صراط: فارس نوشت: کسانی که اخبار منطقه عربی در غرب آسیا را از نزدیک دنبال می‌کنند، باید نام روزنامه «السفیر» لبنان را شنیده باشند. این روزنامه بنا به دلایلی از جمله دلایل اقتصادی، تا دیروز 31 دسامبر 2016 چاپ و منتشر شد و به کار خود پایان داد.
این روزنامه قدیمی، قرار بود چندماه پیش تعطیل شود اما با کمک دوستداران این روزنامه، تا آخرین روز سال 2016 به حیات خود ادامه داد تا راهی را که 42 سال پیمود، خاتمه دهد.
طلال ارسلان، مدیر روزنامه در یکی دو سال اخیر که بحران عربستان با دیگر کشورهای منطقه بالا گرفت، بسیار تلاش کرد که حد میانه را (میان ریاض و تهران) حفظ کند و موضع خود را مثل «ابراهیم الامین» سردبیر روزنامه الاخبار شفاف نکند؛ کسی که تمام قد و با صدای رسا از محور مقاومت در منطقه حمایت می‌کند.
روزنامه الاخبار در پایان جنگ 33 روزه در سال 2006 آغاز به کار کرد و یکی از کارهای نخست درخشانش، انتشار خاطرات تک‌تک روزهای جنگ 33 روزه بود. این روزنامه نیز با مشکلات اقتصادی جدی دست و پنجه نرم می‌کند اما مشکلات سخت‌تر آن، مبارزه با عوامل سعودی در لبنان است که در یکی دو سال اخیر تلاش فوق‌العاده سنگینی برای خفه کردن صدای «الاخبار» کردند و حتی ابراهیم الامین را به اتهام‌های مختلف به دادگاه کشاندند.
الاخبار ایستاده اما السفیر طبق گفته خودش به پایان خط رسید. السفیری که خود را «صدای کسانی که بی‌صدا هستند» معرفی کرد و اکنون هم می‌خواهد با همین شعار به راه خود پایان دهد چرا که صدای مردم بودن را به صدای برخی (سعودی) شدن ترجیح می‌دهد.
السفیر در آخرین شماره خود در 31 دسامبر (دیروز) نوشت:
"وقتی دونالد ترامپ وارد کاخ سفید می‌شود و قبل از او نیکلا سارکوزی و فرانسوا اولاند وارد کاخ الیزه شده‌اند، وقتی «انقلاب‌ها» در جهان عرب به تصاویری کاریکاتوری بدل می‌شود، وقتی زمان «بزرگ‌ها»یی از جنس فیدل کاسترو به پایان می‌رسد، وقتی آرمان فلسطین و شعار و پرچم آن صرفا یک معامله مِلکی میان مزدوران و باج‌دهنده‌ها می‌شود، وقتی ایران دشمن و اسرائیل دوست بیشتر کشورهای خلیج [فارس] می‌شود، وقتی ویرانی همه دنیای عربی را از شرق تا غرب می‌گیرد... سیاست و اقتصاد و فرهنگ و اجتماع دچار پسرفت می‌شود و دیگر چه انتظاری از مطبوعات دارید".
السفیر افزود:
"این، حال و روز امروز جهان عرب و لبنان است. این وضعیت مطبوعات امروز ماست. مطبوعات آینه جامعه بوده و هست... جامعه حالش خوب نیست. اقتصاد حالش خوب نیست. سیاست حالش خوب نیست. این‌ها همه در مطبوعات منعکس می‌شود و آن را از پای در می‌آورد.
... آنچه امروز نیاز است، انقلابی در بدنه رسانه‌ای است تا اندکی اعتبار از دست رفته را بازیابد.. اما آیا فرصت فراهم است؟.. بله بیش از هر زمانی دیگر و این آرزوی «السفیر» است که روزهای آخرش را پشت سر گذاشت و شاید روزنامه‌ها و مجلات همکاری پرچم را نگاه دارند و در حد و اندازه چالش‌های پیش‌ِروی لبنان و همه منطقه باشند".
به نظرم نمی‌رسد که علت پایان چاپ السفیر، صرفا اقتصادی باشد. روزنامه السفیر، روزنامه‌ای است که سالهای متمادی جنگ نظامی و امنیتی و حتی ترور نافرجام طلال سلمان، سردبیر خود در سال 1984 و انفجار دفتر روزنامه در ایام جنگ داخلی لبنان را پشت سر گذاشته و بحران مالی را تا به حال چندین بار مهار کرده است.
به هر حال روی کار آمدن سلمان، شاه سعودی و قدرت گرفتن پسر خام و جوانش، نه فقط آتش به یمن، بلکه به کل منطقه انداخته و در روزگاری که با پول دهان‌ها را می‌بندند و قلم‌های آزاد را می‌شکنند، تعطیلی و پایان بهتر از جیره‌خواری است؛ لبنان بی «سفیر» شود، بهتر از «مزدور» شدن مطبوعات مستقلش است.
این روزنامه قدیمی، قرار بود چندماه پیش تعطیل شود اما با کمک دوستداران این روزنامه، تا آخرین روز سال 2016 به حیات خود ادامه داد تا راهی را که 42 سال پیمود، خاتمه دهد.
طلال ارسلان، مدیر روزنامه در یکی دو سال اخیر که بحران عربستان با دیگر کشورهای منطقه بالا گرفت، بسیار تلاش کرد که حد میانه را (میان ریاض و تهران) حفظ کند و موضع خود را مثل «ابراهیم الامین» سردبیر روزنامه الاخبار شفاف نکند؛ کسی که تمام قد و با صدای رسا از محور مقاومت در منطقه حمایت می‌کند.
روزنامه الاخبار در پایان جنگ 33 روزه در سال 2006 آغاز به کار کرد و یکی از کارهای نخست درخشانش، انتشار خاطرات تک‌تک روزهای جنگ 33 روزه بود. این روزنامه نیز با مشکلات اقتصادی جدی دست و پنجه نرم می‌کند اما مشکلات سخت‌تر آن، مبارزه با عوامل سعودی در لبنان است که در یکی دو سال اخیر تلاش فوق‌العاده سنگینی برای خفه کردن صدای «الاخبار» کردند و حتی ابراهیم الامین را به اتهام‌های مختلف به دادگاه کشاندند.
الاخبار ایستاده اما السفیر طبق گفته خودش به پایان خط رسید. السفیری که خود را «صدای کسانی که بی‌صدا هستند» معرفی کرد و اکنون هم می‌خواهد با همین شعار به راه خود پایان دهد چرا که صدای مردم بودن را به صدای برخی (سعودی) شدن ترجیح می‌دهد.
السفیر در آخرین شماره خود در 31 دسامبر (دیروز) نوشت:
"وقتی دونالد ترامپ وارد کاخ سفید می‌شود و قبل از او نیکلا سارکوزی و فرانسوا اولاند وارد کاخ الیزه شده‌اند، وقتی «انقلاب‌ها» در جهان عرب به تصاویری کاریکاتوری بدل می‌شود، وقتی زمان «بزرگ‌ها»یی از جنس فیدل کاسترو به پایان می‌رسد، وقتی آرمان فلسطین و شعار و پرچم آن صرفا یک معامله مِلکی میان مزدوران و باج‌دهنده‌ها می‌شود، وقتی ایران دشمن و اسرائیل دوست بیشتر کشورهای خلیج [فارس] می‌شود، وقتی ویرانی همه دنیای عربی را از شرق تا غرب می‌گیرد... سیاست و اقتصاد و فرهنگ و اجتماع دچار پسرفت می‌شود و دیگر چه انتظاری از مطبوعات دارید".
السفیر افزود:
"این، حال و روز امروز جهان عرب و لبنان است. این وضعیت مطبوعات امروز ماست. مطبوعات آینه جامعه بوده و هست... جامعه حالش خوب نیست. اقتصاد حالش خوب نیست. سیاست حالش خوب نیست. این‌ها همه در مطبوعات منعکس می‌شود و آن را از پای در می‌آورد.
... آنچه امروز نیاز است، انقلابی در بدنه رسانه‌ای است تا اندکی اعتبار از دست رفته را بازیابد.. اما آیا فرصت فراهم است؟.. بله بیش از هر زمانی دیگر و این آرزوی «السفیر» است که روزهای آخرش را پشت سر گذاشت و شاید روزنامه‌ها و مجلات همکاری پرچم را نگاه دارند و در حد و اندازه چالش‌های پیش‌ِروی لبنان و همه منطقه باشند".
* * *
به نظرم نمی‌رسد که علت پایان چاپ السفیر، صرفا اقتصادی باشد. روزنامه السفیر، روزنامه‌ای است که سالهای متمادی جنگ نظامی و امنیتی و حتی ترور نافرجام طلال سلمان، سردبیر خود در سال 1984 و انفجار دفتر روزنامه در ایام جنگ داخلی لبنان را پشت سر گذاشته و بحران مالی را تا به حال چندین بار مهار کرده است.
به هر حال روی کار آمدن سلمان، شاه سعودی و قدرت گرفتن پسر خام و جوانش، نه فقط آتش به یمن، بلکه به کل منطقه انداخته و در روزگاری که با پول دهان‌ها را می‌بندند و قلم‌های آزاد را می‌شکنند، تعطیلی و پایان بهتر از جیره‌خواری است؛ لبنان بی «سفیر» شود، بهتر از «مزدور» شدن مطبوعات مستقلش است.