تمجید از عملکرد دولت روحانی به‌ویژه در بحث مذاکرات هسته‌ای و تصویب برجام، صفحه نخست روزنامه‌های خود را با عباراتی همچون «صبح بدون تحریم، روز شکست حصر اقتصادی، تحریم‌ها به تاریخ پیوست و روز فروپاشی تحریم‌ها» می‌بستند، با زبان تند و تیز به دولت تاختند، روزنامه قانون در گزارشی با عنوان «ارباب وعده‌ها»، دولت دوازدهم را بی‌دستاوردترین دولت قرن اخیر نامید. آقای احمد غلامی، سردبیر روزنامه شرق در این رسانه، از ناکارآمدی روحانی نوشت که نمی‌توان از آن انتظار هیچ کنشگری سیاسی در سطح خرد و کلان داشت. آقای غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی هم اعلام کرده بود که با عملکرد روحانی نسبت به ۱۴۰۰ احساس خطر می‌کنند.
این انتقادها، حال که ششمین ماه سال رو به پایان است و دولت نتوانسته شرایط اقتصادی را به کنترل خود در آورد، افزایش یافته و باعث شکاف میان اصلاح‌طلبان هم شده است، در سیزدهم شهریورماه آقای سعید لیلاز، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران یکی از نزدیک‌ترین احزاب اصلاح‌طلب به حسن روحانی، انتقادات تندی علیه عملکرد اقتصادی حسن روحانی و دولتش، مطرح کرد و گفت که اگر اختیارات روحانی را یک چوب داشت، تا الان یک کاری کرده بودند.
در این میان آقای علی صوفی، دبیرکل حزب پیشروی اصلاحات در گفت‌وگویی مشروح با باشگاه خبرنگاران جوان در ۲۴مردادماه با تأکید بر نگرانی شخصیت‌های اصلاح‌طلب برای از بین رفتن سرمایه‌های اجتماعی این جریان گفت که رییس‌جمهوری با اعمال بی‌محابا هیچ ابایی از نارضایتی مردم ندارد.
دولتی را روی کار آوردیم که مجبوریم با سیلی صورتمان را سرخ کنیم
حال در جدیدترین اتفاق آقای محمدرضا عارف، رییس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان روز گذشته در دیدار دبیرکل و برخی اعضای حزب همبستگی دانش آموختگان ایران (هدا) گفت: از مردم هم بابت مشکلات عذرخواهی می‌کنیم، چون دولتی را روی کار آوردیم که مجبوریم صورتمان را با سیلی سرخ کنیم.
در چند ماه گذشته شدت انتقادات از دولت از سوی اصلاح‌طلبان زیاد شده است؛ عده‌ای از اصلاح‌طلبان معتقدند که برای شانه خالی کردن از زیر اشتباهات دولت باید تا می‌توانند عملکرد دولت را نقد کنند؛ این گروه در برخی موارد حتی یک گام هم از منتقدان دولت جلوتر برداشته و خود را در کانون مطالبات مردم از دولت قرار می‌دهند.
اما عده‌ای دیگر معتقد هستند نباید همه پل‌های پشت سر را خراب کرد و به صورت کج‌دار و مریز اگرچه در برخی موارد از سیاست‌های دولت حمایت و پشتیبانی می‌کنند، اما لازم است گاهی دولت طعم انتقاد غیر مستقیم را هم بچشد، این دسته تأکید دارند که اگر انتقادی نیز وجود دارد، صرفاً از سر دلسوزی است و نه به معنای عبور از روحانی.
در این میان، اما واقعیت آن است که تمامی رؤسای جمهور آمده و رفته‌اند، اما این جریانات سیاسی هستند که در قبال حمایت از یک کاندیدا باید پاسخگوی افکار عمومی و هواداران خود باشند، فلذا نباید تیر تیز انتقاد را تنها متوجه دولت کنند چراکه شکست دولت، تنها شکست دولت نیست بلکه شکست جریان‌های اعتدال‌گرا و اصلاح‌طلب است.
