صراط: وقتی عبدالله بن جعفر امان‌نامه برای امام حسین(ع) گرفت و از ایشان خواست تا در مکه بمانند، امام(ع) فرمودند: «امان، امان خداست و آن کسی که امان خدا را دارد به امان کسی احتیاج ندارد».
به گزارش تسنیم، امام حسین(ع) در کنار دیگر حضرات معصومین (علیهم‌‌السلام) معلمان عالم‌اند، به راستی سراسر افعال اهل‌بیت (ع) بر اساس برنامه الهی بوده است، آنان مدام می‌خواستند شیعیان و مؤمنان را متذکر کنند و بهترین و عالی‌ترین درسهای عالم را برای بهشتی شدن و نورانی شدن و در نتیجه قرب به خداوند بیاموزند، این ایام بهانه‌ای است تا خودمان را بیشتر و بیشتر در حال و هوا و فضای حسینی قرار دهیم، به بیان دیگر لازم است برای بهره هرچه بیشتر از این فضا، خودمان را بیشتر در معرض نور حسینی قرار دهیم تا ما را چون کاروانیان بالا ببرند و حسینی شویم.
در همین راستا و در ادامه روزهای گذشته به بیان روایتی از رهبر معظم انقلاب درباره ماجرای قیام امام حسین(ع) می‌بپردازیم که در ذیل آمده است:
«عبدالله بن جعفر، شوهر حضرت زینب (س) با دستپاچگی و ناراحتی رفت و امان‌نامه‌ای گرفت، برادر استاندار را هم با خود همراه کرد و دوان دوان و با عجله خود را به امام حسین (ع) در بیرون مکه رساند و گفت آقا این امان‌نامه است، خواهش می‌کنم حرکت نکنید و در مکه بمانید تا ببینیم چه می‌شود، حضرت اینجا قرص و محکم صحبت کردند و فرمودند امان، امان خداست، آن کسی که امان خدا را دارد به امان کسی احتیاج ندارد، طلبکارانه حرف می‌زد».
به گزارش تسنیم، امام حسین(ع) در کنار دیگر حضرات معصومین (علیهم‌‌السلام) معلمان عالم‌اند، به راستی سراسر افعال اهل‌بیت (ع) بر اساس برنامه الهی بوده است، آنان مدام می‌خواستند شیعیان و مؤمنان را متذکر کنند و بهترین و عالی‌ترین درسهای عالم را برای بهشتی شدن و نورانی شدن و در نتیجه قرب به خداوند بیاموزند، این ایام بهانه‌ای است تا خودمان را بیشتر و بیشتر در حال و هوا و فضای حسینی قرار دهیم، به بیان دیگر لازم است برای بهره هرچه بیشتر از این فضا، خودمان را بیشتر در معرض نور حسینی قرار دهیم تا ما را چون کاروانیان بالا ببرند و حسینی شویم.
در همین راستا و در ادامه روزهای گذشته به بیان روایتی از رهبر معظم انقلاب درباره ماجرای قیام امام حسین(ع) می‌بپردازیم که در ذیل آمده است:
«عبدالله بن جعفر، شوهر حضرت زینب (س) با دستپاچگی و ناراحتی رفت و امان‌نامه‌ای گرفت، برادر استاندار را هم با خود همراه کرد و دوان دوان و با عجله خود را به امام حسین (ع) در بیرون مکه رساند و گفت آقا این امان‌نامه است، خواهش می‌کنم حرکت نکنید و در مکه بمانید تا ببینیم چه می‌شود، حضرت اینجا قرص و محکم صحبت کردند و فرمودند امان، امان خداست، آن کسی که امان خدا را دارد به امان کسی احتیاج ندارد، طلبکارانه حرف می‌زد».