مدیرعامل پیش خودش فکر می‌کند من که تیم را قهرمان کرده‌ام و تیمم هم تا 8 تیم برتر آسیا بالا آمده، پس چه زمانی بهتر از حالا برای ناز کردن، مدیر بالادستی‌ام هم حتما نازم را می‌خرد، یعنی مجبور است بخرد. همین می‌شود که برای مدیر بالادستی‌اش ضرب‌الاجل تعیین می‌کند- موضوعی که فقط در ایران دیده می‌شود- و می‌گوید اگر به من بودجه ندهند؛ می‌روم. چَک اول را می‌زند تا برنده این دوئل شود اما یک پاسخ از سوی مقام بالا دستی نقشه‌ها را نقش بر آب می‌کند.
«اصراری برای حضور فرد خاصی نداریم چرا که افراد توانمند زیادی هستند که می‌توانند این دو باشگاه را اداره کنند. هر کسی که نمی‌تواند در پرسپولیس و استقلال کار کند، فرصت را به دیگران دهد» این پاسخی بود که وزیر ورزش و جوانان به ناز کردن مدیرعامل باشگاه داد؛ مدیرعاملی که گفته بود اگر تا 3 خرداد پول نرسد می‌رود تا افراد «توانمندتر» از او بیایند. از آن روز بیش از یک هفته گذشته اما هر روز که می‌گذرد مدیرعامل از موضع‌اش کوتاه‌تر می‌آید.
آنچه بدیهی است اینکه وزارت ورزش تمایلی به ادامه حضور فتح‌الله‌زاده به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال ندارد. فتح‌الله‌زاده نیز این موضوع را بهتر از هر فرد دیگری می‌داند اما با این وجود به وعده خودش هم برای رفتن عمل نمی‌کند.
در اینجا بحث بر سر عملکرد «شوالیه» نیست چرا که او کارنامه موفقی داشته؛ بحث سر این است که چرا فتح‌الله زاده هر چند وقت یکبار اینچین مدیران بالادستی‌اش را تهدید می‌کند و البته به حرفی که خودش هم می‌زند پایبند نیست؟ شاید فتح‌الله‌زاده که از آن دسته مدیرانی است که افرادی که او را تهدید کنند را دور خودش با سمت‌ها و پست‌های مختلف جمع می‌کند، تصور می‌کند مدیران دیگر نیز اینگونه هستند و روی همین حساب هر چند وقت یکبار به بهانه‌های مختلف به وزارت ورزش حمله می‌کند و البته چندی بعد که اوضاع آرام می‌شود به کار خود ادامه می‌دهد.
حال سوال این است که آیا از 3 خرداد تا امروز پولی از سوی وزارت ورزش به باشگاه استقلال رسیده که فتح‌الله‌زاده زیر حرفش زده و موضع‌اش را تغییر داده است؟ در اینکه باید به استقلال کمک شود شکی نیست اما آیا نباید یک مدیر روی حرفی که می‌زند و تهدیدی که می‌کند، بایستد؟ البته باید پاسخ این سوال را در این جمله فتح‌الله‌زاده جستجو کرد که می‌گوید:«چه کسی گفته حرف مرد یکی است، حرف مرد دو تاست». با این شرایط آیا فتح‌الله‌زاده حاضر است حتی به قیمت ریاست فدراسیون فوتبال و بالاتر از آن، ریاست جمهوری؛ مدیرعاملی باشگاه استقلال را رها کند؟