صراط: «فلیکس گاجایوویچ دادایف» به موسیقی علاقه مند بود. او پس از آنکه ارتش آلمان هیتلری در سال ۱۹۴۱ به خاک اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، در یک ارکستر نظامی وابسته به ارتش سرخ، با موسیقی فولکلور و ملی، به نیروهای شوروی روحیه می‌داد.
به گزارش تاریخ ایرانی، «فلیکس گاجایوویچ دادایف» به موسیقی علاقه مند بود. او پس از آنکه ارتش آلمان هیتلری در سال 1941 به خاک اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، در یک ارکستر نظامی وابسته به ارتش سرخ، با موسیقی فولکلور و ملی، به نیروهای شوروی روحیه می‌داد و هنگامی که آتش جنگ به چچن رسید، دادایف، باز هم برای رهایی کشورش جنگید و به شدت مجروح شد. در همان حال ،خبر مرگ این سرباز شجاع را به خانواده‌اش رساندند.
در آن بیمارستان، تنها تنی چند از پزشکان خبر داشتند که از آن 7 زخمی اعزامی دو نفر زنده مانده‌اند که یکی از آن‌ها، همین دادایف بود. به همین دلیل، گواهی فوت این هفت نفر صادر شد و نام دادایف در زمره مردگان قرار گرفت؛ اما آن سرباز 19 ساله، پس از مدتی سلامتی خود را دوباره به دست آورد و این بار، با هویتی دیگر به زندگی ادامه داد.او هنگامی که در سال 1943 به این ماموریت ویژه فراخوانده شد، چندان هم تعجب نکرد. به دادایف گفته شد که پیش از هر کاری، باید 11 کیلو افزایش وزن پیدا کند و افزون بر آن، گریم گران‌قیمتی روی صورت وی انجام می‌گرفت: «برای از بین بردن آثار تفاوت سن بسیار زیاد با استالین، تلاش زیادی به خرج دادم و طوری نشان می‌دادم که بسیار پیرتر از سن واقعی‌ام به نظر بیایم.»
برای رسیدن به چنین مرحله‌ای، فیلم‌های زیادی از حضور استالین در مکان‌های مختلف برای دادایف به نمایش درآمد و در این فیلم‌ها تقریبا همه اشارات و میمیک صورت و راه رفتن و صدای رهبر شوروی به وی آموزش داده شد. شغل و وظیفه دادایف به عنوان بدل استالین این بود که به جای رهبر شوروی، در شهر رفت‌و‌آمد کند و نطق‌های رادیویی بخواند یا در مراسم کسل‌کننده پشت تریبون و در جایگاه سان و رژه قرار بگیرد و در میدان سرخ، سان ببیند. او وظیفه داشت که همه نگاه‌ها را به خود معطوف کند تا دیکتاتور واقعی از خطر ترور و حمله در امان باشد. استالین وحشتی بی‌اندازه از دسیسه‌ها و حملات احتمالی داشت.
به گزارش تاریخ ایرانی، «فلیکس گاجایوویچ دادایف» به موسیقی علاقه مند بود. او پس از آنکه ارتش آلمان هیتلری در سال 1941 به خاک اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، در یک ارکستر نظامی وابسته به ارتش سرخ، با موسیقی فولکلور و ملی، به نیروهای شوروی روحیه می‌داد و هنگامی که آتش جنگ به چچن رسید، دادایف، باز هم برای رهایی کشورش جنگید و به شدت مجروح شد. در همان حال ،خبر مرگ این سرباز شجاع را به خانواده‌اش رساندند.
در آن بیمارستان، تنها تنی چند از پزشکان خبر داشتند که از آن 7 زخمی اعزامی دو نفر زنده مانده‌اند که یکی از آن‌ها، همین دادایف بود. به همین دلیل، گواهی فوت این هفت نفر صادر شد و نام دادایف در زمره مردگان قرار گرفت؛ اما آن سرباز 19 ساله، پس از مدتی سلامتی خود را دوباره به دست آورد و این بار، با هویتی دیگر به زندگی ادامه داد.او هنگامی که در سال 1943 به این ماموریت ویژه فراخوانده شد، چندان هم تعجب نکرد. به دادایف گفته شد که پیش از هر کاری، باید 11 کیلو افزایش وزن پیدا کند و افزون بر آن، گریم گران‌قیمتی روی صورت وی انجام می‌گرفت: «برای از بین بردن آثار تفاوت سن بسیار زیاد با استالین، تلاش زیادی به خرج دادم و طوری نشان می‌دادم که بسیار پیرتر از سن واقعی‌ام به نظر بیایم.»
برای رسیدن به چنین مرحله‌ای، فیلم‌های زیادی از حضور استالین در مکان‌های مختلف برای دادایف به نمایش درآمد و در این فیلم‌ها تقریبا همه اشارات و میمیک صورت و راه رفتن و صدای رهبر شوروی به وی آموزش داده شد. شغل و وظیفه دادایف به عنوان بدل استالین این بود که به جای رهبر شوروی، در شهر رفت‌و‌آمد کند و نطق‌های رادیویی بخواند یا در مراسم کسل‌کننده پشت تریبون و در جایگاه سان و رژه قرار بگیرد و در میدان سرخ، سان ببیند. او وظیفه داشت که همه نگاه‌ها را به خود معطوف کند تا دیکتاتور واقعی از خطر ترور و حمله در امان باشد. استالین وحشتی بی‌اندازه از دسیسه‌ها و حملات احتمالی داشت.