به گزارش پایگاه خبری صراط ؛از یک سو سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اخیراً خبر ثبت جهانی محوطه باستانی شوش در سال 2014 در یونسکو را اعلام کرده است و از سوی دیگر برخی کارشناسان، موضوعات متعددی اعم از تخریب ها و فاقد ارزش بودن آن را فریاد می زنند، اظهارنظرهایی که اگر واقعیت داشته باشد نمی توان امیدی به ثبت جهانی این اثر داشت.
اما آیا واقعاً شوش مخروبه است و یونسکو هر مخروبه ای را ثبت می کند یا اینکه بیشتر از رقبا باید مراقب گل های خودی در میدان مسابقه ثبت های جهانی باشیم؟
جهش ژنتیکی موریانه های شوش!
حمله موریانه ها به استخوان های شوش خبرساز شد، آنجایی که مرجان مشکور به نقل از «ژان پرو» باستان‌شناس فرانسوی که چندی پیش فوت شده نقل کرد: «این باستان شناس چند روز پیش از مرگش از وجود این موریانه‌ها در میان استخوانها ابراز تاسف کرده و اذعان داشته این بقایای انسانی باید موریانه‌زدایی شوند.»
اما پرسش اینجاست که آیا موریانه ها استخوان می خورند؟ که غلامعلی باغبان، مدیر پایگاه میراث فرهنگی شوش به این سوال با قطعیت پاسخ می دهد: «وجود موریانه در خانه های قدیمی و بناهای باستانی عادی است اما باید گفت که این دسته جانوران از استخوان تغذیه نمی کنند.»
این باستان شناس می گوید: « حمله موریانه ها به بقایای استخوانی این محوطه تاریخی کذب محض است مگر اینکه در یک جهش ژنتیکی موریانه های شوش از خوردن چوب دست کشیده و به استخوان خواری روی آورده باشند!»
گوسفند و چوپان در قلب شهر؟
احسان یغمایی، باستان شناس دیگری است که گفته است: «در شوش کارهای زیادی انجام شده که خیلی از آنها از بین رفته است. مثلا در شهر پانزدهم، بازسازی و دیوار‌کشی‌هایی انجام داده بودیم تا گوسفندان داخل محوطه نشوند، ولی آن دیوار خراب و محوطه چراگاه شده است.»
او ادامه می دهد که « اصلا ثبت جهانی می‌کنیم که چه شود؟ مگر یونسکو عیسی مسیح (ع) است که مرده را زنده کند؟ شوش مرده است، البته کاش مرده بود، شوش مثله شده است. در یک گوشه حفاری غیرمجاز انجام شده، در گوشه‌ای دیگر معتادان مواد مصرف می‌کنند، در یک گوشه، جاده کشیده می‌شود و در گوشه‌ای دیگر چوپان نی می‌زند! »
مدیر پایگاه شوش درباره این اظهارات می گوید: « اگر وضعیت محوطه باستانی شوش بسامان نبود هیچ گاه نامزد ثبت در فهرست میراث جهانی نمی‌شد.»
غلامعلی باغبان تصریح می کند که «محوطه 400 هکتاری شوش در قلب شهر قرار دارد و در مرکز شهر گوسفند و چوپان پیدا نمی شود! البته مطرح کردن اظهار نظرهای این چنینی هیچ نشانی از دلسوزی ندارد.»
مصائب شیرین نامزدهای جهانی ایران!
حکمت الله موسوی، معاون میراث فرهنگی استان خوزستان در پاسخ به اینکه چرا بلافاصله پس از انتشار خبر ثبت جهانی شوش اظهارنظرهای اینچنینی برسر زبانها افتاد؟ می گوید: «در هر جای دنیا وقتی یک اثر نامزد ثبت جهانی می شود تمام مسئولان، صاحب نظران و مدیران منطقه ای نهایت همکاری را برای تحقق آن انجام می دهند ولی از زمان مطرح شدن خبر ثبت جهانی شوش اخبار کذب بسیاری منتشر شده است، انتشار اخباری نظیر خورده شدن استخوان ها توسط موریانه ها، چریدن گوسفندان در محوطه و حضور معتادان در عرصه شوش که هیچ کمکی به روند ثبت جهانی این اثر ارزشمند نمی کند.»
وی یادآور می شود: «وقتی خبر ثبت جهانی کاخ گلستان هم منتشر شد گروهی با مطرح کردن موضوعاتی نظیر بی ارزش خواندن کاخ، مرمت های غیر اصولی کاشی ها، سرعت مرمت و مسائلی از این دست فضا را برای کارشناسان تهیه پرونده ثبت جهانی سنگین کردند، این انتقادات غیر منصفانه حتی تا زمان ورود نماینده یونسکو به ایران هم ادامه داشت، تردید نداشته باشید که بعد از شوش سوژه بعدی محوطه باستانی و دستکند میمند است! ولی به نظر می رسد وقتی موضوعاتی در این سطح مطرح می شود بهتر است به خاطر منافع شخصی منافع کلان را تحت شعاع قرار ندهیم.»