۲۱ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۲:۳۰
مصباح الهدی

یا من سبقت رحمته غضبه

شب بیست و یکم ماه مبارک در حین خواندن دعای جوشن کبیر به یکباره ذهنم رفت به این سمت که میشد بر اثر یک اتفاق و خواست خداوند متعال الان من هم جزو اموات بودم
کد خبر : ۷۴۹۵۷

به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نویسنده وبلاگ مصباح الهدی در آخرین به روزرسانی وبلاگ خود نوشته است:


لیالی قدر که به اطرافیانت خیره می شوی یک حس عجیب و مشترکی را بین شان می یابی،آنهم ندامتی ست که همه در خودشان دارند و تمام تلاششان در پی کسب رضای خداست... تمام تلاششان در این است که دست از پا خطا نکنند... اصلا چقدر همه خوب میشوند در این لیالی! (بغیر از عده ی معدودی که همیشه به یک حالت هستند و ماه رمضان برایشان معنی ندارد! شنیدم خیلی ها این روز و شب های ماه مبارک را میروند به دبی و ..برای دیدن کنسرت های آنچنانی...!)

داشتم به این فکر میکردم کاش این خصلتها را در تمام طول سال با خودمان داشته باشیم. شاید یک دلیل برای اینکه دوست نداریم ماه مبارک تمام شود همین است که خصلتهای خوب در آن رشد خوبی دارند و حسش میکنیم ...

شب بیست و یکم ماه مبارک در حین خواندن دعای جوشن کبیر به یکباره ذهنم رفت به این سمت که میشد بر اثر یک اتفاق و خواست خداوند متعال الان من هم جزو اموات بودم یا اصلا اینجا نمی بودم و این شب ها را درک نمیکردم این روزها را از دست میدادم ... تا رسیدم به اینجا، که همه ی اطرافم همه ی زندگی ام یا بهتر است بگویم همه ی زندگی مان را لطف خداوند مهربان دربرگرفته وما کمتر می بینیمش چون من ِ نوعی قدر داشته هایم را نمی دانم ... باید نوع نگاهم را درمان کنم...

بیاییم خدا را بسیار شکر کنیم که یک سال دیگر به ما مهلت داد تا یک شب قدر دیگری را درک کنیم و شاید این شب قدر، شب تحول دل و درونمان به نحو احسن باشد ان شاالله... خدا با رساندن ما به این شبهای عزیز و برتر از هزار ماه! خواسته به ما بفهماند که "لاتقنطوا من رحمة الله" ...