۰۴ آذر ۱۳۸۸ - ۲۰:۴۲

پنج نکته درباب توقيف همشهري

کد خبر : ۱۸۸
1- روزنامه همشهري در اوايل دهه 70 با ابتکار غلامحسين کرباسچي ،به عنوان روزنامه شهري و اجتماعي و با رويکردي کاملا غيرسياسي و در قالبي جذاب به عنوان اولين روزنامه تمام رنگي تنها با قيمت پنج تومان شروع به انتشار کرد و توانست در مدت‌زمان کمي، جايگاه ويژه‌اي ميان مخاطبان به‌ويژه قشر خاکستري و غيرسياسي جامعه باز کند.
جدا از ابتکارهاي ويژه اين روزنامه مانند داشتن آگهي‌هاي متنوع و رنگي بودن آن، شايد بتوان تنها عامل موفقيت اين جريده را در غيرسياسي بودن آن دانست. به ويژه در دوران دوم خرداد و پس از آن که روزنامه‌ها و جرايد متنوع سياسي منتشر شد، روزنامه همشهري همواره توانست جايگاه غيرسياسي خود را ميان جرايد حفظ کند و همين امر موجب شد، افکار عمومي بدان روي آورد چرا که کمتر خبري در اين روزنامه منتشر مي‌شد که تکذيب شود يا خواننده را دچار التهاب نمايد.
2- اين امر بعد از دوران کرباسچي يعني در دوران عطريانفر و حتي مديرمسئولي دکتر محمود احمدي‌نژاد بر اين روزنامه نيز ادامه يافت چرا که آنان به درستي فهميده بودند مخاطبان، سياسي شدن اين روزنامه را که بيش از همه متعلق به قشر غيرسياسي جامعه است، نمي‌پذيرند، لذا حتي پس از روي کار آمدن اصولگرايان در شوراي شهر دوم نيز شاهد کمترين تغييرات در بدنه همشهري و يا سوءاستفاده سياسي از اين روزنامه بوديم به نحوي که حتي در انتخابات نهمين دوره رياست‌جمهوري، کمترين اخبار و مصاحبه‌ها به مديرمسئول روزنامه يعني محمود احمدي‌نژاد کانديداي انتخابات،‌ اختصاص داشت.
از جمله اقدامات مثبتي که در دوره شهرداري دکتر احمدي‌نژاد در اين روزنامه رخ داد، افزودن ويژه‌نامه‌ها و ضمائم هفت‌گانه روزنامه، به ويژه ضميمه ايرانشهر بود که در افزايش تيراژ اين روزنامه تاثير به‌سزايي داشت.
3- اما در دوران اخير مديريت اين روزنامه، فارغ از تلاش‌هايي که براي ارتقاي کمي و کيفي روزنامه صورت پذيرفته، متاسفانه در انتخابات اخير شاهد اين نکته بوديم که روزنامه همشهري اولويت غيرسياسي بودن خود را به فراموشي سپرد و عملا به تبليغات انتخاباتي دست زد. اين امر به همين موضوع منتهي نشد و در همين راستا بيش از 70 درصد کادر روزنامه همشهري و سردبيران باتجربه اين جريده تغيير يافتند و به واقع اگر نياز مردم به آگهي‌هاي اين روزنامه، قيمت پايين آن به نسبت حجم زياد و همچنين بخش‌هاي ثابت و پرخواننده آن و يا به عبارت ديگر عادت کردن مخاطبان به‌ويژه شهروندان تهراني به همشهري نبود، شايد افت محسوس تيراژ همشهري را شاهد مي‌بوديم.
4- حال توصيه ما به مديران همشهري که چند صباحي است وارد اين مجموعه شده اند اين است که روزنامه پرمخاطب و غيرسياسي خود را با کيهان يا اعتماد و يا ساير روزنامه‌هاي سياسي اشتباه نگيرند. مخاطبان همشهري اين روزنامه را با آن ويژگي‌هاي خاص مي‌پسنديدند و دوست ندارند روزنامه‌اي که بيش از همه آن را متعلق به خود مي‌دانند، حتي به بهانه پرداختن به مسائل شهري به سياسي‌کاري بپردازد. از سوي ديگر روزنامه‌نگاران قديمي و باتجربه همشهري که اين روزها اکثر آنها به حاشيه رانده شده‌اند، نمي پسندند مخاطباني که به آنان وفادار هستند به اين راحتي از دست بدهند. تاکيد بر درج نشدن نام «رييس‌جمهور» براي آقاي احمدي‌نژاد و يا استفاده نکردن از اخبار برخي خبرگزاري‌ها، خصوصي کردن سازمان آگهي‌ها و يا چاپخانه همشهري و مسائل گسترده ديگري که ضرورتي براي طرح آنان و مشوش ساختن افکار مخاطبان همشهري نيست، به چه دليل است؟
5- به هر حال، توقيف روزنامه همشهري صرفا به خاطر انتشار آگهي نامناسب ويا به خيال مديرمسوول محترم آن به دليل مسائل سياسي نبوده و نبايد اينچنين باشد بلکه به دليل مجموعه عواملي است که برخي مسوولان بر اين باورند به جايگاه همشهري لطمه مي‌زند که قطعا با وضع به‌وجود آمده شهردار محترم بايد تدبير جدي براي آن بينديشد.
روزنامه همشهري را نبايد متعلق به يک دستگاه، جناح و يا حتي شهرداري تهران دانست، روزنامه همشهري روزنامه‌اي است که بيش از همه متعلق به مردم است و بايد همان‌طور که مخاطبان 400 هزار نفري آن مي‌خواهند، اداره شود