حصیربافی

گالی‌بافی « حصیربافی » در روستا‌های مازندران پیشه‌ای خانگی و عادی بود و در تمام خانه‌ها رواج داشت، اما امروز کمتر خانه‌ای بوی حصیر و ساز و برگش را می‌دهد و کمتر کسی دست بر تار و پود حصیر می‌بندد. هنر گالی بافی « حصیربافی » که شامل بافتن رشته‌های گیاه گالی به یکدیگر است. از آن محصولات بسیار متنوعی، چون سبد، زنبیل، کلاه، فرش، زیرانداز، پرده‌های حصیری، کیف، سفره، گلدان و ... تولید می‌شود. روستای درزیکلا آخوندی پایین از توابع شهرستان بابل، کاندیدا روستای ملی گالی بافی می‌باشد. اکثریت ساکنین این روستا به این حرفه مسلط و جزو مشاغل خانگی آن‌ها محسوب می‌شود که این هنر را از پدرانشان به ارث بردند.

زندگی اهالی سیستان و بلوچستان از قدیم تحت تأثیر هامون بوده است. نی‌های موجود در دریاچه هامون روزگاری ابزار و مواد اولیه هنر حصیربافی مردمان این سرزمین بوده که به دلیل خشکسالی سال‌های اخیر، نی‌های مورد نیاز را از استان‌های شمالی کشور تهیه می‌کنند. حصیربافی به عنوان یکی از اصلی‌ترین صنایع دستی سیستان، علاوه بر کاربردهای مختلفش نقش تعیین‌کننده‌ای در معیشت خانواده‌ها دارد. از حصیرهای سیستانی یا همان پرده خولكی جهت تزئین ساختمان‌ها در قسمت بیرونی پنجره و درب‌های ورودی جهت جلوگیری از ورود حشرات استفاده می‌شود.