8 شوال همزمان با سالروز تخریب قبور ائمه مظلوم بقیع توسط وهابیت خبیث، مصادف است با اتفاقی عبرت آموز برای این روزهای ما. در چنین روزی غزوه حمراءالاسد به وقوع پیوست که چرایی این جنگ و نتیجه نهایی آن می تواند تجربیات گرانسنگی را برایمان به ارمغان آورد.
پس از جنگ احد و اتفاقات پیچیده ای حادث در آن، پیامبراعظم(ص) به جهت آنکه مبادا دشمنان باز هم قصد تجاوز به حریم مسلمانان و مدینه منوره را در سر داشته باشند، به بلال، موذن مخصوص نبوی، دستور داد ندا دهد که به امر حضرت حق، جانبازان جنگ احد باید به خط شده و برای دفع خطر دشمن لباس رزم بپوشند. این در حالی بود که بسیاری از زخم خوردگان احد، از جمله امیرالمومنین(ع)، همچنان تحت مداوا بودند و البته با این دستور، معالجه را رها کرده و به فرمان پیامبر رخت جهاد به تن کردند و البته علمدار نیز کسی جز امیرالمومنین(ع) نبود. پس از تعقیب کفار تا منطقه حمراءالاسد و فرار دشمنان، در مسیر بازگشت 2 نفر دستگیر شدند که یکی از آنها ابوعزه نام داشت. پیامبراعظم(ص) به محض مشاهده وی، دستور قتلش را صادر نمود و علیرغم عجز و ناله ابوعزه، فرمان حضرت اجرا شد. علت هم مشخص بود؛ او در بدر نیز به اسارت سپاه اسلام درآمده بود و آنجا نیز ادعای توبه و پشیمانی نمود و با رافت اسلامی مواجه شد اما پیمان بست که دیگر با مسلمین مبارزه نکند. اینک، که از آن پیمان تخطی نموده بود، اقتدار اسلامی به میان آمد و این مرد کافر به سزای اعمالش رسید.
آنچه آمد مختصری بود از اتفاقات جنگ موسوم به حمراءالاسد، چرایی بروز آن و نتیجه ی نهایی اش. به نظر می رسد مصادف شدن چنین رخدادی با این روزهای ما و کشورمان چندان بدون مناسبت نباشد.
آنانکه توفیق حضور در نمازعید سعید فطر به امامت امام خامنه ای را داشتند، در فرمایشات کوتاه اما پرمعنای معظم له پیرامون مساله انتخابات پیش رو، نکته ای را شنیدند که عبور سهل انگارانه از کنار آن نوعی خطا محسوب خواهد شد. ایشان در بیاناتشان فرمودند که مبادا صحنه ی انتخابات به چالشی امنیتی برای کشور تبدیل شود و البته مفصل نظرات و دیدگاههایشان را به آینده ای نزدیک موکول نمودند اما اشاره ای به اتفاقات پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم و فتنه 88 داشتند.
به نظر حقیر، در رمزگشایی این فرمایشات می توان از تجربه حوراءالاسد بهره برد. اولا زخم خوردگان و حاضران در تقابل قبلی نباید در برابر هجوم دوباره و غافلگیرکننده ی دشمن سستی کرده و بی تفاوت باشند و بایسته است آمادگیهای لازم را کسب نمایند، ثانیا به پرچمدار و علمدار مبارزه دست بیعت داده و گوش به فرمانش باشند، ثالثا نسبت به آنانکه در تقابل قبلی ابراز پشیمانی نمودند و پیمان عدم فتنه آفرینی بستند و با رافت اسلامی مواجه شدند اما برای تقابل دوباره عزم دوباره ای جزم کرده اند، موضع اقتدار اسلامی ضروری است.
کشور علی(ع) دوست ایران اسلامی، که این روزها با توجه به اتفاقات جهان اسلام و غرب و موج بیداری اسلامی به نقطه ی امید و الگوی مسلمانان و بلکه توده های مختلف مردم تحت ظلم عالم مبدل شده، نباید با غفلت و سهل انگاری مجددا دچار تنش و تفرقه گردد. باور کنیم در هیچ کجای جهان، علمداری به درایت و بینش ولی امر مسلمین و جماعتی به وفاداری و ایثارگری ملت رشید ایران اسلامی پیدا نمی شود. برای همین نماز باشکوه عید سعید فطر و حضور بی سابقه و پرمعنای مردم مومن و روزه دار کشورمان در سراسر کشور، به ویژه دانشگاه تهران و خیابانهای اطراف، در کدامین نقطه ی عالم می توان مشابهی یافت؟ چرا باید با داشتن چنین امت و امامی، باز هم خطر چالش امنیتی و فتنه و انحراف در مسیر کشور احساس شود؟ آیا عیب از مردم است یا مسئولان؟ به تایید چندباره امام خمینی(ره) و امام خامنه ای، امت کنونی ایران را حتی پیامبراعظم(ص) هم نداشت و این امت از امتحانات مختلف سربلند بیرون آمده است. پس عیب از جای دیگری است. نقطه ی آسیب از سوی کسانی است که اولا بدون داشتن حداقل صلاحیت و شایستگی، کرسیهای مسئولیتی اسلامی را غصب کرده اند و ثانیا ناظران و آنانی که وظیفه ی برخورد با خاطیان را برعهده دارند، از انجام این وظیفه قصور کرده و با رودربایستیهای ساختگی و مصلحت سنجیهای بی مورد و بعضا به ضرر ایران اسلامی، فضای تخطی و اشتباه مجدد خاطیان را فراهم آورده اند.
در همان جنگ حمراءالاسد، زمانی که آن مرد کافر مجددا به گریه و زاری و اظهار ندامت روی آورد، پیامبراعظم(ص) به صراحت فرمودند: مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود.
آیا این فرمایش گهربار حضرتش، آینه ای برای امروز ما نیست؟ از رفتار مخاطره آمیز بعضی افراد، کشور و امت ما گاهی چندین بار گزیده شده اما باز هم به جهت همان رودربایستیها، آنان برای اعمال چالش آفرین دوباره آزادند و حتی بعضا ادعای طلبکاری نیز می نمایند.